Το άγχος, κυρίως στις γυναίκες και μάλιστα σε ηλικίες κάτω των 35 ετών, είναι πολύ επικίνδυνο για τις διαταραχές της αρτηριακής πίεσης, ιδιαίτερα κατά την έμμηνο ρύση, και όταν οι νεαρές γυναίκες καπνίζουν και λαμβάνουν αντισυλληπτικά φάρμακα σε συνδυασμό μ’ αυτό εμφανίζονται εγκεφαλικά επεισόδια.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσεις έχουν φέρει στο φως αποτελέσματα ιδιαίτερης σημασίας για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου.
Οι κανναβινοειδείς υποδοχείς είναι χημικές ουσίες οι οποίες κατανέμονται σε ολόκληρο το σώμα αλλά ιδιαίτερα στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Οι NMDA υποδοχείς είναι διάφορα είδη υποδοχέων επί των νευρικών κυττάρων τα οποία διεγείρονται από νευροδιαβιβαστές και κυρίως τη γλουταμάτη.
Η έλικα του προσαγωγίου είναι μία περιοχή στο κεντρικό νευρικό σύστημα και μάλιστα στον εγκέφαλο αμέσως «κάτω» από τη φαιά ουσία, η οποία μεταξύ άλλων ρυθμίζει και την αντίληψη του πόνου από διάφορα σημεία.
Εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστό ότι η έλικα του προσαγωγίου, δηλαδή το κέντρο εκτίμησης της έντασης του πόνου στον εγκέφαλο, επιδέχεται και μη αναλγητικούς θεραπευτικούς τρόπους, όπως π.χ. η ύπνωση ή τα ψυχοφάρμακα.
Σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα, η χειρουργική θεραπεία για τις επιληπτικές κρίσεις πρέπει να αποφασισθεί μετά την πάροδο δύο ετών περίπου με σύγχρονες καταγραφές της εγκεφαλικής δραστηριότητας για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όταν υπάρχει μία θεραπευτική αδυναμία με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δημιουργούν πολλές παρενέργειες κυρίως σε ότι αφορά τις διαταραχές του βάρους του σώματος, το αίσθημα κόπωσης και τις ικανότητες της συγκέντρωσης.
Μέχρι τώρα υπήρχαν νοσήματα όπως η σχιζοφρένεια, η νόσος του πάρκινσον, οι τραυματικές αλλοιώσεις του νευρικού ιστού κ.α. τα οποία θεωρούνταν αθεράπευτα με τις υπάρχουσες θεραπευτικές δυνατότητες, κυρίως με τα φάρμακα.
Τόσο η ινομυαλγία όσο και η επιληψία αποτελούν κλινικές εικόνες νευρολογικού τύπου οι οποίες εμφανίζονται λόγω μη φυσιολογικών εκφορτίσεων των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο.
Η μεμβράνη του νευρικού κυττάρου αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς για τη συμπεριφορά των διάφορων νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης νευρολογίας είναι εκείνες οι παθήσεις που συνδέονται με διαταραχές της μάθησης ή μετά από μία νευρολογική νόσο.
Από συγκρούσεις προκύπτουν σχέσεις και αυτογνωσία.
Αφού οποιοδήποτε νέο φάρμακο δοκιμασθεί για αρκετά χρόνια στο εργαστήριο ή σε πειραματόζωα, κυρίως πιθήκους, αρχίζει η διαδικασία δοκιμής σε ανθρώπους.
Τα καινούρια βιοτεχνολογικά φάρμακα μπορεί να κρύβουν μεγάλους κινδύνους στη χρήση τους.
Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός.
Η σεροτονίνη, μία ουσία νευροδιαβιβαστής, φαίνεται ότι προσφέρει κάποια βοήθεια στις περιπτώσεις «επιληπτικού» θυμού, συνδεδεμένες με πράξεις βίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα εκχυλίσματα της παπαρούνας σαν φάρμακα κυρίως για τον πόνο και τις αϋπνίες.
Η γενετική προδιάθεση του εθισμού έχει πλέον πιστοποιηθεί.
Όταν η νόσος του Crohn παρουσιάζεται ταυτόχρονα με εμφανείς κρίσεις ή κρυπτογενή επιληψία, υπάρχει πάντα μία συγκεντρωτική κλινική εικόνα.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος