Η διαφορά ενσυναίσθησης και συμπόνιας
Γενικά η ενσυναίσθηση είναι ένας καινούργιος όρος που τα τελευταία χρόνια αποκτάει όλο και περισσότερο μία επιστημονική και «περιχαρακωμένη» έννοια.
Γενικά η ενσυναίσθηση είναι ένας καινούργιος όρος που τα τελευταία χρόνια αποκτάει όλο και περισσότερο μία επιστημονική και «περιχαρακωμένη» έννοια.
Τα τελευταία χρόνια η μελέτη της ενσυναίσθησης, σε ότι αφορά κυρίως τις νευροεπιστήμες, έπαψε πλέον να είναι μία απλή ενασχόληση προκειμένου να γίνουν κατανοητές, κυρίως σε διδακτικό επίπεδο, κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Ο όρος «συναισθηματική ενσυναίσθηση» προέκυψε από την ψυχανάλυση τα τελευταία χρόνια και πρόκειται για την περιγραφή αυτής της κατάστασης όπου κανείς προσαρμόζει τα συναισθήματά του ακριβώς μ’ αυτά του ατόμου απέναντί του.
Έχει παρατηρηθεί ότι υφίσταται μία αυξημένη επικινδυνότητα εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου ή και καρδιακού εμφράγματος μετά από μία οξεία λοίμωξη.
Τα τελευταία χρόνια όλο και τακτικότερα παρατηρείται μία σχέση που αναπτύσσεται στο πεδίο των λοιμώξεων και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Ένα από τα κυριότερα φαινόμενα που προκύπτουν από τη χρόνια οικονομική κρίση σε ατομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο είναι η απάθεια.
Αναφέρουμε την επιληψία και τη σχιζοφρένεια στις καταστάσεις déjà vu, διότι σαν θέμα έχουν απασχολήσει επιστημονικά πάρα πολύ τους νευρολόγους αρκετά χρόνια.
Tον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας ιδιαίτερος κλάδος στη νευρολογία και στις νευροεπιστήμες ο οποίος ασχολείται μόνο με τις διαδικασίες της πλαστικότητας του εγκεφάλου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, έχει μία απευθείας εξάρτηση από την ηλικία του ατόμου.
Η πλαστικότητα του εγκεφάλου αποτελεί το μείζον θέμα τα τελευταία δέκα χρόνια στις νευροεπιστήμες.
Η ακοή αποτελεί μία ουσιαστική εγκεφαλική λειτουργία η οποία σε ότι αφορά την έρευνά της σε ιδιαίτερα παθολογικές καταστάσεις είναι πάρα πολύ δύσκολο να μελετηθεί.
Σε ότι αφορά τη «δια βίου μάθηση», νέες έρευνες σχετικά με την πλαστικότητα του εγκεφάλου έχουν καταδείξει ότι πλέον ο άνθρωπος έχει ένα επίπεδο οργανικής δυνατότητας που υφίσταται για όλη του τη ζωή.
Ο ιός του έρπητα έχει πάρα πολλά στελέχη.
Ο έρπης στο 30% των περιπτώσεων μπορεί να έχει μία απότομη εκδήλωση με μία προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος με τη μορφή μίας εγκεφαλίτιδας.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο τακτικά καταγράφονται διάφοροι ασθενείς και ιδιαίτερα προχωρημένης ηλικίας μετά από ελαφρύ πυρετό, με διαταραχές της συνείδησης διάφορων τύπων.
Ψάχνοντας όλα αυτά τα χρόνια να βρουν οι νευρολόγοι για ποιο λόγο αυξάνονται οι συνειδησιακές διαταραχές στην ερπητική εγκεφαλίτιδα, μεταξύ των άλλων εντοπίσαμε ότι ο έρπης στον εγκέφαλο προκαλεί μία αυξημένη πίεση.
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακαλυφθεί ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη ευαισθησία του εγκεφαλικού παρεγχύματος σε ότι αφορά την παραγωγή διάφορων αντισωμάτων από το ανοσοποιητικό σύστημα κατόπιν πρόκλησης κάποιου αιτίου που το οδηγεί σε υπερδραστηριότητα.
Τα τελευταία χρόνια, σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορούμε να έχουμε μία εμφάνιση αυξημένων ψυχωτικών καταστάσεων με περίπλοκες νευρολογικές εικόνες, όπως π.χ. η εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, διαταραχών της συμπεριφοράς και ακόμη παραλύσεις σε νεαρές κοπέλες.
Υπάρχουν μορφές ψυχώσεων οι οποίες προέρχονται από εγκεφαλίτιδες, κυρίως μετά από ιώσεις, που συνοδεύονται τακτικά και από επιληπτικές κρίσεις.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές καταστάσεις οι οποίες προέρχονται μετά από μία ίωση λόγω ερπητοϊών ζέμπρα, που κυρίως εμφανίζονται στα ζώα μετά από επαφές με αυτού του είδους τα τετράποδα.