Σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ)
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι διαγνωστικά, προγνωστικά και θεραπευτικά το κύριο μέσο ιατρικής χρήσης στις περιπτώσεις της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι διαγνωστικά, προγνωστικά και θεραπευτικά το κύριο μέσο ιατρικής χρήσης στις περιπτώσεις της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας.
Ο πρόσθιος μετωπιαίος λοβός είναι η έδρα του σχεδιασμού σχεδόν για όλα τα θηλαστικά.
Η έννοια του «κλινικά απομονωμένου συνδρόμου» -clinically isolated syndrome (CIS) παρουσιάστηκε την τελευταία εικοσαετία στις αγγλοσαξονικές χώρες κατά την προσπάθεια καταχώρησης και αξιολόγησης των διάφορων κλινικών συνδρόμων της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καθιερώθηκε από τις γερμανικές νευρολογικές κλινικές σαν το «απόλυτο» διαγνωστικό μέσο για τις επιληψίες.
Η κλινική και παθολογική σχέση μεταξύ επιληψίας και άνοιας είναι σαν τη σχέση της φωτιάς με το πετρέλαιο.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.
Η τακτική ταυτόχρονη εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων άνοιας και επιληψίας άρχισε να γίνεται ιατρικά ενδιαφέρουσα για έρευνα από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Στις περιπτώσεις πιστοποιημένης άνοιας του προμετωπιαίου λοβού και μάλιστα όταν υπάρχει και παρουσία επιληπτογενούς δραστηριότητας, πρέπει πάντοτε να ελέγχεται και ο παράγοντας της κληρονομικότητας.
Το δίπολο των στιγμιαίων επαναλαμβανόμενων διαλείψεων και εκτεταμένων κενών μνήμης τακτικά εμφανίζεται στις μέσες ηλικίες, δηλαδή μετά τα 50 έτη.
Υπάρχει μία ιδιαίτερα επικίνδυνη μορφή διαταραχής του καρδιακού ρυθμού, τακτικά με «μοιραίες» συνέπειες, η λεγόμενη «μαρμαρυγή».
Διεθνώς η άνοια Lewybody (Lewy body dementia) αποτελεί μία σχετικά νέα έννοια και λίγες κλινικές παρέχουν σήμερα τόσο τον εξοπλισμό όσο και τις απαιτούμενες γνώσεις για την έγκυρη διάγνωση και πιστοποίηση του κλινικού «εύρους» της νόσου.
Αναμφισβήτητα, εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στους γιατρούς ότι υπάρχει μία έντονη κλινική σχέση της νόσου του Alzheimer και των επιληπτικών κρίσεων.
Το κυριότερο πρόβλημα των νευροεπιστημών στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι τα τελευταία χρόνια αυτό τουAlzheimer.
Η σεροτονίνη, μία ουσία νευροδιαβιβαστής, φαίνεται ότι προσφέρει κάποια βοήθεια στις περιπτώσεις «επιληπτικού» θυμού, συνδεδεμένες με πράξεις βίας.
Όταν υπάρχουν άτομα που κυρίως στην εφηβεία παρουσιάζουν εκρήξεις, κατά την κοινή λογική αναίτιου θυμού με τάσεις βίας, τότε κλινικά βασικό στοιχείο που πρέπει να μας τραβήξει την προσοχή και εκεί να εστιασθεί κάθε βοήθεια είναι εάν αυτά τα άτομα έχουν ήδη δημιουργήσει μία επιθετική συμπεριφορά.
Είναι ο θυμός αρρώστια ή είναι απλώς μία συναισθηματική εκδήλωση ή μπορεί να είναι και τα δύο;
Τοπικά ασθενή ηλεκτρικά ρεύματα στον εγκέφαλο αλληλοεπηρεάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας και νύχτας.
Οι παθολογικές εκρήξεις του θυμού με οριακές ποινικές ευθύνες υπολογίζονται στην Ευρώπη στο 7-8 του πληθυσμού ˙είναι όμως γεγονός ότι δεν έχουν μελετηθεί ικανοποιητικά.
Σε περιπτώσεις επιθετικής συμπεριφοράς (Intermittentexplosivedisorder), ιδιαίτερα σε παιδιά, έχει διαπιστωθεί η ταυτόχρονη ύπαρξη μίας βραδυκαρδίας που συμβαδίζει με τα παθολογικά ευρήματα ενός ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ).
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μία προσπάθεια μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ) να καλυφθεί το διαγνωστικό κενό που υπάρχει τουλάχιστον στις περιπτώσεις της υποψίας της παθολογικής εξέλιξης της νόσου του Alzheimer .