Το συντριβάνι του μυαλού
Στον εγκεφαλικό ιστό, ομάδες διαφόρων κυττάρων ενώνονται σε σχηματισμούς με διαφορετικές λειτουργίες
Στον εγκεφαλικό ιστό, ομάδες διαφόρων κυττάρων ενώνονται σε σχηματισμούς με διαφορετικές λειτουργίες
Ο εγκέφαλος, όπως έχουμε διαπιστώσει και από τις πολύωρες ηλεκτροεγκεφαλογραφικές καταγραφές εδώ στη Βιονευρολογική, πάρα πολλών ασθενών με ψυχιατρικά προβλήματα ή και με άλλα νοσήματα, είναι συνεχώς σε εγρήγορση.
Στη σύγχρονη εποχή όπως παρατηρούμε και στους ασθενείς που καταφθάνουν εδώ στη Βιονευρολογική είναι δυνατόν τα πρώτα συμπτώματα να εμφανίζονται με τη μορφή μιας επιβραδυνόμενης δράσης στο χώρο εργασίας.
Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια «αθώα» έως βαριά ψυχική διαταραχή που μπορεί όμως να δημιουργήσει πολύπλοκες καταστάσεις.
Άτομα κάτω από έντονη πίεση, στρες, τραυματικά γεγονότα, αυτοκτονικότητες ή ακόμη και εκφυλιστικά νευρολογικά νοσήματα μπορούν να παρουσιάσουν τάσεις φυγής με αλλαγή της προσωπικότητας.
Ο φόβος είναι μια εγκεφαλική λειτουργία με πολλές προεκτάσεις, όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η οσμή και η απερίσκεπτη συμπεριφορά είναι συνδυασμός, που παρατηρούμε τακτικά στην Βιονευρολογική, σε ανθρώπους που έχουν την τάση να πράττουν, χωρίς να το «πολυσκέφτονται» π.χ. τζογαδόρους.
Πρόκειται για μια μορφή συμπεριφοράς με απότομες εκρηκτικές κρίσεις επιθετικότητας, τόσο λεκτικής όσο και κινητικής, καθώς επίσης και συνοδεία επιθετικών πράξεων.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η καθημερινότητα της ζωής κατευθύνεται από τον εγκέφαλο, και έχει τη μορφή της συμπεριφοράς αυτής που καθορίζει ο εγκέφαλος του καθενός.
Αν και φαίνονται δυο ασυμβίβαστα μεταξύ τους πράγματα, πάρα πολύ τακτικά όμως συμβαίνουν στην καθημερινότητα.
Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υφίσταται ακόμη, σε βάση ρουτίνας, η εξέταση της κίνησης των ποζιτρονίων δια της μαγνητικής τομογραφίας.
Στην Βιονευρολογική, έχουμε δει πάρα πολλές φορές ανεξήγητες, κλινικά, συμπεριφορές από κατά τα άλλα τελείως φυσιολογικά άτομα.
Το τρίξιμο των δοντιών ή αλλιώς «νυχτερινός» οδοντικός τριγμός θεωρείται και εκλαμβάνεται, δυστυχώς, και από ιατρικούς κύκλους πολλές φορές, σαν μια ατομική διαταραχή.
Οι μαθησιακές διαταραχές πλέον ανέρχονται περίπου στο 10% με 15% των παιδιών και όπως έχουμε διαπιστώσει εδώ στην Βιονευρολογική, αυτό το ποσό τείνει να αυξάνεται.