Η απάθεια του προσώπου η οποία κατά κύριο λόγο συνοδεύεται και με διαταραχές της ομιλίας κατά την οποία η γλώσσα ή «ρολάρει» ή έχει πολύ άσχημη άρθρωση μέχρι και σημείο να υπάρχει πλήρης ανεπάρκεια λόγου, είναι από τα χαρακτηριστικά των παρκινσονικών διαταραχών.
Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις παρκινσονικών διαταραχών που αρχίζουν όπως η νόσος του πάρκινσον αλλά με την πάροδο του χρόνου έρχονται εξελίξεις οι οποίες τις διαφοροποιούν απ’ αυτή την αρρώστια.
Όταν η ντοπαμίνη μειώνεται, έχουμε την εμφάνιση παρκινσονικών διαταραχών.
Η νόσος του πάρκινσον με πόνο είναι πάρα πολύ τακτική, όταν εμφανίζονται οι διαταραχές της ομοιόστασης.
Γενικά στις περισσότερες μορφές παρκινσονισμού παρατηρείται μία σαφώς ελαττωμένη ικανότητα της μιμητικής έκφρασης του προσώπου.
Οι ανοϊκές καταστάσεις και κυρίως η μείωση των νοητικών λειτουργιών, κυρίως της μνήμης, της αντίληψης και της συνδυαστικής ικανότητας, με ταυτόχρονη απώλεια της πρώτης σ’ ένα πρώτο στάδιο με εξελικτική όμως βαρύτητα είναι χαρακτηριστικές στη νόσο του parkinson.
Το όριο της ηλικίας των εξήντα ετών αναφέρεται χαρακτηριστικά ως κλινικό ορόσημο στη νόσο τουParkinson.
H υπερευερεθιστότητα, κορτιζόλη και το στάδιο REM είναι ουσιαστικές έννοιες σε ότι αφορά την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, πάρκινσον αλλά κυρίως διαταραχών του ύπνου.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος