Εθισμός: γενετική προδιάθεση
Η γενετική προδιάθεση του εθισμού έχει πλέον πιστοποιηθεί.
Η γενετική προδιάθεση του εθισμού έχει πλέον πιστοποιηθεί.
Η ντοπαμίνη σχετίζεται με κάθε είδους κινητική δραστηριότητα.
Ο εθισμός που προκαλεί εξάρτηση σ’ ένα άτομο φτάνει στην ολοκλήρωσή του όταν αυτό το άτομο δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του, ακόμα και αν γνωρίζει πως θα υποφέρει γι’ αυτήν την αδυναμία ελέγχου των πράξεών του.
Είναι γνωστό πλέον ότι η κατανομή του ηλεκτρικού φορτίου στον εγκέφαλο είναι προϋπόθεση ισορροπίας.
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για τους ασθενείς με επιληπτικές κρίσεις είναι η έγκαιρη προειδοποίηση ότι πρόκειται να έρθει μία τέτοια κρίση.
Στη νευρολογία–ψυχιατρική, η ιδέα του νου πάνω από την ύλη (mind over matter) κατέχει σχεδόν τη θέση αξιώματος.
Υπολογίζεται ότι περίπου στο 3ο έτος της ηλικίας του ατόμου αρχίζει να σταθεροποιείται το σύστημα κατανομής του ηλεκτρικού ρεύματος στον εγκέφαλο.
Δεκαετίες πλέον τώρα είναι γνωστό και επιστημονικά αποδεκτό ότι η επιληψία δεν είναι μία ψυχική νόσος.
Τα «έμπειρα συστήματα» είναι μία εφαρμογή της πληροφορικής που ψηφιακά χρησιμοποιείται στην τεχνητή νοημοσύνη και τα τελευταία χρόνια στη διάγνωση και θεραπεία παιδικής επιληψίας.
Η περίπτωση να βρεθεί κανείς μπροστά σε μία επιληπτική κρίση είναι πάντα πολύ μεγάλη και συνδεδεμένη με το ερώτημα πως την αντιμετωπίζει.
Οι ιδιοπαθείς επιληπτικές κρίσεις, κατά κύριο λόγο «αφαιρέσεις», είναι δύσκολο να διακριθούν και να διαγνωστούν λόγω της σύντομης διάρκειάς τους και πολλές φορές «παρουσιάζονται» ακατανόητες για το περιβάλλον.
Ο Γαληνός, ένας μεγάλος Έλληνας ιατρός ο οποίος διακρίθηκε για τις πρωτοποριακές του ιδέες και τομές που εισήγαγε στην ιατρική, έζησε κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα μ.Χ..
Ο μεσαίωνας που κυριάρχησε μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην κεντρική Ευρώπη, υπήρξε καθοριστικός σε ότι αφορά την έρευνα και τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων.
Σήμερα η θεραπεία της επιληψίας βασίζεται κυριολεκτικά στις αρχές του Ιπποκράτη και στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για την αντιμετώπισή της.
«Πιστεύω ότι αυτή η νόσος δεν έχει θεϊκή προέλευση όπως και οι υπόλοιπες. Κατά κύριο λόγο ο εγκέφαλος είναι υπεύθυνος για την εμφάνισή της».
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Η ναρκοληψία είναι μία από τις «υπερυπνηλικές» καταστάσεις με την πλέον χαρακτηριστική συμπτωματολογία.
Στη σύγχρονη επιληπτολογία, ο υπολογισμός των ρίσκων που υπάρχουν για τις διάφορες καταστάσεις είναι το κεντρικό αντικείμενο μελέτης.
Στις εγκεφαλικές δυσπλασίες υπάρχει ένα σαφές ιατρικό δεδομένο˙ είναι οι αναπόσπαστες καταστάσεις του οργανισμού που συμπλέουν τις περισσότερες φορές με την όλη λειτουργία του.