Υπεραλγησία και αλλοδυνία
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Και η υπεραλγησία και η αλλοδυνία είναι μορφές πόνου που παρουσιάζονται έντονες ύστερα από κάποιο ερέθισμα περιφερικής νευρικής απόληξης και διαταραχή της νευρικής οδού από το σημείο ερεθισμού στον εγκέφαλο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος σε κάποια στιγμή της ζωής του να μην είχε παρουσιάσει κάποια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε μορφή πόνου, κυρίως όμως στον πονόδοντο.
Σήμερα τα πλέον γνωστά φάρμακα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ότι αφορά την απομόνωση του επώδυνου αιτίου του πόνου στην περιφέρεια του νευρικού συστήματος είναι η ασπιρίνη, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τα μη στεροειδή αντιρρευματικά φάρμακα.
Από τα λάθη των άλλων μαθαίνουμε πάντα καλύτερα.
Πολλές φορές οι μυϊκές συσπάσεις της μορφής των «πολύπλοκων κινητικών τικ» μπορούν να λάβουν τέτοια έκταση, ώστε να παρουσιαστούν σαν καθαρές δυστονίες· διατηρούν βέβαια τα βασικά στοιχεία των «τικ», που είναι η ακούσια εμφάνιση και η χαρακτηριστική σύσπαση συγκεκριμένων μυών, αλλά μπορεί να έχουν τέτοια διάρκεια ώστε να είναι μονίμως συσπασμένες και να εμφανίζουν το πρόβλημα της δυστονίας
Πάρα πολλοί Έλληνες, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, πάσχουν από τη νόσο του Hashimoto.
Σε επώδυνες καταστάσεις, όταν θέλουμε να λάβουμε μη στεροειδή φάρμακα, προκειμένου να μην παρουσιαστούν οι τυπικές παρενέργειες από την κορτιζόνη κυρίως από το έντερο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους λεγόμενους αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης.
Η ινομυαλγία είναι από τις πλέον γνωστές μορφές του νευροπαθητικού πόνου και η αιτία της αναζητείται με επιμονή τα τελευταία χρόνια σε διάφορα εργαστήρια ανά την υφήλιο.
Οι πάσχοντες από οριακή προσωπικότητα χαρακτηρίζονται από μία συγκεκριμένη ψυχολογική συμπεριφορά που κυρίως περιλαμβάνει πολύ ισχυρές τάσεις για κατανάλωση αλκοόλ και ουσιών.
Μία ιδιαίτερα προσεκτική και μακρόχρονη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία έφερε στο φως πάρα πολλά σπουδαία στοιχεία σε ότι αφορά την αυτοκτονική προδιάθεση.
Ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι ψυχίατροι ασχολούνται με τη συλλογή εκείνων των ενδείξεων (παραγόντων) που υποδηλώνουν την αυτοκτονικότητα είναι ότι σε κατάλληλες καταστάσεις μπορούν να διαγνωσθούν έγκαιρα και να δημιουργήσουν μία θεραπευτική ασπίδα για τον υποψήφιο αυτόχειρα.
Το κύριο μοτίβο μίας παθογένειας για μία οριακή προσωπικότητα είναι η αναζήτηση επιβράβευσης κάθε είδους ταλέντου που υπάρχει ή και τρόπου ζωής.
Παγκοσμίως, τουλάχιστον κάθε 40 λεπτά αυτοκτονεί και ένας άνθρωπος με διάφορους τρόπους.
Όταν σε ασθενείς υπάρχει κάποια σεξουαλική κακομεταχείριση ή παραμέληση ή ακόμη δύσκολη παιδική ηλικία, τότε η προσοχή πρέπει να είναι μεγάλη εάν αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις.
Πολλές ασθένειες μαζί μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Δύο από τα βασικά στοιχεία σε όλους τους υποψήφιους για μία απόπειρα αυτοκτονίας είναι κατά κύριο λόγο μία εκτεταμένη απελπισία, αναμεμιγμένη με τάσεις επιθετικότητας ή εκδήλωση επιθετικών καταστάσεων.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Οι σχιζοφρενικές ψυχώσεις ή οι ψυχώσεις σχιζοφρενικού τύπου παρουσιάζουν αυξημένη και ποικίλη συμπτωματολογία διαφορετικής εντάσεως σε κάποιες καταστάσεις.
Εκτός από τους διάφορους οξείς κινδύνους και τα στοιχεία που μπορούν να υποδείξουν μία αυτοκτονική τάση, υπάρχει και ο έλεγχος της καθημερινότητας ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία σε εκτεταμένο ποσοστό ασθενών οι οποίοι παρουσίασαν αυτοκτονικές τάσεις ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν ή ακόμη το έκαναν, διαπιστώθηκε ότι οι αλκοολικοί διατρέχουν περίπου 6 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για κάτι τέτοιο.