Ψυχογενής κρίση και φάρμακα
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Τα φάρμακα αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό όπλο, πέρα από τυχόν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, για την άμεση και σωστή επέμβαση στην ψυχογενή κρίση.
Οι ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται ότι είναι επιληπτόμορφες κρίσεις, χωρίς όμως να έχουν κάποια μορφή επιληψίας· παρουσιάζουν συμπτωματολογία επιληπτικών κρίσεων αλλά η αιτιολογία θεωρείται ότι βασίζεται περισσότερο στη διαταραχή της συμπεριφοράς και του συναισθήματος.
Χαρακτηριστικό των περισσότερων ψυχογενών κρίσεων είναι ότι κατά την εμφάνιση τους πολλές φορές συνοδεύονται από τονικοκλονικούς σπασμούς, παρόμοιων αυτών της επιληψίας.
Ο μεγάλος Γάλλος ερευνητής και νευρολόγος, Σαρκό, είναι ο πρώτος που κατά κάποιον τρόπο ανέλυσε επιστημονικά τις ψυχογενείς κρίσεις.
Οι ψυχογενείς κρίσεις αποτελούν κλινική εικόνα η οποία παρουσιάζεται σ’ όλες τις διαστάσεις και εμφανίζεται περίπου σ’ ένα ποσοστό 10% σε ασθενείς με υπόνοια διαταραχής σωματοποίησης.
Οι σουλφατάσες είναι λιπώδεις ουσίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα που έχουν ως κύριο ρόλο τη «βοήθεια» κατασκευής της μυελίνης, ουσίας των νευραξόνων.
Μέχρι τώρα η διάγνωση των ψυχιατρικών ασθενειών καθώς και η θεραπεία τους βασίζονταν κυρίως στη συλλογή πληροφοριών από τα διάφορα συμπτώματα που παρουσίαζαν.
Τα λιπίδια μεταβολίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, δημιουργώντας τις σουλφατάσες.
Όταν παρουσιάζεται κατάθλιψη σε συνδυασμό με έντονους φόβους και διαταραχές της κριτικής ικανότητας, τότε έχουμε μια συγκεκριμένη διαταραχή κάποιου νευρικού κυκλώματος του εγκεφάλου· στη συγκεκριμένη περίπτωση δε λειτουργούν καλά οι «ηλεκτρικές διασυνδέσεις» της «περιοχής 25» του προ-μετωπιαίου λοβού.
Το παρατεταμένης διάρκειας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και η σύγχρονη οπτική παρακολούθηση του ασθενούς προσφέρουν τη δυνατότητα καταγραφής εκρηκτικών δραστηριοτήτων συγχρόνως με την εμφάνιση των κλινικών φαινομένων.
Πάρα πολλοί ψυχιατρικοί ασθενείς με τάση επιληπτικών κρίσεων παρουσιάζουν ψυχογενείς κρίσεις, δηλαδή όχι «γνήσιες» επιληπτικού χαρακτήρα αντιδράσεις, που χαρακτηρίζονται σαν κατάσταση μετατροπής.
Έχει βρεθεί ότι στα άτομα με τάση ψυχογενών κρίσεων υπάρχει μια έντονη προδιάθεση για κληρονομικότητα.
Στις περιπτώσεις που υπάρχει έντονη εμφάνιση ύποπτων ψυχογενών κρίσεων με ταυτόχρονη παρουσία κατάθλιψης χρειάζεται μεγάλη προσοχή και στη διάγνωση και στη θεραπεία.
Στη νευρολογία και στην ψυχιατρική ως ψυχογενείς κρίσεις θεωρούνται εκείνες οι μορφές των κρίσεων οι οποίες είναι επιληπτόμορφες· θεωρούνται, δηλαδή, από τους γιατρούς ότι παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία επιληπτικής κρίσης, χωρίς να είναι μια τέτοια.
H συγκεκριμένη πρωτεΐνη αποτελεί ένα «βιολογικό φρένο» εντός του εγκεφάλου και μέσα στο νευρικό σύστημα, προκειμένου να αποτρέψει τα νευρικά κύτταρα να αναπτύσσονται άναρχα.
Το πεπτίδιο NAP1-40 είναι ένα ουσιαστικό πεπτίδιο που κατασκευάζεται φαρμακευτικά τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιείται για τις εγκάρσιες παραλύσεις του νωτιαίου μυελού.
Μια ανακάλυψη που έγινε στις αρχές του 1990 στο πανεπιστήμιο του Κλίβελαντ αρχίζει να δίνει ουσιαστικά αποτελέσματα στη θεραπεία των μετατραυματικών παραλύσεων· πρόκειται για τα μόρια των πρωτεογλυκανών.
Η απόπτωση είναι ένα «μεταφαινόμενο» το οποίο παρατηρείται σε παραλύσεις από μετατραυματικές βλάβες του νωτιαίου μυελού· οφείλεται κατά κύριο λόγο στις λοιμώξεις υγιών ιστών που είναι σε γειτνίαση με τους παθολογικά τραυματισμένους ιστούς.
Κάθε φορά που παρουσιάζεται μια τραυματική διαταραχή του νωτιαίου μυελού αρχίζουν τα εναπομείναντα κύτταρα σιγά σιγά και αναπλάθονται «δημιουργώντας» νέες προεκτάσεις.
Νευροεπιστήμονες του πανεπιστημίου Καρολίνσκα στη Σουηδία που ασχολούνται χρόνια με τις μετατραυματικές συνέπειες του νωτιαίου μυελού έχουν βρει ένα χαρακτηριστικό όρο γι’ αυτές τις περιπτώσεις που είναι ο λεγόμενος «κατεστραμμένος δρόμος».