Επιληψία και κριτική ικανότητα
Γενικά στην επιληψία υπάρχει διαταραχή κατά περιόδους, τουλάχιστον της προσοχής, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Γενικά στην επιληψία υπάρχει διαταραχή κατά περιόδους, τουλάχιστον της προσοχής, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Όταν αναφέρουμε τον όρο «κοινωνικός εγκέφαλος» εννοούμε εκείνη τη λειτουργία που με βάση την προσοχή συντονίζει το άτομο σε ότι αφορά κινήσεις άλλων, δικές του, παράλληλα με την κριτική του ικανότητα καθώς επίσης και τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τα λάθη του.
Πάρα πολλές φορές διερωτώμεθα μέχρι ποιο επίπεδο βρίσκεται η κριτική ικανότητα που έχουμε εμείς οι ίδιοι ή ο απέναντί μας ή και οι δύο μαζί.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της επιληψίας είναι μία πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία και χρειάζεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ένα άρτια εξοπλισμένο κέντρο όπου και οι διαγνωστικές διαδικασίες θα είναι οργανωμένες στο έπακρο.
Πέρα από αυτές καθαυτές τις διαταραχές, όταν στη νόσο του πάρκινσον εμφανίζονται και στοιχεία ατροφίας πολλαπλών συστημάτων και ιδιαίτερα τυχόν επιληπτικές κρίσεις, τότε εκείνο που πολλές φορές δυσχεραίνει την κλινική εικόνα είναι οι διάφοροι πόνοι.
Η ατροφία των πολλαπλών συστημάτων σαν ένα παρακλάδι της συμπτωματολογίας του πάρκινσον έγινε εμφανής τα τελευταία χρόνια για δύο κυρίως λόγους.
Το κορυφαίο σύμπτωμα της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων είναι η αδυναμία συντονισμού της αρτηριακής πίεσης λόγω της βλάβης του νευροφυτικού συστήματος το οποίο στις αλλαγές της θέσης του σώματος ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.
Κατά κανόνα μετά από μία μέτρια ή βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση εμφανίζεται το σύνδρομο της άπνοιας.
Ψυχίατροι, ψυχολόγοι, «ψυχομέτρες», ψυχαναλυτές αλλά και νευροβιολόγοι τελευταία αναλύουν με προσοχή και ιδιαίτερη επιμονή τι κρύβεται πίσω από κοινωνικές συμπεριφορές όπως επιδίωξη καριέρας άνευ όρων, πράξεις αυτοκτονίας, ακόμα και η μανία των selfies.
Η σημερινή κοινωνία πάσχει συνεχώς από ένα έλλειμμα ικανοποίησης.
Στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα οι Γερμανοί ερευνητές του πανεπιστημίου του Μούνστερ πιστοποίησαν έναν εγκεφαλικό μηχανισμό πρόληψης και προστασίας στον εγκέφαλο που λειτουργεί με βάση τη δράση της ντοπαμίνης.
Η τακτική ταυτόχρονη εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων άνοιας και επιληψίας άρχισε να γίνεται ιατρικά ενδιαφέρουσα για έρευνα από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Όταν υπάρχουν άτομα που κυρίως στην εφηβεία παρουσιάζουν εκρήξεις, κατά την κοινή λογική αναίτιου θυμού με τάσεις βίας, τότε κλινικά βασικό στοιχείο που πρέπει να μας τραβήξει την προσοχή και εκεί να εστιασθεί κάθε βοήθεια είναι εάν αυτά τα άτομα έχουν ήδη δημιουργήσει μία επιθετική συμπεριφορά.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα εκχυλίσματα της παπαρούνας σαν φάρμακα κυρίως για τον πόνο και τις αϋπνίες.
Την ατομική αντίληψη περί πραγματικότητας την διαμορφώνει κανείς καθώς αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά και όχι απολύτως μηχανικά.
Σε γηραιά, υπέρβαρα άτομα και με μεταβολικά προβλήματα όπως π.χ. διαβήτης ή θυρεοειδοπάθεια, έχουμε τακτικά την παρουσία μίας εκφυλιστικής υποθαλαμικής διαταραχής.
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σύνδρομο σε πολλές γυναίκες οι οποίες υποφέρουν από τις ημικρανίες πολύ περισσότερο σε σχέση με τους άντρες.
Πρόκειται για μία εκφυλιστική νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή των νευρικών κυττάρων σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η αντιεπιληπτική αγωγή προσφέρει ευεργετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των ημικρανιών.
Μεγάλο ποσοστό ασθενών με ημικρανίες εμφανίζουν ως αρχικό σύμπτωμα την ενόχληση από το έντονο φως.