Επιληψία και κρυμμένοι ιοί Το κρυφτούλι κάποιων ιών στο νευρικό σύστημα όπως πχ των ερπητοϊών είναι γνωστό. Οι ιοί αυτοί μπορούν για πολύ καιρό να μείνουν εντός του κεντρικού νευρικού στστήματος “ακίνητοι” περιμένοντας την ευκαιρία να ενεργοποιηθούν ή και ανάλογα με την περίπτωση να χαθούν. Στη δεύτερη περίπτωση είναι αρκετές φορές και το φαινόμενο που […]
Επιληψία και υβριδικά φάρμακα Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ευρέως τα λεγόμενα υβριδικά φάρμακα σε πολλές περιπτώσεις και ιδιαίτερα στα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα. Τα φάρμακα αυτά, πέρα από τις όχι πάντα σταθερές επιδράσεις, έχουν σταθερά παρενέργειες και ιδιαίτερα με το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπου προκαλούν επιλεπτογενείς διαταραχές. Οι διαταραχές αυτές ακόμα και όταν κλινικά δεν είναι […]
Πως ο ιός του EpsteinBarr«παράγει» επιληπτικές κρίσεις Ο ιός του EpsteinBarr, με το που θα εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, δια της αιματικής κυκλοφορίας πηγαίνει παντού και εδράζεται παντού αναπαραγόμενος. Κύρια προτίμησή του όμως είναι το κεντρικό νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα ο εγκέφαλος. Στον εγκέφαλο μάλιστα διαπιστώνουμε να συγκεντρώνεται πιο τακτικά στο στέλεχος. Από αυτό το […]
Γιατί οι λοιμώξεις επιδεινώνουν την επιληψία. Σε κάθε λοίμωξη, σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος προκαλείται μια παραγωγή τοξικών πρωτεϊνών, που παροχετεύεται στην κυκλοφορία του σώματος. Αυτές οι παθολογικές πρωτεϊνες με αυτόν τον τρόπο φτάνουν άμεσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μεταδίδουν το πρόβλημά τους στους νευρώνες. Αμέσως μετά αρχίζει μια νευρική δυσλειτουργία στον εγκέφαλο που […]
Λοιμώξεις «αγκαλιά» με επιληψία. Οι λοιμώξεις κάθε είδους, από μικρόβια, ιούς έως και παράσιτα επηρεάζουν και προκαλούν δυσλειτουργίες στο νευρικό σύστημα κεντρικό και περιφερικό. Αυτός είναι και ο λόγος που η παρουσία τους συμβαδίζει με επιληπτικές καταστάσεις ή αντιδράσεις. Τις επιδεινώνουν ή ακόμη χειρότερα τις περιπλέκουν και με άλλα νοσήματα διαφόρων ειδών. Ο συνδυασμός λοιμώξεις […]
Ο έρπης ζωστήρας, προερχόμενος από έναν τύπο του έρπητα ο οποίος παραμένει στις διακλαδώσεις των νεύρων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, αποτελεί έναν συνεχή κίνδυνο με τις χαρακτηριστικές φυσαλίδες.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Όταν ο ιός του έρπητα «χτυπάει», κατά κύριο λόγο προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Στον έρπη γενικά που σήμερα μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα και με πολλές μικροβιολογικές μεθόδους πρέπει να υπολογίζουμε σχεδόν πάντοτε μία προσβολή, μικρή ή μεγάλη, του κεντρικού νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του εγκεφάλου.
Οι διάφορες ψυχώσεις που μπορεί κατά καιρούς να προσβάλουν ιδιαίτερα νεαρές γυναίκες με ταυτόχρονες ενδείξεις φλεγμονής είναι αυτές των υποδοχέων NMDA.
Οι NMDA-υποδοχείς στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ιδιαίτερα στο επίπεδο του νωτιαίου μυελού, δημιουργούν μία υπερευαισθησία σε ότι αφορά τα διάφορα είδη του πόνου.
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Η όσφρηση, η μνήμη και τα συναισθήματα στην καθημερινότητα της ζωής κατέχουν έναν πρωτεύοντα ρόλο και βρίσκονται πάντα μαζί.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η γλουταμάτη είναι μία ουσία που εκχύεται μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κυρίως στον εγκέφαλο και στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού και έχει σαν στόχο την «υπερευαισθητοποίηση» της γρήγορης νευρικής διάδοσης και κυρίως αυτής που «εξυπηρετεί» τον πόνο.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος σε κάποια στιγμή της ζωής του να μην είχε παρουσιάσει κάποια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή πόνου, κυρίως όμως στον πονόδοντο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος