Η χειρουργική αντιμετώπιση της επιληψίας είναι μία πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία και χρειάζεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ένα άρτια εξοπλισμένο κέντρο όπου και οι διαγνωστικές διαδικασίες θα είναι οργανωμένες στο έπακρο.
Οι επιληψίες είναι δυνατόν να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα μέχρι τώρα συμβατά μέσα.
Αρκετές περιπτώσεις επιληψιών, ιδιαίτερα του κροταφικού λοβού, συνδέονται με μία μείωση της αντίληψης.
Τα τελευταία χρόνια προτείνεται μία νέα θεραπευτική μέθοδος για το πρόβλημα των επιληψιών.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Από τα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού ο πόνος «ανεβαίνει» πάλι με τη μορφή διάφορων μορίων στον εγκέφαλο και δίνει κατά κάποιον τρόπο ένα σήμα «alarm» το οποίο ο εγκέφαλος κατανοεί σαν μία περίπτωση εξωτερικού επώδυνου και επικίνδυνου ερεθισμού.
Οι νευροφυτικοί πόνοι αποτελούν ένα ιδιαίτερα δύσκολο κεφάλαιο σε ότι αφορά την έρευνα και τη διάγνωσή τους.
Ο πόνος «φάντασμα» κάποιου ακρωτηριασμένου μέλους που είναι ιδιαίτερα έντονος ενώ το μέλος δεν υπάρχει είναι από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις νευροφυτικού πόνου.
Σήμερα πλέον διαθέτουμε πολλούς τρόπους ελέγχου της εγκεφαλικής διεγερσιμότητας για θεραπευτικούς σκοπούς σε ότι αφορά τις επιληψίες.
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα δημιουργούν πολλές παρενέργειες κυρίως σε ότι αφορά τις διαταραχές του βάρους του σώματος, το αίσθημα κόπωσης και τις ικανότητες της συγκέντρωσης.
Ένας τρόπος να προβλεφθούν οι επιληπτικές κρίσεις και να γίνει η σωστή προληπτική θεραπευτική τους αγωγή είναι η συλλογή νευροφυσιολογικών-ηλεκτροεγκεφαλογραφικών στοιχείων ή σε μακροχρόνια διαστήματα, δηλαδή διάρκειας ημερών, ή κατά περιόδους ανάλογα με την περίπτωση.
Η σύγχρονη ανάγκη και οι αυξανόμενες διαταραχές της επιληψίας στον παγκόσμιο πληθυσμό αύξησαν την παραγωγή πολλών φαρμάκων.
Πρόκειται για μία δραστική ουσία η οποία μπλοκάρει τους υποδοχείς της ισταμίνης Η1.
Κατά την υπερπυρηνική παράλυση, κατά τη διαδρομή της αρρώστιας το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι οι αργά αυξανόμενες διαταραχές της βάδισης οι οποίες δεν επιτρέπουν σωστά βήματα και κυρίως μικραίνουν το εύρος του βήματος.
Ασθενείς που πάσχουν απ΄ αυτήν τη συμπτωματολογία σε πρώτο πλάνο δεν μπορούν να κινηθούν γρήγορα προς τα αριστερά ή δεξιά, με επίσης δυσκολίες όταν σκύβουν εμπρός ή πίσω.
Παρουσιάζεται πάρα πολύ τακτικά στη φλοιοβασική γαγγλιακή εκφύλιση και χαρακτηρίζεται από το αίσθημα της απραξίας του ενός μέλους με ταυτόχρονη εμφάνιση πιθανών μικρών επιληπτικών κρίσεων.
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τους επιστήμονες και ιδιαίτερα τους νευρολόγους τα τελευταία δέκα χρόνια ιδιαίτερα έντονα.
Οι συγγενείς των ασθενών με τη νόσο του πάρκινσον και κυρίως με ατροφία πολλαπλών συστημάτων, αυτό που παρατηρούν πρωτίστως είναι μία γενικευμένη βραδύτητα κινήσεων καθώς επίσης και μία ελαττωμένη εκφραστικότητα του προσώπου η οποία παράλληλα συνοδεύεται από μία αδυναμία σκέψης.
Ένας συνδυασμός κάποιων διαταραχών είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την περίπτωση του πάρκινσον και της ατροφίας των πολλαπλών συστημάτων.
Η «α-συνουκλεΐνη» είναι μία πρωτεΐνη η οποία παράγεται στον εγκέφαλο και παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε ότι αφορά τη μετάβαση ηλεκτρικών σημάτων.
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος