O Leo Kanner και ο αυτισμός
Ο Leo Kanner ήταν Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος για πρώτη φορά το 1943 εισήγαγε τον όρο «παιδικός αυτισμός» στην Ιατρική.
Ο Leo Kanner ήταν Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος για πρώτη φορά το 1943 εισήγαγε τον όρο «παιδικός αυτισμός» στην Ιατρική.
Τα Θ κύματα αποτελούν συγκεκριμένη αφετηριακή αναγνώριση της εγκεφαλικής δραστηριότητας στον αυτιστικό ασθενή, έτσι όπως καταγράφεται στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Τα τελευταία χρόνια, οι έρευνες με τη χρήση των απεικονιστικών μεθόδων μας προσφέρουν πολύ χρήσιμα στοιχεία που αφορούν τον αυτισμό.
Η βιογραφική μνήμη και τα επεισόδια της καθημερινότητας είναι αυτά που δεν καταγράφονται σωστά στη μνήμη των αυτιστικών παιδιών.
Ο θάλαμος είναι ένας εγκεφαλικός σχηματισμός από φαιά ουσία ο οποίος βρίσκεται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου ˙ πρόκειται ουσιαστικά για τον ενδιάμεσο σταθμό των αισθητηριακών ερεθισμών.
Κατά την εγρήγορση, δηλαδή κατά τη διάρκεια της μέρας, ο εγκέφαλος καταγράφει καινούργιες πληροφορίες.
Το σύνδρομο Sckenck αποτελεί χαρακτηριστική νευρολογική νόσος που έχει ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και δηλώνει διαταραχή του ύπνου.
Στο στέλεχος του εγκεφάλου υπάρχουν νευρωνικά τόξα τα οποία ρυθμίζουν την αφύπνιση σε συγκεκριμένα στάδια του ύπνου.
Σύμφωνα με την υπόθεση του βιολογικού ρολογιού, ο ύπνος πλέον είναι ένα ελέγξιμο φαινόμενο με τη βοήθεια των σύγχρονων διαγνωστικών μέσων.
Το 1937 ο Alfred Lee Loomis από την ομοσπονδιακή Νέα Υόρκη κατέγραψε για πρώτη φορά τα διάφορα στάδια του ύπνου με εγκεφαλογράφημα στο ινστιτούτο της Tuxedo Park.
Στην καταγραφή του ύπνου πολλές φορές στο στάδιο του βαθύ ύπνου παρατηρούμε χαρακτηριστικά μεγάλα κύματα, τα ονομαζόμενα Δ κύματα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Όσον αφορά την έρευνα του ύπνου, μία καινούργια παράμετρος είναι οι νέες τεχνικές και μέθοδοι εξετάσεων που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια στη μελέτη του ύπνου έχει εισέλθει η καταγραφή του πολύωρου πολλές φορές και πολυήμερου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Στη χρόνια κεφαλαλγία τύπου Cluster δεν υπάρχουν επεισόδια αλλά κεφαλαλγίες συνήθως με έντονη ύπαρξη πόνου στον οφθαλμικό κόγχο και ερυθρότητα του προσώπου σχεδόν σε καθημερινή βάση χωρίς καμία περιοδικότητα.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι μία εξέταση που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα λόγω της δυνατότητας της πολύωρης καταγραφής.
Η αρχαία Ελληνική ιατρική ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η μοναδική περίπτωση επιστημονικής αναφοράς σ’ ότι αφορά την επιληψία.
Είναι γεγονός ότι πριν από μια εικοσαετία, όταν το εγκεφαλογράφημα γινόταν με «πρωτόγνωρα» μέσα, πολλές επιληπτικές κρίσεις διέφευγαν της διαγνωστικής του ικανότητας.
Σε περιπτώσεις πυρετικών σπασμών ιδιαίτερα όταν είναι επαναλαμβανόμενοι, η εικοσιτετράωρη εγκεφαλογραφική καταγραφή είναι απαραίτητη προκειμένου να γίνει διαφοροδιάγνωση για τυχόν «καλά κρυμμένη» επιληπτική προδιάθεση.
Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες υπάρχει γενικευμένη λοίμωξη και πραγματοποιείται ηλεκτροεγκεφαλογράφημα εικοσιτετράωρης καταγραφής (δηλαδή να περιέχεται μέσα και ο ύπνος), βλέπουμε πολλά χαρακτηριστικά στοιχεία.
Η έλλειψη ντοπαμίνης σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί ένα «πάγωμα» των κινήσεων και αδυναμία σωστής λειτουργίας του νευρικού συστήματος.