Αυχένας και διαταραχές μεσοσπονδυλίων διαστημάτων
Στην Βιονευρολογική, έχουμε την πείρα μιας ελαφριάς και προοδευτικής αύξησης της συμπτωματολογίας, κινητικών και αισθητικών διαταραχών, στις περιπτώσεις αυτές.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε την πείρα μιας ελαφριάς και προοδευτικής αύξησης της συμπτωματολογίας, κινητικών και αισθητικών διαταραχών, στις περιπτώσεις αυτές.
Μια μυελοπάθεια, δηλαδή, μια πάθηση νωτιαίου μυελού με κινητικές, ορθοστατικές και αισθητικές διαταραχές, έχουμε πολύ τακτικά στις προχωρημένες ηλικίες λόγω αρτηριοσκλήρωσης των σπονδυλικών αγγείων.
Οι αεροδιαβιβαστές είναι πολλοί και οι πλέον γνωστοί στην Ιατρική είναι το μονοξείδιο του αζώτου και το υδρόθειο.
Το αίσθημα της πείνας ρυθμίζει την ανάγκη σίτισης του ατόμου, προκειμένου να διατηρηθεί ο οργανισμός σε φυσιολογικά επίπεδα.
Η αμυλοείδωση είναι χαρακτηριστική νόσος που προσβάλλει, μεταξύ των άλλων, και το περιφερικό και το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε πολύ τακτικά και ιδιαίτερα σε νέους το πρόβλημα των επιπλοκών σε εξαρτησιογόνα.
Η επιληψία είναι καταρχήν μια «ενοχλητική» αρρώστια με ποικιλία κρίσεων και κινδύνων.
Στην Βιονευρολογική, η ύπαρξη του rituximab είναι γνωστή περισσότερο από δυο δεκάδες ετών στην χρήση σε ότι αφορά κακοήθη νοσήματα και καρκίνο του αίματος.
Η δυσκαταποσία είναι μια εκδήλωση της λειτουργίας της κατάποσης, η οποία είναι ένα αντανακλαστικό που έχει την έδρα του στο μεσεγκέφαλο.
Πάντα στις νευρολογικές αρρώστιες, όταν έχουμε κυρίως ενδείξεις από τα οστά και τα νεφρά, επιβάλλεται από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, ένας περαιτέρω έλεγχος των παραθορμονών.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βρίσκονται οι γιατροί μπροστά από το δίλλημα, εάν η ψυχική πίεση έχει ένα όριο και μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο ασθενής.
Είναι παρά πολύ ουσιώδες να λαμβάνεται ένα ιστορικό, όπως κάνουμε στην Βιονευρολογική, σε τραυματισμένους που έχουν υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή άλλου είδους τραύματα.
Ο νευρικός άξονας είναι μια προέκταση του νευρικού κυττάρου που αρκετές φορές συμβαίνει να τραυματιστεί.
Σε κάθε φλεγμονή στον εγκέφαλο, ακολουθεί μια διαδικασία όπου συμμετέχουν τα λεγόμενα κύτταρα, μακροφάγα.
Στις εκφυλίσεις ή τραυματικές αλλοιώσεις των νευρολογικών κυττάρων παίζει ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η λεγόμενη διανευρολογική εκφύλιση, όπου έχουμε εκφύλιση των κύτταρων και των λειτουργιών ομάδος νευρώνων δίπλα σε καταστάσεις, όπου τα κύτταρα υφίστανται καταστροφές και όχι αυτά τα ίδια.
Πολλές φορές έχουμε δει και στην Βιονευρολογική, όταν παρουσιάζεται ένα έλλειμμα νευρολογικών κυττάρων ταυτόχρονα υφίσταται μια κυτταρογένεση παρόμοια με μια μεγάλη δραστηριότητα όσο αφορά το χρόνο, την ανάπτυξη και τον τόπο.
Η δευτερογενής εκφύλιση συμβαίνει κατά κύριο λόγο σε τραυματικές καταστάσεις στο εγκέφαλο και σε διάφορα κύτταρα, που αρχίζουν να εκφυλίζονται περίπου εικοσιτέσσερις ώρες μετά το τραύμα.
Κάτι που φοβάται, ο κάθε κλινικός νευρολόγος, είναι η δημιουργία μικρών ή μεγάλων οιδημάτων, δηλαδή συλλογή υγρού στα διάφορα σημεία του εγκεφάλου.
Ο εγκεφαλικός φραγμός είναι ένα σύστημα κυττάρων που δημιουργεί ένα πελώριο δίχτυ, που «σκεπάζει» όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, έτσι που να το προστατεύει από διάφορους οργανισμούς, οι οποίοι όταν περάσουν και έρθουν σε επαφή με εγκέφαλο ή νωτιαίο μυελό, έχουν παθογενετικά αποτελέσματα.
Στο κέντρο ακριβώς του εγκεφάλου, υπάρχει η υπόφυση, ένας αδένας, ο οποίος συντονίζει όλο το ορμονικό σύστημα και δευτερογενώς ακόμη πρωτεΐνες, λίπος και γλυκόζη που χρειάζεται ο εγκέφαλος τόσο για την προστασία του όσο και για την συντήρηση του ακόμη και για την άμυνα του.