Οι «απότομες» κινήσεις
Οι «απότομες» κινήσεις κάποιων ή όλων των άκρων μ’ έναν συγχρονισμό και όμοιο τρόπο είναι ύποπτες για επιληπτική δραστηριότητα.
Οι «απότομες» κινήσεις κάποιων ή όλων των άκρων μ’ έναν συγχρονισμό και όμοιο τρόπο είναι ύποπτες για επιληπτική δραστηριότητα.
Όταν μία «απότομη θολούρα» εμφανίζεται τακτικά και με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να θεωρείται ύποπτη μίας εγκεφαλικής διαταραχής επιληπτικού χαρακτήρα, ακόμη και αν υφίσταται εγκυμοσύνη.
Η «απότομη» πτώση σαν γεγονός από μόνο του μας οδηγεί στο γιατρό και συνήθως εκείνος ανακαλύπτει μία αιτία του συμπτώματος.
Σε γηραιά, υπέρβαρα άτομα και με μεταβολικά προβλήματα όπως π.χ. διαβήτης ή θυρεοειδοπάθεια, έχουμε τακτικά την παρουσία μίας εκφυλιστικής υποθαλαμικής διαταραχής.
Με τον όρο «ιδιοπαθείς» χαρακτηρίζονται εκείνες οι επιληψίες όπου η αιτία της προέλευσης αυτών παραμένει ακόμη άγνωστη.
Ήδη διανύουμε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και αυτή η χρονική διαδρομή χαρακτηρίζεται από την εντατική έρευνα που αφορά τις νευροεπιστήμες και πιο συγκεκριμένα έχει ονομαστεί ως «η δεκαετία του εγκεφάλου».
Η συμπτωματολογία της ναρκοληψίας τακτικά συμβαδίζει με την εμφάνιση υπέρβαρου σώματος.
Η ναρκοληψία είναι μία από τις «υπερυπνηλικές» καταστάσεις με την πλέον χαρακτηριστική συμπτωματολογία.
Σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και αν αρχίζει μία φλεγμονή την «εγκατάστασή» της, πάντα «ενημερώνει» τον εγκέφαλο.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) είναι το κύριο διαγνωστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την επιληψία συστηματικά από τη δεκαετία του πενήντα.
Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια εντατικής έρευνας για να σχηματιστεί μία γνώση γύρω από την επίδραση της εντερικής λειτουργίας στον εγκέφαλο.
Το τρίπτυχο της νόσου του Crohn, επιληπτικών κρίσεων και διαταραχών του αίματος συνήθως αποτελεί ταυτόχρονα μία αυτοάνοση διαταραχή της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς.
Σε αρκετές κλινικές εικόνες, κυρίως σε παιδιά, υπάρχει κοινή εμφάνιση μικρών ή μεγάλων επιληπτικών κρίσεων και γαστρεντερικών διαταραχών.
Η διεισδυτική (stricturing) μορφή της νόσου του Crohn είναι χαρακτηριστική για τη δημιουργία τοπικών αποφράξεων και συριγγίων μεταξύ εντέρου και άλλων ιστών ˙κυρίως δε, μεταξύ εντέρου και δέρματος ή εντέρου και ουροδόχου κύστεως.
Υπάρχουν χαρακτηριστικές κλινικές εικόνες, ιδιαίτερα σε παιδιά, όπου κατά διαστήματα μέσα στη μέρα μπορούν να παρουσιάσουν επεισόδια ακράτειας κοπράνων με περιπρωκτική δυσφορία, ιλίγγους και αφαιρέσεις.
Ένας ιδιαίτερα παρατηρητικός και οξυδερκής γιατρός το έτος 1932 στη Νέα Υόρκη παρουσιάζει μία «ομάδα» γαστρεντερικών συμπτωμάτων με ιδιαίτερο νοσολογικό χαρακτήρα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ιδιαίτερα ύπουλη αυτοάνοση αρρώστια.
Μία δεκαετία είναι σχεδόν πάντα ο κύριος χρόνος ανάπτυξης της νόσου σ’ όλες της τις εκφράσεις της.
Αυτό που χαρακτηρίζει τους παρκινσονικούς ασθενείς σ’ όλα τα στάδια της νόσου είναι η αδυναμία σωστής γραφής με διαφορετική ένταση.
Οι ανοϊκές καταστάσεις και κυρίως η μείωση των νοητικών λειτουργιών, κυρίως της μνήμης, της αντίληψης και της συνδυαστικής ικανότητας, με ταυτόχρονη απώλεια της πρώτης σ’ ένα πρώτο στάδιο με εξελικτική όμως βαρύτητα είναι χαρακτηριστικές στη νόσο του parkinson.