Η προστασία του ατόμου από τον εγκέφαλο
Ο εγκέφαλος προστατεύει το άτομο σε κάθε έκφραση της καθημερινότητας προκειμένου να μη συναντάει δυσκολίες.
Ο εγκέφαλος προστατεύει το άτομο σε κάθε έκφραση της καθημερινότητας προκειμένου να μη συναντάει δυσκολίες.
Η ζωή μπορεί να είναι αφάνταστα περίπλοκη στην καθημερινότητα αλλά ταυτόχρονα και πολύ απλή.
Η επανάληψη οδηγεί στη μάθηση˙ κοινή παραδοχή από αρχαιοτάτων χρόνων στη διαδικασία μάθησης του εγκεφάλου.
Το κέντρο ελέγχου κινήσεων και σκέψεων στον εγκέφαλο είναι κατά κάποιον τρόπο ο ρυθμιστής της συνείδησης και βρίσκεται στη «ζωνοειδή έλικα».
Μας εκπλήσσει ότι στην καθημερινότητα ορισμένες κινήσεις που εκτελούμε και διάφορες σκέψεις που κάνουμε προκύπτουν κάποια στιγμή αυθόρμητα και ασυνείδητα ˙το ασυνείδητο είναι υπό αμφισβήτηση.
Η καθημερινότητα του ανθρώπου αποτελεί μία συνεχή διαδικασία εγκεφαλικών λειτουργιών με διαφορετική ένταση και κατεύθυνση.
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπου υπήρχαν πολλοί τραυματίες, άρχισαν να διενεργούνται εξετάσεις για τις γνωστικές διαταραχές μετά από εγκεφαλικά τραύματα.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη πρόοδος στον τομέα της σχιζοφρένειας και με βάση νέα δεδομένα αναλύονται καταστάσεις όπου εμφανίζονται σχιζοφρενικές διαταραχές.
Μετά το έτος 1950 μία έντονη τάση για αναζήτηση ερευνητικών πεδίων στον τομέα της νευροψυχολογίας ξεκίνησε να αναπτύσσεται από την Αμερική και την Κεντρική Ευρώπη.
Μετά από τις αναλύσεις που έγιναν τα τελευταία διακόσια χρόνια στον κλάδο των νευροεπιστημών, οι νευρολόγοι είναι πλέον σε θέση με απλές οπτικές παρατηρήσεις διάφορων συμπτωμάτων να διαγνώσουν διάφορες νευρολογικές καταστάσεις.
Η νευροψυχολογία είναι η επιστήμη που προέκυψε το έτος 1930 από ένα μεγάλο επιστήμονα τον Goldstein, ο οποίος καθιέρωσε μία καινούρια μέθοδο σ’ αυτόν το χώρο.
Μία εκτεταμένη έρευνα που έγινε από Γερμανούς επιστήμονες το έτος 1923 είχε ως αποτέλεσμα να εισαχθεί ο όρος «μωρία» στη διεθνή βιβλιογραφία.
Πρόκειται για ένα νέο κλάδο της νευροψυχολογίας που μετράει, καταγράφει και αναλύει τους τρόπους ανάπτυξης της ευφυΐας στον εγκέφαλο.
Οι γνωστικές διαταραχές αποτελούν ένα σημαντικό προβληματισμό για τη νευρολογία, προκειμένου να μπορέσει κανείς να διαπιστώσει παθολογικές καταστάσεις και να προχωρήσει σε θεραπευτικές διαδικασίες.
Αρκετές φορές, ακόμη και ελαφρά τραύματα στο κεφάλι και κυρίως στο μέτωπο σε διάφορα αθλήματα ή άλλες δραστηριότητες προκαλούν χαρακτηριστικές αλλαγές στη συμπεριφορά.
Ο εγκέφαλος δεν υφίσταται μόνο προκειμένου να έχει μία στατική η μηχανική λειτουργία, αλλά υπάρχει προκειμένου να εξυπηρετεί κυρίως συναισθηματικές και λειτουργικές καταστάσεις.
Το θέμα της λειτουργικής τοποθέτησης είναι αυτό με το οποίο ασχολείται η σύγχρονη νευρολογία και προσπαθεί να επιλύσει.
Ο Phineas Gage δούλευε στο χώρο των κατασκευών σαν εργάτης όπου ξαφνικά μετά από μία τυχαία έκρηξη στο εργοτάξιο δέχτηκε ένα σίδερο στο κεφάλι.
Η κυρία Βέλτ ήταν μία επιστήμονας η οποία για πολλά χρόνια ασχολείτο με τις διαταραχές της συμπεριφοράς πάντοτε σε σχέση με τυχόν τραυματικές μεταβολές ή άλλες του μετωπιαίου λοβού.
Στις αρχές του 19ου αιώνα στην τότε σύγχρονη Ευρώπη, όπου η πρωτοπορία στις νευροεπιστήμες εδραζόταν κυρίως γύρω από τις γερμανόφωνες περιοχές της Βιέννης, ξεκίνησε η ανάπτυξη μιας βασικής θεωρίας που λεγόταν φρενολογία.