Ανάλυση καταστάσεων αδυναμίας «Νιώθω αδύναμος» δε σημαίνει οπωσδήποτε μία παθολογική κατάσταση ή απλώς μία εντύπωση για τη γενική μας εικόνα. Σημαίνει ότι υπάρχει ακριβώς μία προδιάθεση ή ακόμη μία απαρχή μίας παθολογικής εξέλιξης μέσα στο σώμα μας. Συνεπώς, όταν νιώθουμε αυτές τις καταστάσεις, κοιτάμε πρώτα απ’ όλα εάν υπάρχει αδυναμία σε σημείο συγκεκριμένο του τμήματος […]
Επιληψία και επιληπτοφορμική εκφόρτιση Όταν μιλάμε για επιληψία, μιλάμε ουσιαστικά για μία νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από κλωνικές, τονικές ή μικρές κρίσεις ανάλογης εντάσεως και είναι επαναλαμβανόμενη ανά διαστήματα. Δεν πρέπει να εμπλέκεται με μία επιληπτοφορμική εκφόρτιση που τακτικά την «διαβάζουμε» σε γνωματεύσεις ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, γιατί είναι κάτι απόλυτα διαφορετικό. Η επιληπτοφορμική […]
Eπιληψία και αποπροσωποίηση. Μερικοί ασθενείς μετά από έντονο φόβο ή παροξυσμικά επεισόδια έντασης μπορούν για μικρό ή μεγάλο διάστημα να χάσουν την επαφή με τον εαυτό τους. Η διαταραχή αυτή είναι έντονη και είναι αποτέλεσμα τόσο μιας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, όσο και μιας διαταραχής του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Θεωρείται επιληπτική διαταραχή και χρήζει αναλόγου διάγνωσης και […]
Το είδωλο του σωσία στην επιληψία. Σε περιπτώσεις που ένα άτομο έχει την λάθος πεποίθηση με απόλυτη σιγουριά ότι ο διπλανός του είναι σωσίας του, τότε υπάρχει πρόβλημα επιληψίας. Τέτοιου είδους φαινόμενα εμφανίζονται κυρίως στον εγκέφαλο μετά από διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Το σύνδρομο αυτό φέρνει το όνομα του ερευνητή Cabgrass. Λέγεται επίσης και […]
Eπιληψία και ρήξη με τον περιβάλλον. Υπάρχουν μορφές επιληπτικών κρίσεων κυρίως με συμμετοχή του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που προκαλούν χαρακτηριστικές ρήξεις με το περιβάλλον. Ξαφνικά δεν ξέρει που βρίσκεται, τι λέει και τι κάνει. Οι ρήξεις αυτές μπορεί να είναι συντόμου ή μακράς διαρκείας και επαναλαμβανόμενες, άρα ιδιαίτερα επικίνδυνες για τον ασθενή. Πιο επικίνδυνα είναι όταν […]
Eπιληψία και αυτόνομο νευρικό σύστημα. Οι πιο δύσκολες, στην διάγνωση κλινικής εικόνας επιληψιών, είναι αυτές που προέρχονται από διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Το σύστημα αυτό απλώνεται σε όλο το σώμα και μπορεί θεωρητικά να δημιουργήσει επιληπτικές κρίσεις από κάθε όργανο για παράδειγμα στομάχι, έντερο, καρδιά, κύστη, αγγεία. Οι επιληπτικές κρίσεις του αυτόνομου νευρικού είναι […]
Ο έρπης ζωστήρας, προερχόμενος από έναν τύπο του έρπητα ο οποίος παραμένει στις διακλαδώσεις των νεύρων του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, αποτελεί έναν συνεχή κίνδυνο με τις χαρακτηριστικές φυσαλίδες.
Ο έρπης ζωστήρας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για την εμφάνιση εγκεφαλικών και καρδιακών εμφραγμάτων σε ασθενείς ιδιαίτερα μεγάλης ηλικίας για διαφόρους λόγους.
Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και στις περιπτώσεις μικρής ερπητικής λοίμωξης τακτικά υπάρχει «μεγάλη» προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Σε μία υπερδιέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος κάτω από διάφορες καταστάσεις είναι δυνατόν το ίδιο το σύστημα να παράγει αντισώματα εναντίον υγιών στοιχείων του οργανισμού.
Η όσφρηση, η μνήμη και τα συναισθήματα στην καθημερινότητα της ζωής κατέχουν έναν πρωτεύοντα ρόλο και βρίσκονται πάντα μαζί.
Οι προσταγλανδίνες είναι ουσίες του ίδιου του σώματος που κατά κύριο λόγο εμφανίζονται στις απολήξεις των αισθητηριακών κλάδων του νεύρου στην περιφέρεια.
Τα παράγωγα του οπίου, κυρίως η μορφίνη, που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις βαριές περιπτώσεις άλγους στην ιατρική, έχουν συγκεκριμένη δράση εντός του νευρικού συστήματος.
Παρόλο που πλέον γνωρίζουμε ότι προκαλεί έντονο πόνο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, η καψαϊκίνη έχει ανακαλυφθεί τελευταία ότι μπορεί να δρα και αναλγητικά.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Οι διάφορες μορφές πάρκινσον και ιδίως άτυπου πάρκινσον έχουν κυρίως τον «τόπο γέννησής» τους στο σημείο διαταραχής και επικοινωνίας μεταξύ ενδοκρινικού συστήματος και νευρικού συστήματος.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Οι NMDA υποδοχείς είναι διάφορα είδη υποδοχέων επί των νευρικών κυττάρων τα οποία διεγείρονται από νευροδιαβιβαστές και κυρίως τη γλουταμάτη.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος