Βιώματα, σκέψεις, ψυχώσεις
Αυτή η τριπλέτα των βιωμάτων, ιδεών και ψυχώσεων είναι κάτι που κυνηγάει πάρα πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Όπως ξέρουμε και από τη Βιονευρολογική, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο τμήμα πάντοτε των ψυχιατρικών ιατρείων.
Αυτή η τριπλέτα των βιωμάτων, ιδεών και ψυχώσεων είναι κάτι που κυνηγάει πάρα πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Όπως ξέρουμε και από τη Βιονευρολογική, αποτελεί ένα πολύ μεγάλο τμήμα πάντοτε των ψυχιατρικών ιατρείων.
Όπως έχουν δείξει οι σύγχρονες ερευνητικές μέθοδοι των νευροεπιστημόνων, που είναι οι απεικονιστικές μέθοδοι της μαγνητικής τομογραφίας, οι πολύωρες καταγραφές των διαφόρων παραμέτρων νευροφυσιολογικών εξετάσεων, όπως του εγκεφαλογραφήματος και των προκλητών δυναμικών, έχουμε ένα «εγκεφαλικό αποτύπωμα» για κάθε έννοια.
Μια σειρά από μηχανήματα τα οποία αξιοποιούμε και εμείς στην Βιονευρολογική, όπως είναι οι πολύωρες νευροφυσιολογικές καταγραφές ή απεικονιστικές μέθοδοι (υπολογιστικής τομογραφία), ανοίγουν πλέον νέες διαστάσεις στην διάγνωση και στην πραγματοποίηση συλλογής πληροφοριών σχετικά με τη λειτουργία ή τη δυσλειτουργία του εγκεφάλου.
Οι φλεγμονές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο για την κατάσταση του νευρικού συστήματος και πρέπει από την πείρα μας στην Βιονευρολογική, να εξασφαλίζουμε όσο γίνεται γρηγορότερα μια καθαρή εικόνα για τη κλινική διάσταση που έχει το πρόβλημα.
Η συνείδηση είναι το σύνολο των εγκεφαλικών λειτουργιών που φέρνει σε επαφή το άτομο με το έξω κόσμο και παράλληλα το καθιστά ικανό να προσδιορίζει τον χρόνο και τον τόπο που βρίσκεται.
Στην Βιονευρολογική, η παρατήρηση είναι ότι η πρώτη σχέση που έχουν οι λοιμώξεις με το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η διαταραχή της συνείδησης σε διάφορα επίπεδα.
Είναι τόσο περίπλοκο το θέμα αυτό πλέον και έχει τόσες πολλές παραμέτρους, όπως δείχνουν οι διάφορες εξετάσεις, που πολλές φορές, γιατροί αρκετών ειδικοτήτων σε συνδυασμό με πολλές εξετάσεις πρέπει να ασχοληθούν μαζί για να φτάσουν σε μια επιτυχία τέτοια.
Νέες έρευνες, έχουν καταδείξει ότι ο μαγνητικός ερεθισμός κάποιων περιοχών του εγκεφάλου, οι οποίες μπορούν να ερευνηθούν σε ότι αφορά την πρόληψη σε κάποια νευρολογικά σύνδρομα, προσφέρει μεγάλες θεραπευτικές προσδοκίες.
Η αγγειογραφία γίνεται με πολλούς τρόπους· τοποθετώντας καθετήρες σε μια μεγάλη ή μικρή αρτηρία, διοχετεύοντας σκιαγραφικό με στόχο τον εγκέφαλο, όπου μετά παίρνουμε μια αναπαράσταση των αγγείων και κυρίως του συστήματος καρωτίδων έξω, μέσης και οπίσθιας όπου με την εικόνα αυτή διαγνώσκουμε διάφορες παθήσεις.
Οι σπονδυλικές αρτηρίες έχουν το χαρακτηριστικό ότι διαπερνούν κατά την πορεία τους τα τρήματα των αυχενικών σπονδύλων μέχρι να φτάσουν στο ύψος του κατώτερου εγκεφάλου, από όπου μετά οδεύουν προς το στέλεχος και την παρεγκεφαλίδα.
Μια αγαπημένη συνήθεια των νευρολόγων ήταν να τοποθετούν λειτουργικά “κέντρα” στον εγκέφαλο, παραδείγματος χάρη το κέντρο της όρασης στον ινιακό λοβό, το κέντρο της ομιλίας Broka στο κροταφικό λοβό κ.λ.π..
Το πρόβλημα της μειωμένης δραστηριότητας του μετωπιαίου λοβού στις ψυχώσεις έχει γίνει από πολλές έρευνες δεκτό, αλλά πιστοποιήθηκε περισσότερο με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι η μαγνητική τομογραφία και το Spect.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο εγκεφαλικής λειτουργίας το οποίο έχει ένα εύρος μεγάλο.
Η κατάθλιψη είναι η αρρώστια της εποχής.
Οι εξελίξεις στο επίπεδο της διάγνωσης της νευροψυχιατρικής έχουν φτάσει σε πάρα πολύ μεγάλα επίπεδα.
Από παλιά γνωρίζουμε στη Βιονευρολογική έναν χάρτη που επιδείκνυε τα κέντρα των νευρικών τόξων διαφόρων συναισθημάτων (φωτογραφία).
Ο ρυθμός με τον οποίο καλπάζει η νευρολογική έρευνα όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς στην Βιονευρολογική είναι κυριολεκτικά κατακλυσμιαίως.
Το P300 είναι ουσιαστικά μια παραλλαγή του εγκεφαλογραφήματος όπου με ιδιαίτερα ευαίσθητες παραμέτρους μπορούμε να ανιχνεύσουμε μνήμη και αντίληψη, μερικές φορές ακόμα κα το ψεύδος στον εγκέφαλο.
Τα μεγαλύτερα ψυχιατρικά ακόμη και νευροψυχιατρικά προβλήματα εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο σαν διαταραχές μεταξύ των ανθρώπινων σχέσεων.
Στην Βιονευρολογική αυτό που παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή προκειμένου να πιστοποιήσουμε την ποιότητα του λόγου μετά από έναν ακουστικό ερεθισμό είναι το συντακτικό, το νόημα, και η προσωδία.