Ευθανασία: Κόπωση ή στιγμιαία σκέψη;
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.
Η ομοιόσταση αποτελεί μία αναγκαία κατάσταση του οργανισμού ή ακόμη κάποιου κυττάρου του οργανισμού ή και ολόκληρου οργάνου πάλι του σώματος ή και άλλων υποδεέστερων τμημάτων όπως είναι το άτομο.
Ένας μεγαλοφυής φυσιολόγος το έτος 1860 εισήγαγε πρώτος την έννοια της ομοιόστασης, κυρίως για περιπτώσεις φυσιολογικών φαινομένων ή ακόμη και για τον τρόπο της καθημερινής ζωής.
Το σύνδρομο πάρκινσον προκύπτει κατά κύριο λόγο τις περισσότερες φορές μετά από μία κακή συνεννόηση διαδικασίας ομοιοστατικού χαρακτήρα μεταξύ ενδοκρινών αδένων, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί στο σώμα, και του νευρικού συστήματος.
Ήδη από την εποχή της αρχαιότητας (3ος αιώνας π.Χ.), ο μεγάλος Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης είχε αναφέρει τις συνέπειες της μελαγχολίας σε ότι αφορά τις διαταραχές του θεού του ύπνου, Μορφέα.
Η διαταραχή του ύπνου συνήθως βασίζεται στην έλλειψη ή στον «κακό» μεταβολισμό κάποιων από τους πολλούς νευροδιαβιβαστές ή συνδυασμό αυτών στον εγκέφαλο.
Σε προχωρημένες ηλικίες τακτικά το πάρκινσον, η επιληψία και ο ύπνος συναντώνται στη συμπτωματολογία και επηρεάζεται πάρα πολύ το ένα με το άλλο.
Η απάθεια του προσώπου η οποία κατά κύριο λόγο συνοδεύεται και με διαταραχές της ομιλίας κατά την οποία η γλώσσα ή «ρολάρει» ή έχει πολύ άσχημη άρθρωση μέχρι και σημείο να υπάρχει πλήρης ανεπάρκεια λόγου, είναι από τα χαρακτηριστικά των παρκινσονικών διαταραχών.
Η δυστονία αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τη νόσο του πάρκινσον, του άτυπου πάρκινσον ή τον παρκινσονισμό.
Ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα στο άτυπο πάρκινσον και ιδιαίτερα στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων είναι η εμφάνιση διαταραχών της ούρησης ή με τη μορφή επιτακτικής ούρησης ακόμα και στη σκέψη ότι πρέπει να πάει κάποιος στην τουαλέτα ή με ελαφριά ακράτεια η οποία επιβάλει πολλές φορές την εφαρμογή προστασίας (καθετήρας, πάνες ακράτειας).
Οι διαταραχές της ισορροπίας είναι το κύριο χαρακτηριστικό στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων, ιδιαίτερα σ΄ εκείνες τις περιπτώσεις που αυτή η μορφή της ατροφίας προσβάλει κυρίως και τις παρεγκεφαλιδικές δομές.
Στην ατροφία πολλαπλών συστημάτων που κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σχεδόν με καθαρή συμπτωματολογία πάρκινσον, υπάρχει αυτή η εικόνα που μοιάζει πολύ με το σύνδρομο του πάρκινσον διότι κατά κύριο λόγο στην περιοχή των βασικών γαγγλίων του εγκεφάλου έχουν προσβληθεί εκείνα τα κύτταρα που παράγουν την ντοπαμίνη, ουσία βασική για την εκτέλεση κινήσεων, σκέψης και ψυχικών συναισθημάτων.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Ανάλογα με τις αυξομειώσεις της συμπτωματολογίας των καρδιοεγκεφαλικών παθήσεων αλλάζει και η σύνθεση του αίματος του ασθενούς κατά περίπτωση.
Εκατό δισεκατομμύρια υπολογίζονται τα βακτηρίδια που κυκλοφορούν στο έντερο και τα περισσότερα από αυτά δεν προσβάλλονται από τα συνηθισμένα αντιβιοτικά.
Η διαταραχή της προσοχής στην επιληψία αποτελεί σχεδόν κανόνα και μόνο σε ελάχιστες κυριολεκτικά περιπτώσεις δεν εμφανίζεται.
Υπάρχει μία κατάσταση διαταραχής του ύπνου η οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και πρέπει κανείς να την προσέξει, διότι τις περισσότερες φορές συνδέεται με διαταραχές του αίματος, ίσως κακοήθους χαρακτήρα.
Η νευρογλοία είναι η δομή γύρω από του νευρώνες σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο νωτιαίο μυελό, η οποία προστατεύει και «τροφοδοτεί» αυτά.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ότι η έλικα του προσαγωγίου, δηλαδή το κέντρο εκτίμησης της έντασης του πόνου στον εγκέφαλο, επιδέχεται και μη αναλγητικούς θεραπευτικούς τρόπους, όπως π.χ. η ύπνωση ή τα ψυχοφάρμακα.