Οι ανοσοανεπάρκειες
Οι ανοσοανεπάρκειες είναι ελλείμματα της άμυνας του οργανισμού και αποτελούν σήμερα τον κύριο παράγοντα έρευνας της σύγχρονης νευρολογίας.
Οι ανοσοανεπάρκειες είναι ελλείμματα της άμυνας του οργανισμού και αποτελούν σήμερα τον κύριο παράγοντα έρευνας της σύγχρονης νευρολογίας.
Πολλές φορές στη Βιονευρολογική βρεθήκαμε στην ανάγκη να εξετάσουμε την περίπτωση της διόρασης δηλαδή αυτής της ικανότητας να αντιλαμβάνεται κάποιος ουσιαστικά και πραγματικά γεγονότα χωρίς τη μεσολάβηση των αισθήσεων.
Στην Βιονευρολογική πέρα από τα κλασσικά προβλήματα ψυχιατρικής νευρολογίας και νευροφυσιολογίας αρκετά τακτικά βρίσκουμε τέτοια τα οποία είναι στο μεταίχμιο ψυχιατρικής και παραψυχολογίας.
Αρκετοί ασθενείς εμφανίζονται στη Βιονευρολογική, ισχυριζόμενοι ότι έχουν την ικανότητα της τηλεπάθειας.
Πάρα πολλά άτομα συχνά αναφέρουν στον ψυχίατρο θεωρώντας τον κατάλληλο άτομο, γεγονός που επιβεβαιώνεται στις εξετάσεις που γίνονται στη Βιονευρολογική, τις λεγόμενες προθανάτιες εμπειρίες δηλαδή εκείνα τα κλινικά βιώματα που υποτίθεται έφερναν τα πρόσωπα σε μια κατάσταση ευεξίας, χρωμάτων και φωτός αισθάνθηκαν όταν “πέθαναν” και ξαναγύρισαν μετά.
Ο πλαγιοπίσθιος προμετωπιαίος φλοιός που βρίσκεται πίσω από το μετωπιαίο οστό αριστερά, είναι το μέρος εκείνο που δραστηριοποιείται για τη λήψη των αποφάσεων που συνθέτουν τα διάφορα νευρωνικά τόξα.
Οι ψυχικές αρρώστιες, όπως έχει δείξει η πείρα και οι εξετάσεις στη Βιονευρολογική, εξαρτώνται από την επεξεργασία του αυτονόητου ή καινοφανούς, το οποίο είναι ένας συνδυασμός διαφόρων εγκεφαλικών λειτουργιών όπως έχουν δείξει οι τελευταίες εξετάσεις.
Από παλιά γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική έναν χάρτη που επιδείκνυε τα κέντρα των νευρικών τόξων διαφόρων συναισθημάτων (φωτογραφία).
Ο ρυθμός με τον οποίο καλπάζει η νευρολογική έρευνα όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς στην Βιονευρολογική είναι κυριολεκτικά κατακλυσμιαίως.
Το P300 είναι ουσιαστικά μια παραλλαγή του εγκεφαλογραφήματος όπου με ιδιαίτερα ευαίσθητες παραμέτρους μπορούμε να ανιχνεύσουμε μνήμη και αντίληψη, μερικές φορές ακόμα κα το ψεύδος στον εγκέφαλο.
Το κινητικό σύστημα του ανθρώπου κατά βάση αποτελείται από μύες και τένοντες.
Η δυσδιαδοχοκινησία είναι μια διαταραχή παρεγκεφαλιδική που στην Βιονευρολογική, τη βλέπουμε τακτικά στη σκλήρυνση κατά πλάκας και σε νευρολογικά νοσήματα προχωρημένης ηλικίας.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Η παρεγκεφαλίδα είναι θεωρητικά ο «μαέστρος», που συντονίζει τις κινήσεις όλου του σώματος και τη θέση του ατόμου στο χώρο.
Για τους γιατρούς της Βιονευρολογικής, η εξέταση του τόνου της κινητικότητας σε όλες τις νευρολογικές εξετάσεις έχει πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο μυϊκός τόνος είναι ένα πρόβλημα της νόσου του πάρκινσον.
Από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για μια σχετικά περίπλοκη εξέταση, αλλά όταν υπάρχει ρουτίνα και γίνεται συνήθεια, είναι πάρα πολύ χρήσιμη.
Όπως έχει δείξει η εμπειρία μας στην Βιονευρολογική, πρόκειται για δυο κλινικά συστήματα που είναι έντονα συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Πάντοτε αυτό που ενδιαφέρει έναν κλινικό νευρολόγο, όπως έχει δείξει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, είναι η άμεση επισκόπηση των μυών.
Πάρα πολλές ασθένειες, όπως παραδείγματος χάρη τα συνηθισμένα αυχενικά σύνδρομα, ραιβόκρανα, εξωπυραμιδικές βλάβες κ.τ.λ. προκαλούν διαταραχές στη στροφή της κεφαλής.