Η προσωρινή μονοσυμπτωματική επιδείνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Πρόκειται, απ’ ότι βλέπουμε και στους ασθενείς της Βιονευρολογικής, μια αρκετά τακτικά παρουσιαζόμενη κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Επιληψία και διαταραχές λόγου στον άρρενα. Μια μικρή ή μεγάλη, προσωρινή ή συνεχής επιληπτική διαταραχή στον άρρενα, σε πλήρη αντίθεση με τον γυναικείο πληθυσμό είναι δυνατόν να επιφέρει δύσκολες και μόνιμες διαταραχές του λόγου. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο στις λεγόμενες εστιακές επιληπτικές κρίσεις, που περιορίζονται σε μεγάλο ποσοστό στο αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο. Εκεί δηλαδή […]
Με την πάροδο του χρόνου παρατηρούμε μια προσωρινή ή μόνιμη εξαφάνιση των «λεπτών» κινήσεων.
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Η επιθετικότητα, έτσι όπως την συναντάμε στη σύγχρονη στρεσογόνo ζωή σε διάφορες μορφές, είναι αποκλειστικά μια διαταραχή των συστημάτων της ιεραρχίας που γνωρίζει το κάθε άτομο.
Το κατά πόσο έχουμε μια προσωρινή επιληπτική δράση στον εγκέφαλο όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις κλασικής ημικρανίας, ιδιαίτερα σ’ αυτήν που εμφανίζεται με αύρα χωρίς κεφαλαλγία, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Γνωστές είναι οι διαταραχές της περιόδου μετά από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ακριβώς όπως είναι γνωστό ότι έχουμε διαταραχές της εμμήνου ρύσεως μετά από καταστάσεις στρες ή «ακραίες» δίαιτες στον γυναικείο πληθυσμό.
Μια τελευταία φαρμακευτική μέθοδος έχει βρεθεί που σε συνδυασμό με το υπεριώδες φως και με ερεθιστές διάφορων υποδοχέων στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει μια προσωρινή διάνοιξη «οπών» του εγκεφαλικού αιματικού φραγμού διάρκειας λίγων λεπτών έως και ωρών∙ αυτές οι «οπές» αυξάνονται και συνδέονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να διαπερνούν διάφορα φάρμακα για συγκεκριμένες νευρολογικές παθήσεις.
Τα τελευταία χρόνια θεραπευτές άρχισαν να αναπτύσσουν την τεχνική του «δούρειου ίππου», προκειμένου να υπάρξει επιτυχία στην θεραπεία ορισμένων εγκεφαλικών διαταραχών.
Από το 1995 έχουμε προσπαθήσει στη Βιονευρολογική να επηρεάσουμε καταστάσεις με τη νόσο του Alzheimer δίνοντας «κοκτέιλ» με ορό αντισωμάτων και άλλων ουσιών, με στόχο την θετική διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος με ταυτόχρονη παραγωγή των χορηγούμενων αντισωμάτων και νέων από τον ίδιο τον οργανισμό.
Κατά τη μελέτη του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, με τις ανεπτυγμένες τεχνικές δυνατότητες διαπιστώνουμε ότι πέρα των σταθερών εγκεφαλικών δυναμικών υπάρχουν και κάποια δυναμικά «προσωρινής παρέλευσης» κυρίως από τον ινιακό λοβό, όταν καταγράφεται το ηλεκτροεγκεφαλογραφικό σήμα
Ο αυχένας είναι μια περιοχή που κατεξοχήν είναι ευαίσθητη σε κάθε είδους πόνο
Πολλές νευρολογικές παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν τη διαταραχή της υπερακουσίας, όπου κανείς δεν αντέχει συνηθισμένους ήχους, όταν ξεπεράσουν κάποιο «κατώφλι»
Η ενότητα της συνείδησης χαρακτηρίζει αυτό που θεωρούμε λογική έκφραση συμπεριφοράς
Οι νυχτερινές κρίσεις τρόμου, τόσο στην παιδική αλλά και στη μετεφηβική περίοδο χρήζουν απαραίτητα τις περισσότερες φορές, μετά από τη διεξοδική διάγνωση και ανάλυση του ιστορικού της οικογένειας του παιδιού, οπωσδήποτε εφόσον υπάρχει και η παραμικρή ηλεκτροεγκεφαλογραφική ένδειξη, μια φαρμακευτική υποστήριξη
Άσχετα με την ένταση, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, έχει πολύ μεγάλη σημασία, για την επεξεργασία των συνειδητών βιωμάτων, η έκφραση του άγχους σε κάθε ασθενή
Τα νευρινώματα ή όπως και άλλοι καλοήθεις όγκοι, όπως είναι τα μηνιγγιώματα, έχουν μια πολύ τακτική εντόπιση στο μεσεγκέφαλο στην περιοχή της βάσης του κρανίου ή στο στέλεχος
Υπάρχει ένα γεγονός, το οποίο κάθε γιατρός, ιδιαίτερα ψυχίατρος, το βρίσκει αντιμέτωπο σε καθημερινή πραγματικότητα
Δεν είναι λίγες οι φορές που, στη Βιονευρολογική, έχουμε δει ότι σαν πρώτο σύμπτωμα μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι ένα, κατά κύριο λόγο, προσωρινής διάρκειας, ανοϊκό σύνδρομο
Από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική, ξέρουμε ότι στα εγκεφαλικά ανευρύσματα η θεραπεία του πόνου είναι ένα από τα πρωτεύοντα προβλήματα, που έχει ο κλινικός γιατρός και πρέπει να λάβει υπόψη του