Πόση σημασία έχουν οι στατιστικές για τις επιληπτικές καταστάσεις;
Στη Βιονευρολογική υπάρχει μια πείρα περίπου σαράντα ετών, σε ότι αφορά μελέτη και κλινική εξέταση των επιληπτικών καταστάσεων ή κρίσεων
Στη Βιονευρολογική υπάρχει μια πείρα περίπου σαράντα ετών, σε ότι αφορά μελέτη και κλινική εξέταση των επιληπτικών καταστάσεων ή κρίσεων
Πρόκειται για την πιο δύσκολη κλινική μορφή της αμνησίας.
Υπάρχει μια «υποομάδα» με επιληπτικές κρίσεις, επιθετικότητα, η οποία παρουσιάζει ταυτόχρονα στις απεικονιστικές μεθόδους και στις νευροφυσιολογικές εξετάσεις μια διαταραχή της αμυγδαλής, ύστερα από ένα ιστορικό λοίμωξης.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, τρία είναι τα χαρακτηριστικά συμπτώματα΄ όπως η απώλεια ίωσης, διαταραγμένη ομιλία, καθώς επίσης πεσμένες γνωστικές και νοητικές διαταραχές.
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Μέχρι τώρα, λέγοντας τώρα μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, η κλινική νευρολογία είχε κυρίως στόχο την ανακάλυψη μικρών, ανατομικών, λειτουργικών διαταραχών στον εγκέφαλο.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Η νόσος του Λάϊμ είναι μια λοίμωξη που συμβαίνει μετά από προσβολή, ύστερα από τσίμπημα ψύλλου (βορελίωση), που αφήνει εντελώς χαρακτηριστική τοπική συμπτωματολογία επιδερμικά.
Νέες εντατικές νευροωτολογικές εξετάσεις και έρευνες έχουν καταδείξει ότι το πρόβλημα της ακοής και της καθαρότητας αντιλήψεως του ήχου στον εγκέφαλο είναι αμιγώς στο λεγόμενο ακουοεγκεφαλικό «άξονα».
Η κατάθλιψη είναι μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που μέχρι τώρα θεωρούσαν οι επιστήμονες ότι προέκυπτε από συνδυασμό διαταραχής πολλών νευρωνικών τόξων.
Πάντοτε αυτό που ενδιαφέρει έναν κλινικό νευρολόγο, όπως έχει δείξει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, είναι η άμεση επισκόπηση των μυών.
Πρόκειται για μια εκφυλιστική και κατά κύριο λόγο, φλεγμονώδους αιτιολογίας αυτοάνοση διαταραχή του ΚΝΣ.