Αλλεργία και «τρέλα»
Είναι γνωστό ότι όσοι πάσχουν από διάφορες αλλεργίες εμφανίζουν ταυτόχρονα έναν ψυχικό «παροξυσμό» ή διάφορες μορφές ψυχικών διαταραχών.
Είναι γνωστό ότι όσοι πάσχουν από διάφορες αλλεργίες εμφανίζουν ταυτόχρονα έναν ψυχικό «παροξυσμό» ή διάφορες μορφές ψυχικών διαταραχών.
Έχει παρατηρηθεί αρκετές φορές ότι η κατανάλωση φαγητού και ποτού για μεγάλο ή μικρό διάστημα είναι ικανή να προκαλέσει ψυχιατρικές αντιδράσεις μικρού ή μεγάλου βαθμού.
Υπάρχουν πολλές τροφές που περιέχουν στοιχεία που είναι δυνατόν να πυροδοτήσουν μικρο-αλλεργίες ή «κρυφο» αλλεργίες σε οργανισμούς οι οποίοι παράγουν επιβλαβή αντισώματα για τον ίδιο τον οργανισμό.
Είναι πλέον γνωστό ότι όσοι πάσχουν από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού εμφανίζουν μικρής ή μεγάλης έντασης ψυχωτικές αντιδράσεις.
Οι μελανοκορτίνες είναι συγκεκριμένες πρωτεΐνες που ευθύνονται για την παραγωγή κάποιων αντισωμάτων τα οποία είναι «αυτοαντισώματα» και επηρεάζουν άμεσα τον οργανισμό προκαλώντας πολλές διαταραχές.
Η νευρική ανορεξία αποτελεί μια χαρακτηριστική διαταραχή άρνησης του φαγητού μέχρι το σημείο ο πάσχων να οδηγηθεί στο θάνατο.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων˙ άσχετα από ποιο άκρο ξεκινούν και σε ποια κατάσταση βρίσκονται, αποτελούν παθολογική περίπτωση που απασχολούν την ψυχιατρική.
Στον κόσμο των ιών έχει πιστοποιηθεί ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη στρατηγική, η λεγόμενη «μοριακή μιμητική», κατά την οποία παράγονται πρωτεϊνικά τμήματα παρόμοια με αυτά του ίδιου του οργανισμού.
Η βουλιμία θεωρείται ως μια ανωμαλία διατροφής και είναι απόλυτα συνυφασμένη με μια διαταραχή εκκαθάρισης˙ πρόκειται για ένα τακτικό νόσημα στην εποχή μας και η μοριακή βιολογία έρχεται να δώσει μια ακτίνα φωτός σε ότι αφορά τη λύση αυτού του προβλήματος.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια στην ιατρική και αποτελούν μεγάλο κλάδο της ανοσοβιολογίας που ασχολείται με το χαρακτήρα, το είδος και τις κλινικές εκφράσεις αυτών.
Στο σύγχρονο και «στρεσογόνο» κόσμο είναι λογικό ότι η μελέτη της συμπεριφοράς από τους επιστήμονες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Οι μυοκλονίες στον ύπνο είναι χαρακτηριστικές συσπάσεις των μυών και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές γίνονται αντιληπτές και από το διπλανό του κοιμώμενου.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων του ύπνου είναι δυνατόν να παρουσιαστούν κάποιες μυϊκές «ρυθμικές» διαταραχές των άκρων ή του κορμού και της κεφαλής.
Οι εφιάλτες είναι «ζωντανά» όνειρα με αρνητικό περιεχόμενο που κυρίως η εμφάνιση τους προκαλεί φόβο, οργή και αηδία.
Χαρακτηριστική παράλυση μετά τον ύπνο, γνωστή ως και υπνική παράλυση, είναι αυτή που εμφανίζεται κατά το στάδιο REM· δε λειτουργεί καλά ο μηχανισμός μεταξύ ύπνου και κινητικότητας του ατόμου.
Σε ότι αφορά την υπνική παράλυση μπορεί να συνοδεύεται με ψευδαισθήσεις έτσι ώστε πολλές φορές να χαρακτηρίζεται ως μια ψυχωτική κατάσταση.
Η νόσος του Parkinson αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες που αρχίζει κατά κύριο λόγο με διαταραχές του ύπνου.
Όταν ο ύπνος συνοδεύεται από ψευδαισθήσεις έχουμε ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα που δηλώνει μια διαταραχή του πρώτου σταδίου του ύπνου· πρόκειται για το στάδιο μεταξύ ελαφρύ και βαθύ ύπνου τις πρώτες πρωινές ώρες.
Οι διαταραχές της σίτισης κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες που συμβαδίζουν με τις επιληπτικές κρίσεις ή την υπνοβασία και συνήθως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.
Η δευτεροπαθής ενούρηση εμφανίζεται μετά το πέμπτο έτος της ηλικίας του ατόμου, με ή χωρίς περιοδικότητα.