To περιφερικό νευρικό σύστημα από όσα γνωρίζουμε και έχουμε δει στη Βιονευρολογική δεν επηρεάζεται στις περιπτώσεις που έχουμε μια σκλήρυνση κατά πλάκας ή απομυελινώσεις κεντρικού τύπου
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η μυελίνη, η ουσία αυτή, δηλαδή, που δίνει τη δυνατότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα να μεταφέρει τις ηλεκτρικές ώσεις από τον εγκέφαλο προς όλα εκείνα τα όργανα, τα οποία τις χρειάζονται, έχει μια «φυσιολογική» φθορά
Εδώ στη Βιονευρολογική, στα χρόνια που ασχολούμαστε με τα απομυελινωτικά σύνδρομα και προσπαθούμε κυρίως να καταλάβουμε τη λειτουργία ή δυσλειτουργία της ύπαρξης τους, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί σαν να είναι ένας μεγάλος υπολογιστής
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα όπου ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στον εαυτό του καταστρέφοντας τη μυελίνη των νευρικών κυττάρων, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Οι κόμβοι του Ranvier όπως φαίνονται στην εικόνα είναι δακτύλιοι μεταξύ των τμημάτων της μυελίνης ˙είναι πολύ σημαντικοί για το νευροκύτταρο διότι συγκεντρώνουν το τοπικό ερέθισμα και το μεταδίδουν στον επόμενο δακτύλιο.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.