Η έλλειψη αυτοελέγχου
Η έλλειψη αυτοελέγχου είναι το κύριο χαρακτηριστικό κριτήριο κάθε παθολογικής ψυχιατρικής συμπεριφοράς.
Η έλλειψη αυτοελέγχου είναι το κύριο χαρακτηριστικό κριτήριο κάθε παθολογικής ψυχιατρικής συμπεριφοράς.
Όταν κανείς χάνει τον αυτοέλεγχό του, το πρώτο βήμα αυτοσυγκράτησης είναι η συγκρότηση της σκέψης του έτσι ώστε να μπορέσει να εκτιμήσει την κατάσταση ή τις καταστάσεις που τον οδηγούν στην απώλεια του αυτοελέγχου.
Όταν ξεκινάει μία έρευνα χρειάζεται πρωτίστως να γνωρίζουμε την αρχή της.
Όταν κάποιος μαθαίνει ποδήλατο δεν το ξεχνάει ποτέ.
Η απραξία βάδισης ως κλινική εικόνα χαρακτηρίζει περιπτώσεις υδροκεφαλισμού χαμηλής ή κανονικής πίεσης καθώς επίσης και την υποφλοιώδη αρτηριοσκληρωτική εγκεφαλοπάθεια.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
Χαρακτηριστικό των περισσότερων ψυχογενών κρίσεων είναι ότι κατά την εμφάνιση τους πολλές φορές συνοδεύονται από τονικοκλονικούς σπασμούς, παρόμοιων αυτών της επιληψίας.
Το τρίγωνο κατάθλιψη, πείνα και ύπνος ρυθμίζεται από ένα νευρωνικό τόξο με μια έντονη ηλεκτρική επικοινωνία μεταξύ των σημείων.
Οι ψυχογενείς κρίσεις σαν αντίδραση του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του πρόσθιου μετωπιαίου λοβού που κατεξοχήν «κοντρολάρει» τη συμπεριφορά του ατόμου έχει αποδειχθεί ότι είναι εντονότερες όταν υπάρχουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.
Αυτό το δίλλημα τίθεται πάρα πολλές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά κόρον τέτοιες διαγνώσεις
Πρόκειται για ένα νευρολογικό σύνδρομο που είναι δύσκολο να διαγνωσθεί και που η αιτία του βρίσκεται στην εγκεφαλική δυσλειτουργία
Είναι μια ερώτηση, η οποία για τους κλινικούς και μάχιμους νευρολόγους πραγματικά είναι περιττή
Οι «επιληπτικές κρίσεις» στον εγκέφαλο, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική και ιδιαίτερα κατά τις εικοσιτετράωρες καταγραφές μπορεί να προέρχονται από διάφορες εγκεφαλικές περιοχές ή νευρωνικά τόξα
Το τρέμουλο κάποιων μελών του σώματος συντονίζεται από ένα «περίπλοκο» νευρωνικό τόξο στον εγκέφαλο
Στη σύγχρονη νευρολογία, ίσως για πρώτη φορά τα δυο με τρία τελευταία χρόνια γίνεται μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να εξηγήσει κανείς τη σχέση του εγκεφάλου με τη γραφή
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, νευροεπιστημονικές παρατηρήσεις, πειράγματα και εμπειρίες έχουν καταδείξει ότι πράγματι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ιδιότητα και την ικανότητα να ξεχωρίζει το αρνητικό (κακό) από το θετικό (καλό)
Στις περιπτώσεις σχιζοφρενικών καταστάσεων, υπάρχει μια συνολική συμπτωματολογία που κατανέμεται σε υποομάδες, όπως αυτές των θετικών, αρνητικών ή νοητικών συμπτωμάτων
Στην εκφορά του λόγου και των πραγματικών γεγονότων και βιωμάτων του ατόμου προς τρίτους, υπάρχει μια συνεργασία των ημισφαιρίων του εγκεφάλου, αριστερά και δεξιά
Πολλές φορές παρατηρούμε, σε ασθενείς με νευρολογικά νοσήματα αλλά και κατά τα άλλα πολλές φορές σε υγιείς ανθρώπους, ότι «αναγκάζονται» να εξηγήσουν πράγματα που δεν υπάρχουν και είναι απόλυτα στη σφαίρα του μύθου
Με τις νέες γνώσεις που έχουν έρθει από την έρευνα των τελευταίων ετών, ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο στη διάγνωση και στη θεραπεία της σχιζοφρένειας