Εγκεφαλικά δίκτυα σε αργία
Στις χρόνιες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές διαπιστώνουμε, σπάνιες φορές, κάποια ξαφνική δραστηριότητα ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου, που διαρκεί πολύ λίγο, ενώ, κατά κανόνα, παραμένουν «σιωπηλές».
Στις χρόνιες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές διαπιστώνουμε, σπάνιες φορές, κάποια ξαφνική δραστηριότητα ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου, που διαρκεί πολύ λίγο, ενώ, κατά κανόνα, παραμένουν «σιωπηλές».
Ότι αφορά την σύγχυση και την κατάσταση ντελίριο, που προκύπτει πολλές φορές από αυτή, υπάρχει και μεταξύ των εξεταστών-ιατρών, πολλές φορές, παρόμοια αναταραχή, σε ότι αφορά τον όρο.
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Είναι ένα πολιτισμικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάτι τελείως συνηθισμένο στη καθημερινή μας ζωή, οι εκφράσεις του προσώπου αποτελούν ένα κώδικα, προκειμένου να «ανακαλύψει» κανείς νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Το φουμαρικό οξύ είναι γνωστό για την χρήση του στη θεραπεία της ψωρίασης, η οποία πρέπει να είναι διαρκείας, να δίδεται με μεγάλη προσοχή και για αρκετό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να έχει κάποια αποτελέσματα.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο, πάρα πολύς κόσμος υποφέρει, και το έχουμε διαπιστώσει και εδώ στη Βιονευρολογική, από διαταραχές της συνείδησης του μέχρι πλήρη απώλεια της, κατά την απότομη «ανόρθωση» ή όταν είναι ξαπλωμένος ή ακόμη και όταν κάθεται.
«Drop-attacks» είναι πλέον μια καθημερινότητα σε κάθε νευρολογικό εργαστήριο. Τουλάχιστον εμείς στη Βιονευρολογική, το βρίσκουμε πολύ τακτικά, κυρίως σε μεγάλης ηλικίας γυναίκες, που έχουν τη τάση, ενώ είναι σε όρθια στάση να πέφτουν προς τα μπρός.
To σύνδρομο Bonnet, τακτικά, το παρατηρούμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, σε γηραιότερους ασθενείς με γλαύκωμα ή καταρράκτη.
Το ντελίριο, κλασσικά, είναι η εμφάνιση κυμαινόμενης συνειδησιακής διαταραχής με ελαττωμένη την επαγρύπνηση, σε ότι αφορά το γύρω περιβάλλον και τη σχέση με τα διάφορα άτομα και εμφανίζεται σταδιακά, αλλά κατά κανόνα και απότομα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν έχουμε αυτόν τον συνδυασμό πρέπει πάντοτε να «φοβόμαστε» για την ύπαρξη κάποιου εξωπυραμιδικού συνδρόμου. Πάρα πολλές φορές ,ακόμα και σε νεαρές ηλικίες, το έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική.
Εκτεταμένες έρευνες, που γίνανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μεταξύ ανθρώπων που μένουν στην πόλη και αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο, κατέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων της πόλης επηρεάζεται έντονα σε κάποιες περιοχές όπως η αμυγδαλή και ο φλοιός του προσαγωγείου σε περιπτώσεις θορύβου και έντασης.
Όπως έχουμε δει αρκετές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (άμυνα του οργανισμού) κατευθύνεται εγκεφαλικά και υπάρχουν διαταραχές που το φέρνουν πολλές φορές «εκτός γραμμής».
Στη Βιονευρολογική, έχουμε δει άπειρες φορές διάφορες μορφές καταστάσεων πανικού ή διαταραχής πανικού, όπου σχεδόν πάντοτε υπάρχει μια συγκεκριμένη «αρχή» των συμπτωμάτων.
Η καθημερινή κλινική ρουτίνα εδώ στη Βιονευρολογική, κατέδειξε κάτι που από χρόνια είναι γνωστό, αλλά όχι πιστοποιημένο.
Ο εγκέφαλος, όπως έχουμε διαπιστώσει και από τις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές εδώ στη Βιονευρολογική, πάρα πολλών ασθενών με ψυχιατρικά προβλήματα ή και με άλλα νοσήματα, είναι συνεχώς σε εγρήγορση.
O εγκέφαλος του ανθρώπου είναι προγραμματισμένος να δουλεύει ασταμάτητα, ακόμη και στον ύπνο.
Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχουν κάποιοι πυρήνες φαιάς ουσίας, που λέγονται βασικά γάγγλια.
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε εξετάζουμε διεξοδικά τους ασθενείς που έρχονται με διαταραχές πανικού, κυρίως, προσπαθώντας να εντοπίσουμε την αφετηρία αυτών των συμπτωμάτων.
Μια διαρκής μονοτονία, που επιβάλλεται στην εγκεφαλική λειτουργία π.χ. μέσω αισθητηριακής ή άλλης εγκεφαλικής απομόνωσης από διάφορα ερεθίσματα, οδηγεί στη μείωση της αντίληψης και δημιουργεί έντονες παραισθήσεις, καθώς επίσης και αποδυναμώνει την δύναμη της σκέψης.