Όραση και συνείδηση
Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο.
Η παρακολούθηση της όρασης και των διαταραχών της κατά μια νευρολογική εξέταση, ακόμη και όταν παίρνουμε το ιστορικό, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για το νευρολόγο.
Πάρα πολλές φορές εμφανίζεται μια ζάλη ή ακόμη και σκοτοδίνη ή αδυναμία συγκέντρωσης, γενικά μια συνειδησιακή διαταραχή, τόσο σε ότι αφορά το επίπεδο όσο και το περιεχόμενο, όταν έχουμε έντονους πόνους στον αυχένα, που συνοδεύονται και με αυχενική δυσκαμψία.
Στην Βιονευρολογική, η παρατήρηση είναι ότι η πρώτη σχέση που έχουν οι λοιμώξεις με το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η διαταραχή της συνείδησης σε διάφορα επίπεδα.
Πρόκειται για ένα τρίπτυχο που πάντα έχει ένα κεντρικό σημείο ελέγχου, τουλάχιστον εδώ πέρα στην Βιονευρολογική.
Η παροδική απώλεια συνείδησης σε συνδυασμό με σύγχυση, είναι από τις πιο βασικές αιτίες εξέτασης και άμεσης διάγνωσης.
Πάμπολλες φορές, όπως σε κάθε ιατρείο, έτσι και στην Βιονευρολογική, γίνεται τακτική αναφορά για πιθανή απώλεια συνείδησης.
Ο έλεγχος της συνείδησης για κάθε νευρολογική εξέταση αποτελεί ένα κεντρικό σημείο. Είναι η αφετηρία του εντοπισμού της γενικής κατάστασης του ασθενούς και οποιασδήποτε παρελκόμενης εξ αυτής.
Η πνευμονική εμβολή είναι μεγάλο ρίσκο για γενετικά προδιατεθειμένα γι’ αυτή την κατάσταση άτομα.
Τα τυπικά στοιχεία μίας ερπητικής εγκεφαλίτιδας είναι ο έντονος πυρετός, οι διαταραχές της συνείδησης και της προσωπικότητας καθώς επίσης και εστιακά νευρολογικά φαινόμενα.
Πρόκειται για μία χαρακτηριστική μορφή εγκεφαλίτιδας που εμφανίζεται κυρίως μετά από ιικές λοιμώξεις και έχει ένα πρόδρομο στάδιο σαν αυτό της γρίπης.
Εκτός από τις διαταραχές της συνείδησης, η χαρακτηριστική εγκεφαλίτιδα από έρπη δημιουργεί πολύ τακτικά μία πάρεση κάπου στο σώμα και κυρίως στο πρόσωπο.
Ο ιός του έρπητα και οι διάφορες «μορφές» που περιέχει κατά κύριο λόγο γειτνιάζουν ή «συχνάζουν» πολλές φορές με το νευρικό σύστημα και ιδιαίτερα με την εγκεφαλική περιοχή.
Το μεταιχμιακό σύστημα στις σύγχρονες νευροεπιστήμες βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών λόγω της πολλαπλής δραστηριότητας που έχει.
Η οσμή και η γεύση είναι πάντοτε μαζί κι έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό∙ η επεξεργασία τους στον οργανισμό και συγκεκριμένα στον εγκέφαλο του ανθρώπου γίνεται αντανακλαστικά και αυτόματα χωρίς να επηρεάζεται από τη συνείδηση.
Ασθενείς με παρκινσονικές διαταραχές αυτού του τύπου παρουσιάζουν σαν πρώτο σύμπτωμα μία αστάθεια στη βάδιση ταυτόχρονα με αίσθημα ζάλης, «θολούρας» κυρίως κατά την απότομη ορθόσταση.
Το κορυφαίο σύμπτωμα της ατροφίας πολλαπλών συστημάτων είναι η αδυναμία συντονισμού της αρτηριακής πίεσης λόγω της βλάβης του νευροφυτικού συστήματος το οποίο στις αλλαγές της θέσης του σώματος ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση.
Πρέπει πάντα να γνωρίζουμε ότι σήμερα ασθενείς με επιληπτικά σύνδρομα βιώνουν μία απόλυτα νέα πραγματικότητα για τη συνείδησή τους.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για ένα τρίγωνο με συγκεκριμένη συμπτωματολογία.
Σε γηραιούς ασθενείς οι συγχυτικές καταστάσεις μπορούν να αυξηθούν επικίνδυνα σ’ ένα ακατάλληλο για τον ασθενή περιβάλλον.