Υποθάλαμος, το «κλειδί» της εμμονής
Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ρύθμιση του στρες.
Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ρύθμιση του στρες.
Ξέρουμε πια μέσα από την καθημερινή μας εργασία με τους υπολογιστές ότι το πιο τακτικό φαινόμενο είναι το σταδιακό «μπλοκάρισμα» τους και χρειάζεται ένα restart προκειμένου να επανέλθει η φυσιολογική λειτουργία.
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Η εμφάνιση μιας εμμονής είναι αποκλειστικά υπόθεση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μάλιστα των εγκεφαλικών κέντρων.
ήμερα έχουμε φτάσει σ’ ένα προχωρημένο επίπεδο διάγνωσης που μπορούμε να ελέγξουμε όχι μόνο την ύπαρξη της εμμονής αλλά και τις ιδιαιτερότητες της, όπως επίσης μπορούμε να μαντέψουμε την επικινδυνότητα της για το μέλλον.
Τα φωτόνια είναι σωματίδια «ελάχιστου» μεγέθους τα οποία κυκλοφορούν μέσα σε φωτεινές εκπομπές ˙είναι αυτά που όταν εισέρχονται στον οφθαλμό διεγείρουν κάποιους ιστούς.
Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αποτελείται από πολλά νευρικά κύτταρα που μέχρι χθες οι επιστήμονες πίστευαν πως δεν έχουν αναπλαστική ικανότητα˙ αυτό όμως αποδείχθηκε σφάλμα.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη του εγκεφάλου έχει δείξει ότι υπάρχει μια συνεχής κινητικότητα της εγκεφαλικής λειτουργίας μεταξύ του πρόσθιου και του οπίσθιου μέρους του εγκεφάλου.
Στην εικόνα φαίνεται μια μαγνητική τομογραφία με πάνω και κάτω μέρος. Στο πάνω μέρος είναι η μαγνητική τομογραφία ενός νεαρού ατόμου και στο κάτω μέρος ενός ηλικιωμένου.
Πρέπει να πούμε ότι υπάρχει σαφής διάσταση μεταξύ αυτού που νομίζουμε ότι βλέπουμε και της πραγματικής εικόνας.
Ο δρόμος της όρασης πρακτικά αρχίζει από μια εκπομπή φωτός στον οφθαλμό και καταλήγει σε μια οπτική εντύπωση και συνείδηση μέσα στον εγκέφαλο.
Στον εγκέφαλο κάθε ανθρώπου, ανάλογα με το γενετικό κώδικα και το περιβάλλον στο οποίο ζει, υπάρχει διαμορφωμένη μια εφεδρεία κάποιων κυττάρων και εγκεφαλικών σχηματισμών.
Σήμερα γνωρίζουμε διαγνωστικές τεχνικές τόσο για την πιστοποίηση των εγκεφαλικών βλαβών όσο και για την άμεση βελτίωση τους.
Είναι γεγονός ότι όσο μεγαλώνει κανείς τόσο οι απαιτήσεις του μειώνονται και τόσο η υπομονή και η κριτική του ικανότητα αυξάνονται.
Χρησιμοποιώντας νευροφυσικές μεθόδους και ειδικούς διεγέρτες (διακρανικός μαγνητικός ερεθισμός) είναι δυνατόν να εντοπίσουμε κάποιες εγκεφαλικές βλάβες και να δούμε την αντικατάστασή τους από κύτταρα που υπάρχουν στον εγκέφαλο με τη μορφή «ρεζέρβας».
Από την παιδική ηλικία και μετά στον εγκέφαλο υπάρχει σαφής ασυμμετρία της εγκεφαλικής δραστηριότητας ως προς τις διάφορες λειτουργίες.
Ο όγκος του εγκεφάλου αρχίζει και συρρικνώνεται περίπου 10% όταν το άτομο φτάσει στην ηλικία μεταξύ των πενήντα και ογδόντα ετών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι λειτουργίες και η απόδοσή του.
Πολλές φορές βλέπουμε ηλικιωμένους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο ζωής να έχουν διαφορετική εγκεφαλική απόδοση από τη μια στιγμή στην άλλη.
Όταν μιλάμε για το γήρας, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε αλλαγές της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Το εγκεφαλογράφημα έχει αποδειχθεί πολύ σπουδαία διαγνωστική μέθοδος και ουσιώδες «εργαλείο», προκειμένου να παρακολουθούμε την εγκεφαλική λειτουργία, την ασυμμετρία και την πρόοδο της εγκεφαλικής δραστηριότητας.