Η καθυστέρηση της θεραπείας στην κατάθλιψη
Η κατάθλιψη αποτελεί πλέον την καθημερινότητα της ενασχόλησης στα νευροψυχιατρικά ιατρεία και οργανισμούς.
Η κατάθλιψη αποτελεί πλέον την καθημερινότητα της ενασχόλησης στα νευροψυχιατρικά ιατρεία και οργανισμούς.
Είναι πάρα πολύ απλό και λογικό αν το σκεφτεί κανείς, αμιγώς ιατρικά.
Οι νευροεπιστήμες και ιδιαίτερα η «δεκάδα του εγκεφάλου» του περασμένου αιώνα που ξεκίνησε από την Αμερική, έδωσαν αποτελέσματα ερευνών που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Έγκαιρη διάγνωση και τακτική παρακολούθηση, τόσο για την διάγνωση όσο και για την εξέλιξη τους, είναι απαραίτητα σε αυτά τα νοσήματα.
Οι μαθησιακές διαταραχές πλέον ανέρχονται περίπου στο 10% με 15% των παιδιών και όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στην Βιονευρολογική, αυτό το ποσό τείνει να αυξάνεται.
Ένα μεγάλο σημείο έρευνας, σύγχρονης νευρολογικής εξέτασης αποτελούν η ανάλυση των αισθημάτων όπως πόνος, φόβος, θυμός, απέχθεια, τύχη και θλίψη.
Οι κύστεις του εγκεφάλου και ιδιαίτερα οι αραχνοειδείς αποτελούν ένα παράγοντα νευρολογικών επιπλοκών πολλές φορές με έντονη εξέλιξη (εικόνα 1).
Η ναρκοληψία είναι ένα πρόβλημα, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική και όπως καταγράφεται και από άλλους σύγχρονούς ερευνητές, του λεγόμενου συντονισμού μεταξύ ύπνου – «ξύπνιου».
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.
Η βασική διαγνωστική δραστηριότητα του εργαστηρίου της Βιονευρολογικής ξεκίνησε με την καταγραφή των σταδίων του ύπνου και τις διαταραχές τους.
Η Παρεγκεφαλίδα είναι το τρίτο μεγάλο κομμάτι μετά τα ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Ενας στους τρεις έλληνες πλέον, για μιά φορα στη ζωή του χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή για την κατάθλιψη.