Επιληπτικές κρίσεις μειωμένης συμπτωματολογίας
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
Χαρακτηριστικό των επιληπτικών κρίσεων και ειδικά αυτών που δημιουργούν πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι η μειωμένη συμπτωματολογία.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των επιληπτικών κρίσεων και ιδιαίτερα αυτών που συνοδεύονται από πολλά διαγνωστικά προβλήματα είναι οι επιληπτικές κρίσεις χαμηλής συμπτωματολογίας.
Τα νευρολογικά συμπτώματα παρουσιάζονται σχεδόν σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα και έτσι όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική η «συνοδεία» αυτή υφίσταται και στην περίπτωση του ερυθηματώδους λύκου
Ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία αυτής της νόσου, όπως έχουμε παρατηρήσει και στη Βιονευρολογική, είναι ότι ενώ ξεκινάει σχετικά «ανώδυνα», πολύ αργά, ήρεμα, αλλά σταθερά αναπτύσσει, πέρα από τις διαταραχές της βάδισης και της δυσαρθρίας, σε δεύτερο στάδιο επιπλέον συμπτώματα
Στη Βιονευρολογική, έχουμε και παρακολουθούμε ένα πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, όπου διαπιστώνουμε πολλές φορές διάφορα γεγονότα που και δεν περιγράφονται και πολλές φορές δε δημοσιεύονται, έτσι ώστε να είναι γνώριμα
Η πορεία της συμπτωματολογίας της νόσου του πάρκινσον αρχίζει με μια καταστροφή, μικρή ή μεγάλη, των νευρικών κυττάρων της οσμής και μετά από κύτταρο σε κύτταρο προς την κατεύθυνση του στομαχιού για να «ανέβει» μετά στους κινητικούς πυρήνες του εγκεφάλου
Οι παράγοντες επιδείνωσης της κλινικής εικόνας ενός ασθενούς της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι το πρώτο μέλημα για την ιατρική φροντίδα
Νόσος του Σαρκό (Charcot), Lou Gehrig, πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS), νόσος του κινητικού νευρώνα Τέσσερις διαφορετικές εκφράσεις, ανάλογα με την χώρα, εποχή και γιατρό, για την ίδια ασθένεια. Πέρα όμως από αυτούς τους χαρακτηρισμούς διαγνώσεις, καινούριες ανακαλύψεις δίνουν στην ασθένεια αυτή και νέες υποστάσεις, όπως για παράδειγμα αυτή της εγκεφαλικού τύπου, γενετικής προέλευσης δυσλειτουργίας. Κλινικά […]
Επιληψία και θυρεοειδική αυτοανοσία, κληρονομικότητα Τα τελευταία χρόνια κυρίως στην νότια Ευρώπη παρατηρείται μεγάλη αύξηση της θυρεοειδικής αυτοανοσίας με τυπικά σύνδρομα του Hashimoto και Gravis. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο στις περιπτώσεις αυτές είναι η σχεδόν ταυτόχρονη ύπαρξη μιας μικρής ή μεγάλης επιλεπτογενούς δραστηριότητας, η οποία βέβαια γίνεται άμεσα εμφανής ακόμη και σε περιπτώσεις κλινικής ηρεμίας, εφόσον […]
Ο Γκόγια η σύφιλη και η επιληψία Η αρρώστια του Γκόγια, του διασήμου ισπανού ζωγράφου, θεωρήθηκε κυρίως λόγω των κρίσεων και της προοδευτικής συμπτωματολογίας των νευρολογικών αυμπτωμάτων, κυρίως των παραλύσεων και παραισθήσεων σαν αποτέλεσμα μιας συφιλιδικής εξέλιξης. Η πιο προσεκτική ανάλυση όμως των καταγεγραμμένων ιατρικών ευρημάτων αποκλείει κάτι τέτοιο με τις σημερινές ιατρικές γνώσεις. Αντίθετα […]
