Λοιμώδης μονοπυρήνωση και εγκέφαλος
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μία φλεγμονή η οποία προέρχεται από μία λοίμωξη μετά από «επίθεση» από τον ιό του Epstein-barr.
Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μία φλεγμονή η οποία προέρχεται από μία λοίμωξη μετά από «επίθεση» από τον ιό του Epstein-barr.
Σε πρώτο, δεύτερο, ακόμη και τρίτο στάδιο, μετά από μία λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει κατά κανόνα και μία προσβολή του νευρικού συστήματος και ιδιαίτερα του τμήματος του εγκεφάλου.
Λόγω του ότι ο ιός του Epstein-barr που προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση έχει τη δυνατότητα να «κρύβεται» εντός του οργανισμού και να προκαλεί το ανοσοποιητικό σύστημα μόνο εν μέρει, δηλαδή τόσο όσο να μη γίνεται συχνά η αντίδραση εναντίον του, έχουμε πολλές φορές το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της μη γρήγορης κλινικής εκτίμησης.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες πολλά ινστιτούτα νευροφυσιολογίας αλλά και γενικών νευροεπιστημών ανά τον κόσμο ασχολούνται με την έδρα της συνείδησης.
Είναι σίγουρο πλέον ότι στις επώδυνες καταστάσεις έναν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι λεγόμενοι δίαυλοι του ασβεστίου πάνω στις μεμβράνες των κυττάρων.
Από το ξεκίνημα της ιατρικής και των θεραπειών της για τον πόνο είναι γεγονός ότι το έγκαιρο «μπλοκάρισμα» της επώδυνης διαταραχής παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπεία.
Η καψαϊκίνη όπως έχουμε αναφέρει είναι ένα μόριο-υποδοχέας το οποίο παίζει το ρόλο ενός διαύλου ιόντων.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νευροφυτικού πόνου είναι η μεθερπητική νευραλγία.
Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι γιατροί είναι συνεχώς σε μία προσπάθεια να βρουν λύσεις για καινούργιες αναλγητικές εφαρμογές στους έντονους πόνους.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Η ινομυαλγία είναι από τις πλέον γνωστές μορφές του νευροπαθητικού πόνου και η αιτία της αναζητείται με επιμονή τα τελευταία χρόνια σε διάφορα εργαστήρια ανά την υφήλιο.
Παγκοσμίως, τουλάχιστον κάθε 40 λεπτά αυτοκτονεί και ένας άνθρωπος με διάφορους τρόπους.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Τα τελευταία χρόνια οι κίνδυνοι που οδηγούν στην αυτοκτονία παγκοσμίως αυξάνονται ραγδαία και με διάφορες μορφές.
Η διαταραχή της ομοιόστασης αποτελεί μία κατάσταση η οποία κατά κάποιον τρόπο σε χρόνια διαταραχή «γεννάει» ένα σύνδρομο πάρκινσον, κυρίως άτυπου χαρακτήρα.
Αναμφισβήτητα σήμερα ζούμε περισσότερα χρόνια και αυτό μεταξύ άλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γνωρίζουμε πιο πολλά για τις ανίατες αρρώστιες.
Μακροχρόνιες έρευνες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν δείξει με τα αποτελέσματά τους ότι υπάρχει μία σειρά νοσημάτων, όπως είναι το πάρκινσον, οι επιληπτικές κρίσεις αλλά κυρίως η κατάθλιψη, που έχουν έναν σημαντικό «προπομπό».
Σήμερα υφίσταται ένα δίπολο το οποίο αναγνωρίζεται πάρα πολύ τακτικά από τους γιατρούς που ασχολούνται με τα νευροψυχιατρικά δρώμενα και τις ασθένειες.
Το άγχος, κυρίως στις γυναίκες και μάλιστα σε ηλικίες κάτω των 35 ετών, είναι πολύ επικίνδυνο για τις διαταραχές της αρτηριακής πίεσης, ιδιαίτερα κατά την έμμηνο ρύση, και όταν οι νεαρές γυναίκες καπνίζουν και λαμβάνουν αντισυλληπτικά φάρμακα σε συνδυασμό μ’ αυτό εμφανίζονται εγκεφαλικά επεισόδια.
Η επιλόχεια κατάθλιψη αποτελεί μία γνωστή κατάσταση η οποία συμβαίνει μετά τη γέννηση ενός μωρού σε κάποιες λεχώνες και είναι χαρακτηριστική για την κατάθλιψη, τον εκνευρισμό, την υπνηλία, τις διαταραχές της συγκέντρωσης και μερικές φορές και για τις τάσεις αυτοκτονίας.