Ο «συναισθηματικός εγκέφαλος» και η επιβράβευση της όρεξης
Με αφετηρία τις αντιποκίνες αρχίζει μια δράση σαν «ναρκωτικό» στο λεγόμενο «συναισθηματικό εγκέφαλο»
Με αφετηρία τις αντιποκίνες αρχίζει μια δράση σαν «ναρκωτικό» στο λεγόμενο «συναισθηματικό εγκέφαλο»
Γκρελίνη, λεπτίνη, ινσουλίνη, ντοπαμίνη κ.τ.λ. παίζουν ένα ρόλο στη δημιουργία της όρεξης και του κορεσμού
Συνήθως η χρόνια απώλεια όρεξης για φαγητό με αδυναμία, αίσθημα κόπωσης, απώλεια βάρους και τακτικά χαμηλού βαθμού πυρετού, σηματοδοτούν την απαρχή μιας συμπτωματολογία αυτοανόσου νοσήματος
Παρόλο τους χαλεπούς από οικονομικής απόψεως καιρούς, τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα με τη ραγδαία αύξηση της παχυσαρκίας είναι πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη η δημιουργία κάποιων κέντρων παχυσαρκίας, αλλά με στοχευόμενες γνώσεις πάνω σε αυτό το θέμα
Θα νομίσει κανείς ότι υπάρχει ένα σπάνιο δίπολο βάδισης και κατάποσης σαν κλινικό σύμπτωμα
Πρόκειται για ένα αμινοξύ που δρα κατά καιρούς σαν ορμόνη ή πεπτίδιο, το οποίο ήρθε στο φως από μια ομάδα Ινδών ερευνητών που του έδωσε και ινδικό όνομα
Η παχυσαρκία που δε γνωρίζει φύλο και ηλικία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, με μεγάλο ποσοστό στον πληθυσμό σε όλες τις φυλές της γης
Πολλές φορές, γεγονός που παρατηρούμε στη Βιονευρολογική συχνά, πολλοί ασθενείς με διάφορα νευροψυχιατρικά νοσήματα, προκειμένου να ερεθίσουν τη μνήμη τους, χρειάζεται πρώτα να καταναλώσουν τροφή και μάλιστα κατά προτίμηση σοκολάτες
Η γκρελίνη με τις σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις είναι η «ορμόνη» της όρεξης
Είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο να γνωρίζει ο γιατρός για τον ασθενή του, αν η θλίψη που παραπονιέται ότι αισθάνεται είναι «αυτόνομη» από ένα γεγονός ή είναι επακόλουθο μιας κατάθλιψης