Μεταβολισμός των λιπιδίων και άνοια
Τα λιπίδια μεταβολίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, δημιουργώντας τις σουλφατάσες.
Τα λιπίδια μεταβολίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, δημιουργώντας τις σουλφατάσες.
Η μυελίνη είναι μια ουσία από λιπώδης ιστό, η οποία περιβάλλει τον άξονα των νευρικών κυττάρων
Η μυελίνη είναι ένα «περιτύλιγμα» των νεύρων, δηλαδή μια μεμβράνη που αποτελείται από λιπώδη ιστό, η οποία περιτυλίγει τον άξονα του νεύρου, καθ’ όλο το μήκος, έτσι ώστε κατά κάποιο τρόπο να δημιουργεί κάτι σαν καλώδιο που επιτρέπει τη μετάβαση του ηλεκτρικού ρεύματος από το ένα νεύρο στο άλλο ή από το νεύρο προς το μυ ή άλλα ακόμα όργανα
To περιφερικό νευρικό σύστημα από όσα γνωρίζουμε και έχουμε δει στη Βιονευρολογική δεν επηρεάζεται στις περιπτώσεις που έχουμε μια σκλήρυνση κατά πλάκας ή απομυελινώσεις κεντρικού τύπου
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τα απομυελινωτικά νοσήματα, δηλαδή την κατάσταση της μυελίνης σε διάφορες νευρολογικές κλινικές εικόνες, έχουμε διαπιστώσει ότι το όλο σύστημα, είναι ένα «κλειδί» μεταξύ αυτής της ουσίας της μυελίνης και της συνείδησης
Είναι γνωστό ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα που προσβάλλει τη μυελίνη των νεύρων.
Με αφορμή την αύξηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχής της Πάτρας, προκύπτει έντονα το ερώτημα τι είναι αυτό που απλά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γρήγορη και έντονη εξάπλωση της νόσου.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία γνωστή αρρώστια του κεντρικού νευρικού συστήματος που μελετάται εντατικά παγκοσμίως εδώ και 100 χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια η ουσία Glatiramer acetate, γνωστή ως το φαρμακευτικό σκεύασμα Copaxone, χρησιμοποιείται εκτεταμένα για την αντιμετώπιση της έντονης συμπτωματολογίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Τα ολιγοδενδροκύτταρα είναι ειδικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα τα οποία παράγουν την ουσία που λέγεται μυελίνη.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Στη μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου και στις παραλλαγές της, η απεικόνιση εστιών σημαίνει ότι σε ορισμένες περιοχές νευρώνων, είτε είναι στο σώμα είτε είναι στο νευροάξονα είτε και αποκλειστικά μόνο στη μυελίνη, υπάρχουν τέτοιες διαταραχές, οι οποίες δημιουργούν τις εν λόγω εστίες
Είναι ένα ερώτημα που τουλάχιστον εδώ στη Βιονευρολογική το ακούμε συνέχεια˙ μετά από τόσα χρόνια εργασίας και χιλιάδες ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας που έχουμε παρακολουθήσει, παραμένει πάντα το ερώτημα τι είναι αυτό που την προκαλεί ή τέλος πάντων ποια είναι η αιτία
Κατά κανόνα, όπως προκύπτει από τη δική μας εμπειρία και την αναδρομή που έχουμε κάνει σε ιστορικά ασθενών με αυτή τη νόσο, μπορεί κανείς να πει ανεπιφύλακτα ότι πρόκειται για ένα απομυελινωτικό νόσημα, το οποίο όμως ,κατά κύριο λόγο, προσβάλλει τους άξονες των ολιγοδενδροκυττάρων και μάλιστα τη μυελίνη που τους περιβάλει
Ξέρουμε ότι η υποδραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως π.χ. στην περίπτωση του Aids, φέρνει δυσάρεστες καταστάσεις για τον οργανισμό
Έχουμε ακούσει πάρα πολλές παρομοιώσεις των νεύρων σαν νευρικά καλώδια, τα οποία είναι «περιτυλιγμένα» από μια μεμβράνη, η οποία αποτελείται από ένα παχύρευστο λιπώδες ιστό και λέγεται μυελίνη