Το πρόβλημα της οξείας εγκεφαλίτιδας
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Είναι κάτι που μπορεί να το συναντήσει ο κλινικός νευρολόγος ανά πάσα στιγμή και να τον «ξεγελάσει» με την συμπτωματολογία του.
Τον τελευταίο καιρό που οι πληθυσμιακές ομάδες γίνονται όλο και πιο ευπαθείς στις μικροβιολογικές και ιδιαίτερα ιογενείς λοιμώξεις, εμφανίζεται τακτικά όπως διαπιστώνουμε και στην Βιονευρολογική, η κλινική εικόνα της οξείας μυελίτιδας.
Οι ιογενείς λοιμώξεις χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι πολύ τακτικά προσβάλλουν, με διάφορους τρόπους και με ποικίλη ένταση, τη συμπτωματολογία στο νευρικό σύστημα.
Η διαβητική πολυνευροπάθεια είναι το «πρώτο» σύμπτωμα της εμφάνισης μιας χρόνιας παχυσαρκίας διαβήτη τύπου 2 ή ακόμη και μιας ερχόμενης εγκεφαλοπάθειας.
Παρακολουθώντας χρόνια στην Βιονευρολογική, τις διάφορες «εκφράσεις» νοσολογικών καταστάσεων, βλέπουμε ότι όλο και πιο τακτικά πίσω από αυτές, κρύβονται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
Υπήρχε πάντοτε μια απορία και ιδιαίτερα για μας στην Βιονευρολογική, που ασχολούμαστε εδώ και χρόνια με τα αυτοάνοσα, πώς είναι δυνατόν νευρολογικές ασθένειες της ίδιας «κοπής» να έχουν την ίδια συμπτωματολογία με διαφορετική ένταση, σειρά ή έκταση.
Η νόσος του Λάϊμ είναι μια λοίμωξη που συμβαίνει μετά από προσβολή, ύστερα από τσίμπημα ψύλλου (βορελίωση), που αφήνει εντελώς χαρακτηριστική τοπική συμπτωματολογία επιδερμικά.
Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα έρχονται στην συζήτηση και κυρίως στην αντιμετώπιση νευροψυχιατρικά σύνδρομα σε παιδιά.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίζει μια σειρά από συγκεκριμένα συμπτώματα (π.χ. κινητικές, αισθητικές, αισθητήριες διαταραχές κ.λ.π.) . Τα συμπτώματα εμφανίζονται σε διάφορους συνδυασμούς.
Με τον όρο ακροτομοφιλία είναι μια σπάνια ψυχιατρική νόσος όπου ο ασθενής έχει την τάση να κόψει ένα άκρο του προκειμένου να αισθανθεί καλύτερα.
Είναι γνωστή η συμπτωματολογία του ευερέθιστου εντέρου, το οποίο παρουσιάζεται με έντονους πόνους στο στομάχι και στο έντερο και με μια τάση «φουσκώματος» ύστερα από γεύμα ή και ξαφνικά.
Οποιεσδήποτε διαταραχές του αυχενικού συνδρόμου με αντίστοιχη κλινική συμπτωματολογία αποδίδονται κατά κύριο λόγο σε οστικά ή μυελικά προβλήματα.