Ο φόβος δράσης και το χασμουρητό
Πάρα πολλά άτομα σε κοινούς χώρους και σε ομαδικές εκδηλώσεις καταλαμβάνονται τακτικά από μια κρίση χασμουρητού.
Πάρα πολλά άτομα σε κοινούς χώρους και σε ομαδικές εκδηλώσεις καταλαμβάνονται τακτικά από μια κρίση χασμουρητού.
Το χασμουρητό, μια κατά κόρον συνήθεια που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα και σε ομάδες ατόμων ακόμα και σε έμβρυα κατά την κύηση, αποτελεί ένα αντανακλαστικό του νευρικού συστήματος που θεωρείται φυσιολογικό.
Εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό στην ψυχιατρική και νευρολογία, γεγονός που πιστοποιούμε και εμείς τακτικά στην Βιονευρολογική, ο φόβος που προκαλεί η οσμή του ιδρώτα σε ορισμένα άτομα.
Έχουμε δει στην Βιονευρολογική, σε μεγάλο αριθμό ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, να παρουσιάζονται τακτικά αιμορραγικές κενώσεις, μικρού ή μεγάλου βαθμού.
Χωρίς αμφιβολία, τα συμπτώματα μέθης σε υπερβολική χρήση αλκοόλ είναι κάτι σύνηθες τα τελευταία χρόνια για την κοινωνία μας.
Όλο και πιο συχνά, τα τελευταία χρόνια, επισκέπτονται τη Βιονευρολογική, άτομα με προβλήματα από την εξάρτηση και την κάνναβη.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε πολύ τακτικά και ιδιαίτερα σε νέους το πρόβλημα των επιπλοκών σε εξαρτησιογόνα.
Η «μονήρης» επιληπτική κρίση είναι ένα θέμα που μας προβληματίζει πάρα πολύ εδώ στην Βιονευρολογική, σχετικά με την περαιτέρω θεραπευτική αγωγή.
Η τοποθέτηση μιας αντιεπιληπτικής αγωγής, ανάλογα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από ότι δείχνει η πείρα μας στην Βιονευρολογική, πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε με βάση δυο κανόνες.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο σε έναν άνθρωπο, ο οποίος υπόκεινται σε επιληπτικές κρίσεις και έχει ανάλογες εγκεφαλικές αλλοιώσεις, να βρει κανείς μια αυτόματη και εύκολη επικοινωνιακή δίοδο σε ότι αφορά την θεραπεία.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Συχνά στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα κατά την παρακολούθηση ασθενών οι οποίοι δεν έχουν άλλες προεκτάσεις, παθογενείς, παρά μόνο μια «επιληπτική» ημικρίση, υπάρχει το πρόβλημα εάν έχουμε να κάνουμε με μια απλή αντίδραση του εγκεφάλου.
Σαν επιληπτική κρίση χαρακτηρίζουμε, κάθε φορά είτε μετά από πιστοποίηση (εγκεφαλογράφημα) ή κλινική εμφάνιση, μια αφύσικα μεγάλη σύγχρονη εκτόνωση των νευρώνων στον εγκέφαλο.
Ο υπνοβάτης, αναμενόμενα, σηκώνεται το βράδυ χωρίς να έχει αίσθηση του τι κάνει και που πάει, περιφέρεται κάνοντας διάφορες κινήσεις ή μια συγκεκριμένη διαδρομή και επιστρέφει.
Οι νέες διαγνωστικές μέθοδοι που έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό, όπως είναι η πολύωρη ηλεκτροεγκεφαλική καταγραφή με βιντεοσκόπηση, έδωσε μια νέα ώθηση στην διαγνωστική διευκρίνιση του προβλήματος της υπνοβασίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, που σε τέτοιες καταστάσεις έχουμε και την εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, είναι χαρακτηριστικό αυτό που τις διαφορογιγνώσκει από τα υπόλοιπα προβλήματα.
Ο ύπνος, πολλές φορές στα τελευταία του στάδια, ιδιαίτερα κατά την περίπτωση του σταδίου REM, και όταν έχει προϋπάρξει μια έντονη κουραστική μέρα, οινοποσία ή ακόμη συνοδεία με φάρμακα, ενδέχεται, όπως έχει δείξει και η πείρα μας στην Βιονευρολογική, να παρουσιάζει έντονα συμπτώματα βίας ακόμη και εναντίων του συντρόφου που κοιμάται μαζί του.
Η υπνοβασία είναι ένα τακτικό φαινόμενο που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται σύμφωνα με την εμπερία μας και από την Βιονευρολογική, έγκαιρα και τακτικά, λόγω της ιδιομορφίας που έχει σαν ασθένεια και γίνεται αργά αντιληπτή.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Στην Βιονευρολογική, ιδιαίτερα μετά από βίαια εγκεφαλικά τραύματα, παρατηρούμε συχνά εκδηλώσεις βίας ή βίαιων κινήσων ή αντιδράσεων κατά τον ύπνο και ότι αυτά ιδιαίτερα συνδυάζονται με γνωστικές διαταραχές.