Ποικιλία επιληψίας και κροταφικός λοβός. Η επιληψία παρουσιάζεται με πολλές διαφορετικές μορφές ποικίλων συνδρόμων σε διάφορες χρονικές στιγμές. Μια μεγάλη ομάδα αυτών των μορφών των επιληπτικών συνδρόμων «ξεκινάει» από παθογένειες του κροταφικού λοβού. Δηλαδή της περιοχής εκείνης του εγκεφάλου που βρίσκεται πίσω από το κροταφικό οστό, αμφοτερόπλευρα στο κρανίο. Το χαρακτηριστικό σε όλες αυτές τις […]
Κατηγοριοποίηση των ψυχικών νοσημάτων με επιληψία. Ο αυξανόμενος αριθμός ασθενών νευροψυχιατρικών ασθενών με επιληπτικά σύνδρομα δημιούργησε την ανάγκη τα τελευταία δέκα χρόνια μιας κατηγοριοποίησης των νοσημάτων αυτών ανάλογα με την έκταση της συμπτωματολογίας. Δυστυχώς διεθνώς μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα της προσπάθειας αυτής δεν είναι κατάλληλα ή έστω ικανοποιητικά. Έτσι εφ’ όσον υπάρχει η παραδοχή πλέον […]
Οι χρόνιες εξετάσεις και το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σε ασθενείς με ερπητική εγκεφαλίτιδα έδειξαν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν τέτοιες διαταραχές που μοιάζουν με μικροεπιληπτικές κρίσεις.
Στις περιπτώσεις που παρατηρούμε αμιγείς διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος ταυτόχρονα με συμπτωματολογία που μοιάζει με τη νόσο του πάρκινσον, όπως τρόμο των χεριών ή ξαφνικές ακινησίες, τότε κατά κανόνα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία μορφή άτυπου συνδρόμου πάρκινσον, όπως είναι αυτό της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων.
Ανάλογα με τις αυξομειώσεις της συμπτωματολογίας των καρδιοεγκεφαλικών παθήσεων αλλάζει και η σύνθεση του αίματος του ασθενούς κατά περίπτωση.
Οι επιληπτικές κρίσεις σε συνδυασμό με διαταραχές της λεπτής κίνησης του χεριού η οποία παρουσιάζεται κυρίως ασυμμετρικά μαζί με τις μυοκλονίες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της συμπτωματολογίας αυτής της νόσου.
Οι συγγενείς των ασθενών με τη νόσο του πάρκινσον και κυρίως με ατροφία πολλαπλών συστημάτων, αυτό που παρατηρούν πρωτίστως είναι μία γενικευμένη βραδύτητα κινήσεων καθώς επίσης και μία ελαττωμένη εκφραστικότητα του προσώπου η οποία παράλληλα συνοδεύεται από μία αδυναμία σκέψης.
Η ατροφία των πολλαπλών συστημάτων σαν ένα παρακλάδι της συμπτωματολογίας του πάρκινσον έγινε εμφανής τα τελευταία χρόνια για δύο κυρίως λόγους.
Η σχέση αυτοτραυματισμού με αιχμηρά αντικείμενα με το υπόβαθρο ενός λανθάνοντα ή υποθαλπόμενου ναρκισσισμού έχει πλέον διευκρινιστεί επιστημονικά˙ ένας ναρκισσισμός με σαφή στοιχεία εθισμού σε ότι αφορά επανάληψη και ένταση της πράξης.
Το ανησυχητικό μήνυμα από το νοσοκομείο Πατρών όπου παρατηρήθηκε και ανακοινώθηκε μία πιθανή ενδημική παρουσία ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πιθανόν η κλινική πολυμορφία που παρουσιάζει αυτή η ασθένεια˙ η ασθένεια «με τα χίλια πρόσωπα», όπως την χαρακτηρίζουν αγγλοσάξονες γιατροί.