Συνειδητότητα, πραγματικότητα, επιληψία
Την ατομική αντίληψη περί πραγματικότητας την διαμορφώνει κανείς καθώς αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά και όχι απολύτως μηχανικά.
Την ατομική αντίληψη περί πραγματικότητας την διαμορφώνει κανείς καθώς αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά και όχι απολύτως μηχανικά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα περίθαλψης γηραιών ασθενών που εισέρχονται σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης είναι η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, μικρών ή μεγάλων, συνοδευόμενη από μία ακραία σύγχυση με τη μορφή «υστεριών».
Μια επιπεδοποίηση του συναισθήματος, με έντονη ελάττωση της συνειδητότητας, μπορεί να είναι από τις χρόνιες μορφές σχιζοφρένειας
Εδώ στη Βιονευρολογική, ένα βασικό στοιχείο της νευροψυχιατρικής εξέτασης είναι η εστίαση στη συνειδητή προσοχή, που δείχνει ο ασθενής
Υπάρχουν κάποιες ψυχικές διαταραχές που τις συναντούμε τακτικά στη Βιονευρολογική, που χωρίς να έχουν μεγάλο ποσοστό ψυχικής νοσηρότητας «δυσκολεύουν» ουσιαστικά τη ζωή των ανθρώπων
Δεκαεφτά αιώνες περίπου μετά τον Ιπποκράτη, ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης υποστήριζε ότι η ψυχή, σαν δημιουργός της συνείδησης, δεν είναι χωριστή από το σώμα και μάλιστα είναι θεϊκής προέλευσης
Στη Βιονευρολογική, τα τελευταία χρόνια, ασχολούμαστε εντατικά και κυρίως ότι αφορά τις νευροφυσιολογικές εξετάσεις με το αντικείμενο του «συνειδητού νου»
Η συνείδηση είναι το σύνολο των εγκεφαλικών λειτουργικών απαιτήσεων σε διάφορα ερεθίσματα, σαν ενιαίο βίωμα
Σε χρόνιες καταγραφές και αναλύσεις που γίνονται σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, σε ασθενείς με επιληψία, οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα στη σχέση επιληψία-συνείδηση
Σε παρατηρήσεις που έγιναν, ύστερα από εγχειρήσεις, όπου είχαμε χωρισμό του εγκεφάλου σε δύο ημισφαίρια, βρέθηκε να υπάρχει μια συνειδητότητα για το κάθε ημισφαίριο ξεχωριστά
Η καθημερινή λειτουργία του ατόμου διέπεται από τη σχέση ύπνωσης και εγρήγορσης