Υπερπροσεξία και πόνος
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της συναισθηματικής διαταραχής είναι η υπερπροσεξία.
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της συναισθηματικής διαταραχής είναι η υπερπροσεξία.
Άνθρωποι που έχουν έντονο υπαρξιακό άγχος είναι αυστηροί με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους και επιδεικνύουν μια «υπερδοσολογία» σε ότι αφορά την αυστηρότητα για τρίτους αλλά και τάσεις αυτοτιμωρίας.
Το υπαρξιακό άγχος εκδηλώνεται σε κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα όταν εμφανιστεί η «ιδέα» του θανάτου.
Όταν μιλάμε για το σωματοποιημένο άγχος σήμερα, δε μιλάμε για μια αφηρημένη έννοια αλλά για μια πραγματική εκδήλωση στο άτομο· υποφέρει ένα σημείο του σώματός μας ή όλος ο οργανισμός από κάποια οργανική αιτία.
Το «σφίξιμο» στο στομάχι είναι μια αντίδραση που εκδηλώνεται στο άτομο και έχει μια αρνητική επίδραση.
Όσο περίεργο και αν ακούγεται υπάρχει και ιδιαίτερα σε αμερικανικές κλινικές η διάγνωση της «ραγισμένης καρδιάς»· πρόκειται για μια κλινική εικόνα που εμφανίζει έντονες διαταραχές, κυρίως μπλακ-άουτ, της καρδιάς μετά από ερωτική απογοήτευση ή μετά από έντονο ερωτικό πάθος.
Σε ελαφριάς μορφής συναισθηματικών διαταραχών και πόνου έχουμε την αντίδραση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου οι οποίες επεξεργάζονται συναισθηματικά στοιχεία του πόνου.
Ο σωματοαισθητικός φλοιός είναι η περιοχή του εγκεφάλου που χωρίζεται σε δυο μέρη που επικοινωνούν μεταξύ τους στοχεύοντας στην αντίληψη του πόνου σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.
Στον εγκέφαλό μας υπάρχει ένα όριο το οποίο όταν o πόνος το υπερβεί πλέον ο χαρακτήρας του καταγράφεται με διαφορετικούς τρόπους.
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε το άτομο να έχει απόλυτη ανάγκη την αλληλεγγύη και τη συμμετοχή ενός συνανθρώπου στο πόνο του.
Το να είναι κανείς υποχόνδριος νομίζοντας ότι μια δυσάρεστη σωματική κατάσταση γι’ αυτόν επαναλαμβάνεται αποτελεί και αυτό μια ασθένεια· πρόκειται για την αδυναμία «ομαλής» εγκεφαλικής λειτουργίας όπου διάφορα συναισθηματικά ερεθίσματα αρνητικού περιεχομένου μετατρέπονται σε σωματικούς πόνους.
Αναμφισβήτητα η ερωτική απόρριψη και η απώλεια ενός ατόμου επηρεάζουν έντονα τον άνθρωπο και του δημιουργούν αισθήματα πόνου με διάφορες κατευθύνσεις, τα οποία ο εγκέφαλος επεξεργάζεται με τον ίδιο τρόπο.
Οι σωματικοί πόνοι και οι ψυχικές «πληγές» είναι έννοιες που χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε το μεγάλο πόνο που αισθανόμαστε για καταστάσεις που προέρχονται από επώδυνα χτυπήματα και από έντονες συναισθηματικές διαταραχές.
Τα τελευταία χρόνια σύγχρονες έρευνες αναλώνονται στο να δουν πως λειτουργεί ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα νευρωνικά τόξα εντός αυτού στην «παραγωγή» συνείδησης, σε ότι αφορά κάποιο ψυχικό ή σωματικό πόνο.
H έννοια της περιθωριοποίησης και της αναστροφής απασχόλησαν πριν εκατοντάδες χρόνια το Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud).
Σε περιπτώσεις έντονου πόνου χρησιμοποιούμε την έκφραση «φεύγει»η ψυχή.
Ο «πόνος της ψυχής» αποτελεί μια κοινή έκφραση στην καθημερινή ζωή και αναφέρεται στο συναισθηματικό πόνο που αισθάνεται το άτομο από κάποιο θλιβερό γεγονός της ζωής του.
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός σε ότι αφορά την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων.
Η «νήσος του εγκεφάλου» και η «ζωνοειδής έλικα» είναι δυο ουσιαστικές περιοχές λειτουργίας και επεξεργασίας των συναισθηματικών επώδυνων καταστάσεων και των δυσάρεστων συναισθημάτων στον εγκέφαλο.
Μια εκτεταμένη έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ είχε σαν σκοπό να εντοπίσει ποιο επώδυνο γεγονός θυμάται κάθε άνθρωπος περισσότερο στη ζωή του.