Το μυστικό των «πυκνών» συνδέσεων
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός που περιβάλλει ενδοθηλιακά κύτταρα στον εγκέφαλο είναι ένα «δίχτυ», το οποίο χαρακτηρίζεται από «πυκνές» συνδέσεις που αφήνουν μεταξύ τους κάποια κενά.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός που περιβάλλει ενδοθηλιακά κύτταρα στον εγκέφαλο είναι ένα «δίχτυ», το οποίο χαρακτηρίζεται από «πυκνές» συνδέσεις που αφήνουν μεταξύ τους κάποια κενά.
Ο εγκεφαλικός αιματικός φραγμός είναι ένα εκτεταμένο αγγειακό «δίχτυ» που περιβάλλει τον εγκέφαλο.
Ο αιματικός φραγμός του εγκεφάλου είναι ένα δίκτυο από επιθηλιακά κύτταρα του αίματος που περιβάλλει όλο το κεντρικό νευρικό ιστό.
Όλη η ζωή εξαρτάται από έναν συντονισμό όλων των οργάνων και συστημάτων του σώματος που επιτυγχάνεται μέσω του εγκεφάλου.
Tα τελευταία χρόνια η νόσος του κινητικού νευρώνα προσβάλλει με πολύ μεγάλη συχνότητα πάρα πολλά άτομα∙ στις υποομάδες ξεχωρίζει αυτή των αθλητών και ιδιαίτερα αυτή των ποδοσφαιριστών.
H νόσος του Alzheimer είναι μια μάστιγα που κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια απειλεί την ανθρωπότητα.
Μια από τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσει η εμφάνιση πολλαπλών θρόμβων στον οργανισμό με τη μορφή δευτερογενούς αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου είναι η λεγόμενη εαρινή (ανοιξιάτικη) αλλεργία.
Ασφαλώς και υπάρχει αφού η ελπίδα ως γνωστόν «πεθαίνει» τελευταία.
To Mild cognitive impairment είναι μια διάγνωση που είναι «ενεργή» εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως στις Αμερικάνικες κλινικές, και αφορά κατά κάποιον τρόπο έναν προγνωστικό δείκτη που βασίζεται σε συγκεκριμένη συμπτωματολογία για τη νόσο του Alzheimer.
Η «καινούργια μόδα» της προσπάθειας να βρεθεί κάποιο εμβόλιο για τη νόσο του Alzheimer οδήγησε στην έρευνα για τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Πράγματι «μάχοντας» χρόνια ολόκληρα τη νόσο του Alzheimer, έχει διαπιστωθεί ότι ασθενείς μ’ αυτήν τη νόσο έχουν πολλά περισσότερα αντισώματα στο αίμα τους σε σχέση με τους υγιείς.
Οι γενετικές διαδικασίες έχουν εισέλθει πλέον στη διάγνωση της νόσου του Alzheimer στα διάφορα στάδια και στις χρονικές στιγμές της.
Οι διάφορες απεικονιστικές μέθοδοι, κυρίως δε η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, αποτελούν ένα τεράστιο διαγνωστικό «κεφάλαιο» για τη νόσο του Alzheimer.
Τα τελευταία χρόνια με τις μεγάλες θεραπευτικές προσπάθειες που γίνονται ιδίως με εμβόλια ή άλλους τρόπους επηρεασμού του ανοσοποιητικού συστήματος για τη νόσο του Alzheimer, μπορούμε να πούμε το πρόβλημα έχει εντοπιστεί σε κάποια όρια.
Όπως συμβαίνει στα περισσότερα διαγνωστικά ιατρικά κέντρα, είναι δυνατόν σε μια πρώτη επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατρό με την υπόνοια της νόσου του Alzheimer να μην έχει την τύχη ο ασθενής να καθοριστεί άμεσα η ασθένεια του και έτσι να προχωρήσει κανείς στα σωστά διαγνωστικά μέτρα.
Στην περίπτωση της νόσου του κινητικού νευρώνα όταν εμφανίζεται ταυτόχρονα με εγκεφαλοπάθεια Hashimoto ένα από τα χαρακτηριστικά κλινικά στοιχεία είναι η χρονική εξέλιξη της πορείας των συμπτωμάτων.
Όπως έχουν δείξει οι έρευνες από την εποχή που ο Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ έβγαλε την ομώνυμη διάγνωση για αυτήν τη μορφή άνοιας μέχρι τώρα, η παθογένεια της νόσου βασίζεται στο γεγονός της παθολογικής συγκέντρωσης του β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
Τα τελευταία χρόνια πολυκεντρικές έρευνες σε διάφορα μέρη του κόσμου και κυρίως στην Αμερική και Αγγλία έχουν «ριχτεί» σε μια προσπάθεια να βρουν κάποια προσέγγιση για τη νόσο του Alzheimer που διεθνώς καλπάζει.
Στη νόσο του κινητικού νευρώνα υπάρχει μια μακριά αλυσίδα παθολογικών καταστάσεων, η οποία καταλήγει στην έκφραση της νόσου.
Μέσω κάποιου αντισώματος δημιουργείται ένα «συμπλήρωμα» το οποίο έχει μάλλον γενετική προδιάθεση και καταλήγει στη δέσμευση της πρωτεΐνης C1 με την ανοσοσφαιρίνη ΙgG.