Μακροχρόνιες έρευνες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν δείξει με τα αποτελέσματά τους ότι υπάρχει μία σειρά νοσημάτων, όπως είναι το πάρκινσον, οι επιληπτικές κρίσεις αλλά κυρίως η κατάθλιψη, που έχουν έναν σημαντικό «προπομπό».
Σ’ όλες τις νευροψυχιατρικές παθήσεις υπάρχει μία αμφίδρομη νοσολογική διαδικασία, είτε αυτές φτάνουν σ’ ένα σημείο όξυνσης των συμπτωμάτων λόγω διαταραχής του βαθύ ύπνου ή αντίθετα η ύπαρξή τους δημιουργεί προβλήματα σ’ αυτό το στάδιο του ύπνου.
Όταν επιληπτικές κρίσεις και διαταραχές του ύπνου συνυπάρχουν, η νόηση είναι αυτή που υφίσταται την πρώτη διαταραχή.
Η βασική διαγνωστική δραστηριότητα του εργαστηρίου της Βιονευρολογικής ξεκίνησε με την καταγραφή των σταδίων του ύπνου και τις διαταραχές τους
Παρατηρώντας εδώ και πολλά χρόνια τις ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές σε ασθενείς με προβλήματα ύπνου, διαπιστώνουμε πολλά νέα ενδιαφέροντα στοιχεία
Ο ύπνος του επιληπτικού παιδιού διαφέρει πάρα πολύ από αυτόν του υγιούς
Κατά τις καταγραφές νευροφυσιολογικών εξετάσεων και εγκεφαλογραφημάτων ή υπνογραμμάτων, πολύ τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι συγχυτικές καταστάσεις ακόμη και ντελίριο μπορούν να έρχονται, κατά κανόνα, όταν υπάρχει διαταραχή των διαφόρων σταδίων του ύπνου.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
Τόσο με νευροφυσιολογικές έρευνες (ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) όσο και με απεικονιστικές μεθόδους (Spect), έχει αποδειχτεί ότι παρουσιάζονται έντονες κινητικές διαταραχές κατά την περίοδο του ύπνου, όταν δεν έχουμε τον συντονισμό του προμετωπιαίου και κροταφιαίου λοβού με αυτούς του οδοντωτού πυρήνα και του στελέχους του εγκεφάλου.
Η βασική διαγνωστική δραστηριότητα του εργαστηρίου της Βιονευρολογικής ξεκίνησε με την καταγραφή των σταδίων του ύπνου και τις διαταραχές τους.
Επιληψία, ύπνος, αυτισμός, Άσμπερκερ. Ο αυτισμός και το Άσμπεργκερ εδώ και δεκαετίες απασχολούν με την ποικιλομορφία της κλινικής εικόνας τους, τους νευροεπιστήμονες. Αυτό δικαιολογεί τον πάρα πολύ μεγάλο αριθμό ερευνών και θεραπευτικών προσπαθειών στην κατεύθυνση αυτή. Έτσι λοιπόν τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι τα άτομα αυτά, λόγω επιληπτικού τύπου διαταραχών έχουν τρομερά προβλήματα ύπνου κατά την […]
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
Σε γηραιά, υπέρβαρα άτομα και με μεταβολικά προβλήματα όπως π.χ. διαβήτης ή θυρεοειδοπάθεια, έχουμε τακτικά την παρουσία μίας εκφυλιστικής υποθαλαμικής διαταραχής.
Η αναπνοή έχει άμεση σχέση με τον ύπνο.
Μεγάλο ποσοστό ασθενών που πάσχει από αϋπνία έχει ταυτόχρονα και ψυχιατρικά προβλήματα˙ υπολογίζεται ότι περίπου το ένα με δύο τοις εκατό επί του συνολικού πληθυσμού πάσχει.
Όσο η ηλικία περνάει και το γήρας έρχεται, ο ύπνος μειώνεται.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των επιληπτικών κρίσεων και ιδιαίτερα αυτών που συνοδεύονται από πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις χαμηλής συμπτωματολογίας.
Άπνοια χαρακτηρίζεται η κατάσταση όπου πραγματοποιείται διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Οι διαταραχές του ύπνου παράλληλα με τις επιληπτικές κρίσεις επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά του ασθενούς.
Ο κακός ύπνος ως γνωστόν αποτελεί ένα στοιχείο ταλαιπωρίας για κάθε μορφή νευρολογικής ασθένειας· ιδιαίτερα καταλυτικό ρόλο όμως έχει για την επιληψία.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος