Διαταραχές της συνείδησης μετά από παροξυσμικό βήχα
Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα
Έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές, ιδίως σε αποφρακτικά πνευμονικά νοσήματα εδώ στη Βιονευρολογική, διαταραχή της συνείδησης μέχρι και συγκοπή, ύστερα από έντονο παροξυσμικό βήχα
Μέχρι πρόσφατα στην ψυχιατρική και νευρολογία ίσχυε πάντοτε σαν κύριο κριτήριο η ανάλυση του ιστορικού του ασθενούς, ως προς τη διάγνωση φοβικών διαταραχών ή πανικού.
Είναι ένα πολιτισμικό και εξελικτικό φαινόμενο. Κάτι τελείως συνηθισμένο στη καθημερινή μας ζωή, οι εκφράσεις του προσώπου αποτελούν ένα κώδικα, προκειμένου να «ανακαλύψει» κανείς νευροψυχιατρικές παθήσεις.
Σε περιπτώσεις συνειδησιακής διαταραχής, μετά από απότομη «ανόρθωση», συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά να αποκαθίσταται αυτή, μετά από το κάθισμα του ασθενούς.
To σύνδρομο Bonnet, τακτικά, το παρατηρούμε και εμείς εδώ στη Βιονευρολογική, σε γηραιότερους ασθενείς με γλαύκωμα ή καταρράκτη.
Στη παρουσία χονδρωμάτων, δηλαδή αυτών των καλοηθών όγκων, κυρίως ιστών κυττάρων των χόνδρων, με πλούσια αγγειακή τροφοδοσία, είναι δυνατόν να έχουμε και επιπτώσεις από τα περιφερικά νεύρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν έχουμε αυτόν τον συνδυασμό πρέπει πάντοτε να «φοβόμαστε» για την ύπαρξη κάποιου εξωπυραμιδικού συνδρόμου. Πάρα πολλές φορές ,ακόμα και σε νεαρές ηλικίες, το έχουμε διαπιστώσει εδώ στη Βιονευρολογική.
Εκτεταμένες έρευνες, που γίνανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης μεταξύ ανθρώπων που μένουν στην πόλη και αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο, κατέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων της πόλης επηρεάζεται έντονα σε κάποιες περιοχές όπως η αμυγδαλή και ο φλοιός του προσαγωγείου σε περιπτώσεις θορύβου και έντασης.
Όπως έχουμε δει αρκετές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (άμυνα του οργανισμού) κατευθύνεται εγκεφαλικά και υπάρχουν διαταραχές που το φέρνουν πολλές φορές «εκτός γραμμής».
Πρόκειται για ένα εγκεφαλικό νεύρο, η λεγόμενη τρίτη εγκεφαλική συζυγία, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο λόγω της μακράς πορείας που έχει εντός του εγκεφάλου.
Ορισμένα κύτταρα, μέσα στον εγκέφαλο, έχουν πάντοτε μια έντονη διεγερτικότητα, όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Πολλές φορές, ο εγκέφαλος σε λειτουργικές διαταραχές παρουσιάζει μια «αναστάτωση» στο ανοσοποιητικό σύστημα, έτσι που επιτρέπει σε μικρές ομάδες μικροβίων, που διεγείρουν τα λεγόμενα μακροφάγα κύτταρα, να δημιουργήσουν «απαρχές» αυτοάνοσων νοσημάτων.
Μελετώντας, στη Βιονευρολογική εδώ και χρόνια, τις σειρές του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος και τις αναλύσεις των βιορυθμών (εικόνα) , έχουμε διαπιστώσει ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται πολύ περισσότερο γλυκόζη για κατανάλωση και δημιουργία ενέργειας, από ότι το υπόλοιπο σώμα, κατά την διάρκεια της νύχτας.
Νέες έρευνες, που έρχονται κυρίως από τη Γαλλία, έχουν δείξει κάτι που έχουμε παρατηρήσει και αρκετές φορές έχει δημοσιευτεί από τους συνεργάτες της Βιονευρολογικής.
Σε ηλεκτροφυσιολογικές εξετάσεις εγκεφαλογραφήματος, εικοσιτετράωρης καταγραφής, εδώ στην Βιονευρολογική, πιστοποιούμε όλο και τακτικότερα κάτι που ήδη είναι γνωστό ˙ότι σε περιπτώσεις ταραγμένου βιορυθμού και ιδιαίτερα με την εμφάνιση κρίσεων αϋπνίας, ανεβαίνει πάρα πολύ ο κίνδυνος της εμφάνισης διαβήτη.
Στην Βιονευρολογική, λόγω της εικοσιτετράωρης παρατήρησης της καταγραφής του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, υπάρχει η δυνατότητα επίσης του ακριβούς ελέγχου του ύπνου σε όλα τα στάδια του.
Κατά τις καταγραφές νευροφυσιολογικών εξετάσεων και εγκεφαλογραφημάτων ή υπνογραμμάτων, πολύ τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι συγχυτικές καταστάσεις ακόμη και ντελίριο μπορούν να έρχονται, κατά κανόνα, όταν υπάρχει διαταραχή των διαφόρων σταδίων του ύπνου.
Η γκρελίνη είναι μια ορμόνη που περιέχεται στο αίμα και ανάλογα με την περιεκτικότητα της ρυθμίζει και το αίσθημα της πείνας.
Εδώ στη Βιονευρολογική τις περιπτώσεις παχυσαρκίας τις αναλύουμε διεξοδικά, θεωρώντας ότι πρόκειται, κατά κύριο λόγο, για ένα φαινόμενο μετά από πρόβλημα εγκεφαλικής λειτουργίας.
Στη Βιονευρολογική, σειρά ασθενών παραπονιούνται για ένα αίσθημα βάρους γενικά στα άκρα και στο σώμα και μια ακαμψία.