Νευροεπιστήμες και ασθενείς
Οι νευροεπιστήμες έχουν εξελιχθεί και μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και να συντονίσουμε πράγματα και πράξεις για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Οι νευροεπιστήμες έχουν εξελιχθεί και μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τις δραστηριότητες του εγκεφάλου και να συντονίσουμε πράγματα και πράξεις για τη βελτίωση της ζωής του ατόμου.
Ουσιαστικό θεμέλιο των γνωστικών διαταραχών και της κλινικής τους έκφρασης στην καθημερινότητα είναι οι διαταραχές της λεγόμενης «σύντομης μνήμης»˙ πρόκειται για τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη η οποία επεξεργάζεται τα γεγονότα και τα μεταφέρει σαν γνώση στον εγκέφαλο.
Η συνείδηση δεν είναι απαραίτητη για κάθε κινητική λειτουργία, διότι έτσι θα απαιτούνταν τεράστια ποσά ενέργειας αλλά ταυτόχρονα και χώρος εγκεφαλικών σχηματισμών.
Η συνείδηση αποτελεί μία διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών˙ το άτομο αισθάνεται αυτά που γίνονται γύρω του και καταλαβαίνει αυτά που κάνει.
Η επανάληψη οδηγεί στη μάθηση˙ κοινή παραδοχή από αρχαιοτάτων χρόνων στη διαδικασία μάθησης του εγκεφάλου.
Μας εκπλήσσει ότι στην καθημερινότητα ορισμένες κινήσεις που εκτελούμε και διάφορες σκέψεις που κάνουμε προκύπτουν κάποια στιγμή αυθόρμητα και ασυνείδητα ˙το ασυνείδητο είναι υπό αμφισβήτηση.
Οι συχνές ώσεις χαρακτηρίζουν τη νόσο.
Πριν αποφασιστεί ποιο θεραπευτικό σχήμα θα χορηγηθεί σ’ ένα αυτιστικό παιδί, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη η κλινική εικόνα των εκφράσεων και των κινήσεων του.
Η βιογραφική μνήμη και τα επεισόδια της καθημερινότητας είναι αυτά που δεν καταγράφονται σωστά στη μνήμη των αυτιστικών παιδιών.
Ο αυτισμός είναι μία παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι ασθενείς δεν έχουν την ικανότητα της αντίληψης των συναισθημάτων των ατόμων με τα οποία συναναστρέφονται.
Τα κύτταρα – καθρέφτες βοηθούν ώστε να καταγραφούν εξωτερικές κινήσεις άλλων ατόμων σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που εσωτερικεύονται σαν σπουδαίες διαδικασίες και αξιόλογες για επανάληψη.
Η συμπεριφορά της μίμησης, χαρακτηριστική στους πιθήκους, υπάρχει σε ανώτερο βαθμό στους ανθρώπους.
Κατά τη διάρκεια της μέσης και προχωρημένης ηλικίας, το αδέξιο βάδισμα και η ταυτόχρονη ελάττωση της μνήμης είναι μία επικίνδυνη κατάσταση.
Η συμπεριφορά του ατόμου στην καθημερινότητά του εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα του ύπνου.
Η αϋπνία είναι μία διαταραχή του ύπνου και χαρακτηρίζει κυρίως γενετικά προδιατεθειμένα άτομα.
Αποτελεί βίωμα της καθημερινότητας το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου έχουμε μια μείωση της κινητικότητας, ιδιαίτερα των «λεπτών» κινήσεων.
Τα βασικά γάγγλια αποτελούν σχηματισμούς της φαιάς ουσίας στα ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Το υπαρξιακό άγχος εκδηλώνεται σε κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα όταν εμφανιστεί η «ιδέα» του θανάτου.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, για να αντιμετωπιστούν επώδυνες καταστάσεις και να ξεφύγει το άτομο από το φαύλο κύκλο του πόνου, η μέγιστη θεραπεία είναι η αναγνώριση του αιτίου που τις προκαλεί.
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.