Γήρας, σύγχυση, επιληπτικές κρίσεις
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.
Πάρα πολύ τακτικά, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, και ιδιαίτερα στις περιοχές εκείνες που υπάρχει εκτενής νευροφυσιολογικός έλεγχος, με το εγκεφαλογράφημα πιστοποιείται η ύπαρξη κάποιων επιληπτικών κρίσεων ή επιληπτογενής δραστηριότητας στο εγκεφαλογράφημα σε ασθενείς με ερυθηματώδη λύκο
Εναποθέσεις ασβεστίου και επιληψία Σε επιληπτικές κρίσεις οι εναποθέσεις ασβεστίου δημιουργούν ελεύθερους κρυστάλλους, που με τη σειρά τους προκαλούν νέες κρίσεις σε νέες φλεγμονές. Ο οργανισμός προσπαθεί να τις αποφύγει και «πέφτει» σε νέο κύκλο κρίσεων, που συνοδεύονται από παρόμοιες αρθρίτιδες.
Την ατομική αντίληψη περί πραγματικότητας την διαμορφώνει κανείς καθώς αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά και όχι απολύτως μηχανικά.
Για όσους ασχολούνται με τη συμπεριφορά ασθενών που πάσχουν από επιληπτικές κρίσεις, παρατηρούν γρήγορα πως ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα που εμποδίζει ιδιαίτερα τη θεραπεία είναι τα αισθήματα ενοχής που διακατέχουν τον ασθενή.
Ό,τι αφορά τη νοσολογική κατανομή των ασθενειών, σαφώς είναι δυο διαφορετικά πράγματα
Τυχαίες θεραπείες στην επιληψία Σε γιατρούς που χρόνια ασχολούνται παρακολουθώντας με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις τακτικά γίνεται εμφανές να υποχωρεί η επιληπτική δραστηριότητα χωρίς εμφανή λόγο. Νέες κλινικές κυρίως παρατηρήσεις έδειξαν ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε παιδιά, έχουμε να κάνουμε με “υποχώρηση” ιώσεων και κυρίως του έρπη, συνήθως μετά από […]
Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει μία αρκετά μεγάλη συνάφεια και παθογένεια μεταξύ των εντερικών παθήσεων και της εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων.
Ο 19ος αιώνας αποτελεί ορόσημο όσον αφορά τη διάγνωση και θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων.
Οι επιληπτικές κρίσεις εμφανίζονται συνήθως όταν τα νευρικά κύτταρα αρχίζουν και εκφορτίζονται. Ο εγκέφαλος είναι προετοιμασμένος για μια «άναρχη» λειτουργία.
Νέες έρευνες έχουν καταδείξει ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα με την εξελικτική και εκφυλιστική πορεία της η χρήση της αντιεπιληπτικής αγωγής αποτελεί μια μικρή ελπίδα.
Η επιληψία είναι μια νευρολογική νόσος που έχει περιγραφτεί από την αρχαιότητα από τον Ιπποκράτη ακόμη και βλέπουμε εδώ στη Βιονευρολογική με μεγάλο θαυμασμό ότι αυτά που αυτός έγραψε και τότε όρισε ή αν θέλετε «ανακάλυψε» ισχύουν μέχρι και σήμερα
Οι νέες έρευνες έχουν δείξει ότι οι σκληρές επιληπτικές κρίσεις που απέχουν και σε «υψηλά» φαρμακευτικά σχήματα είναι χαρακτηριστικό της ιπποκάμπιας σκλήρυνσης