Είναι η διάσπαση της προσοχής αρρώστια στην επιληψία;
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Οι πόνοι στη μέση αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιατρικής και ένα από τα πιο απλά ταυτόχρονα.
Το λουμπάγκο είναι μία επώδυνη κατάσταση με χρόνιους πόνους στη μέση η οποία έχει μεγάλη «απήχηση» στους ασθενείς όλων των χωρών σε διάφορες καταστάσεις, αλλά κυρίως στον πληθυσμό που εργάζεται χειρωνακτικά.
Εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ότι η έλικα του προσαγωγίου, δηλαδή το κέντρο εκτίμησης της έντασης του πόνου στον εγκέφαλο, επιδέχεται και μη αναλγητικούς θεραπευτικούς τρόπους, όπως π.χ. η ύπνωση ή τα ψυχοφάρμακα.
Ένα «υλικό» που απομακρύνεται από τον κροταφικό λοβό του εγκεφάλου εξετάζεται επιμελώς μετά τη χειρουργική επέμβαση για 24 ώρες με ειδικές μεθόδους.
Το κώμα είναι η χειρότερη εξέλιξη που μπορεί να υπάρχει σε μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Με τη μέθοδο του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού μπορούμε να τροποποιήσουμε τη λειτουργία των διαύλων των ιόντων στα εγκεφαλικά κύτταρα σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου.
Στον τομέα της ψυχιατρικής είναι γνωστό ότι μερικές «λέξεις-κλειδιά» ή κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν στον ασθενή έκρηξη ψυχαναγκασμών ή ιδεοψυχαναγκαστικών καταστάσεων ή και ιδεοληψιών.
Η μακρά αντιεπιληπτική έρευνα κυρίως με τις νευροφυσιολογικές καταγραφές του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος έχει δείξει ότι υπάρχει μία ειδική διαδικασία καταγραφής στον εγκέφαλο.
Όπως έχουν δείξει μακροχρόνιες έρευνες, κατά κύριο λόγο σε θεραπευτικά «ανθεκτικές» επιληψίες υπάρχει το πρόβλημα των παρακαμπτηρίων νευρωνικών τόξων.
Ο πόνος είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα προς τον άνθρωπο που για να γίνει βιωματικός περνάει από διάφορα επίπεδα.
Ένα εξωτερικό ερέθισμα με τη μορφή του πόνου από τον υποδοχέα της περιφέρειας στα νευρικά ειδικά κύτταρα μεταφέρεται κατευθείαν στα πίσω κέρατα του νωτιαίου μυελού.
Η διαδικασία του βιώματος κάθε επώδυνου σχήματος από τον ίδιο τον άνθρωπο γίνεται μέσω εγκεφάλου αλλά μέχρι να φτάσει στον τελικό αποδέκτη υπάρχει μία σειρά χημικών διαδικασιών.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Στο επίπεδο των οπισθίων κυττάρων του νωτιαίου μυελού υπάρχουν δίπολα κύτταρα όπου το ένα σκέλος τους φτάνει στην περιφέρεια, στους λεγόμενους νευροϋποδοχείς οι οποίοι καταγράφουν κάθε είδους ερέθισμα και κάθε μορφή επώδυνης κατάστασης, ενώ το άλλο άκρο καταλήγει εντός νωτιαίου μυελού όπου «παραδίδει» το επώδυνο ερέθισμα το οποίο εμφανίζεται με τη μορφή κάποιου ειδικού μορίου στα περαιτέρω νευρικά κύτταρα που οδεύουν προς τον εγκέφαλο
Οι νευροπαθητικοί πόνοι είναι ουσιαστικά μία κατηγορία πόνων η οποία άρχισε να συζητείται τα τελευταία χρόνια, διότι τώρα πλέον υπάρχει η δυνατότητα να ελεγχθούν πιο συγκεκριμένα.
Οι μακράς διαρκείας πόνοι είναι αυτοί που κατά κύριο λόγο δημιουργούν τα χρόνια επώδυνα σύνδρομα.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Όταν το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφεται για πολλές ώρες, προσφέρει κάποια στοιχεία˙ όπως π.χ. η συγκεκριμένη μορφή κάποιων επαρμάτων εγκεφαλικών δυναμικών σε ορισμένες περιοχές, σε κάποιες καταστάσεις (ύπνος).