Ρίσκο επιληψίας σε περιγεννητική βλάβη
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Όταν υπάρχει πιθανή διαταραχή – βλάβη πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό (περιγεννητικά), ο κίνδυνος εμφάνισης επιληπτικών επιπλοκών πάντα «υποβόσκει».
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Πολύ συχνά τα παιδιά θεωρούνται «υποκριτές» όσον αφορά τα παράπονα που εκφράζουν για διάφορους πόνους που αισθάνονται.
Ως «τικ» χαρακτηρίζονται οι φωνητικές ή κινητικές απότομες καταστάσεις.
Ουσιαστικό θεμέλιο των γνωστικών διαταραχών και της κλινικής τους έκφρασης στην καθημερινότητα είναι οι διαταραχές της λεγόμενης «σύντομης μνήμης»˙ πρόκειται για τη λεγόμενη επεισοδιακή μνήμη η οποία επεξεργάζεται τα γεγονότα και τα μεταφέρει σαν γνώση στον εγκέφαλο.
Ο εγκέφαλος δεν υφίσταται μόνο προκειμένου να έχει μία στατική η μηχανική λειτουργία, αλλά υπάρχει προκειμένου να εξυπηρετεί κυρίως συναισθηματικές και λειτουργικές καταστάσεις.
Ο αυτισμός αποτελεί ένα μεγάλο και άλυτο πρόβλημα για τη σύγχρονη ιατρική επιστήμη, η οποία επιμένει όλο και περισσότερο στη λύση του διότι ο αριθμός των ασθενών αυξάνεται ραγδαία.
Μεγάλο ποσοστό ασθενών που πάσχει από αϋπνία έχει ταυτόχρονα και ψυχιατρικά προβλήματα˙ υπολογίζεται ότι περίπου το ένα με δύο τοις εκατό επί του συνολικού πληθυσμού πάσχει.
Στις μέρες μας ο ύπνος θεωρείται πια πολυτέλεια.
Η επιθετικότητα είναι μία κατάσταση έντασης που χαρακτηρίζει πάρα πολλά άτομα και σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται εμφανής όταν παρουσιάζεται χωρίς λόγο.
Η βουλιμία θεωρείται ως μια ανωμαλία διατροφής και είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια διαταραχή εκκαθάρισης˙ πρόκειται για ένα τακτικό νόσημα στην εποχή μας και η μοριακή βιολογία έρχεται να δώσει μια ακτίνα φωτός σε ότι αφορά τη λύση αυτού του προβλήματος.
Είναι ένα πολύ μεγάλο ερώτημα που αφορά την ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας με νέες μεθόδους, η οποία θα μπορέσει να δώσει λύση στο «βιοποριστικό» πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κατά πόσο έχουμε μια προσωρινή επιληπτική δράση στον εγκέφαλο όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις κλασικής ημικρανίας, ιδιαίτερα σ’ αυτήν που εμφανίζεται με αύρα χωρίς κεφαλαλγία, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Πέρα από τις οποιεσδήποτε διαταραχές και «ψυχολογικές» συμπεριφορές, χαρακτηριστικό σύμπτωμα για ασθενείς με εγκεφαλικά τραύματα είναι οι σεξουαλικές διαταραχές∙ υπάρχει μια τάση για ανοργασμικότητα, διαταραχές της στύσης και κυρίως της σεξουαλικής διέγερσης.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός αναπτύσσεται πολύ αργά μετά τη γέννηση του ατόμου και ολοκληρώνεται κατά την περίοδο της ανάπτυξης του μέχρι να λάβει μια τελική μορφή, η οποία όμως πάντοτε δυναμικά εναλλάσσεται με παθολογικές καταστάσεις.
Τα τελευταία εκατό χρόνια οι άνοιες αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο νευρολογικό πρόβλημα σ’ όλο το μοντέρνο κόσμο αλλά και σε συνέχεια σ’ όλη την υφήλιο.
Οπωσδήποτε η θεραπεία του πόνου σε μυοσκελετικά νοσήματα έχει γίνει σήμερα πλέον μια αναγκαιότητα.
Ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα προβλήματα του αιώνα είναι και η «ιστορία» με τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Ασφαλώς και υπάρχει αφού η ελπίδα ως γνωστόν «πεθαίνει» τελευταία.