Σε ποια ακραία σημεία πρέπει να φτάσει η διάγνωση υποψίας επιληψίας;
Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση.
Η επιληψία μπορεί να είναι ένα παιχνίδι της λειτουργίας τμημάτων του εγκεφάλου που εναλλάξ να παρουσιάζεται σε διάφορα σημεία, διαφορετικό χρόνο με διαφορετική ένταση.
Σαν επιληπτική κρίση χαρακτηρίζουμε, κάθε φορά είτε μετά από πιστοποίηση (εγκεφαλογράφημα) ή κλινική εμφάνιση, μια αφύσικα μεγάλη σύγχρονη εκτόνωση των νευρώνων στον εγκέφαλο.
Το REM είναι το στάδιο εκείνο όπου ο οργανισμός βρίσκεται μεταξύ ύπνου και ξύπνιου και χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες κινήσεις των ματιών, από όπου πήρε και το όνομα του (REM).
Η επιληψία, πέρα από την διάγνωση της, που κατά κύριο λόγο δυστυχώς γίνεται μόνο με κλινικά κριτήρια μέχρι σήμερα, έχει και ένα δεύτερο σκέλος αντιμετώπισης΄ αυτό της σωστής θεραπείας.
Στην Βιονευρολογική, η ύπαρξη του rituximab είναι γνωστή περισσότερο από δυο δεκάδες ετών στην χρήση σε ότι αφορά κακοήθη νοσήματα και καρκίνο του αίματος.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα μικρά παιδιά, έχουν την τάση της υπνοβασίας.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι χαρακτηριστική λόγω της ατροφίας ή δυσλειτουργίας μερικών πυρήνων φαιάς ουσίας, τα λεγόμενα βασικά γάγγλια, που βρίσκονται περίπου στο κέντρο του εγκεφάλου.
Η υπνοβασία είναι μια κατάσταση, η οποία διεγείρει τον άνθρωπο σε κινητικές διαταραχές πολλές φορές και βίαιες, χωρίς ο ίδιος να έχει γνώση του πράγματος.
Πάρα πολλές φορές, η επιληψία τον τελευταίο καιρό λόγω των εξελιγμένων διαγνωστικών μέσων (εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή), μας δίνει την ευκαιρία και με την βοήθεια βιντεοκάμερας να παρατηρήσουμε επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες κάνουν την εμφάνιση τους σαν διανοητικές διαταραχές.
Ασφαλώς το απότομο «βύθισμα» με απώλεια των αισθήσεων αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ένδειξη επιληπτικής κρίσης.
Περίπου το 4% των ατόμων, στην ηλικία των ογδόντα, ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο ή πρόκληση μπορεί να παρουσιάζει μια επιληπτική κρίση, στο δε 30%-50% αυτών των ανθρώπων, μπορεί να επαναληφτεί.
Πάρα πολλές φορές, εντελώς τυχαία, και κυρίως κατά την μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου ή νωτιαίου μυελού, ανακαλύπτονται τα λεγόμενα σηραγγώδη αιμαγγειώματα.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο, που συνήθως συμβαδίζει με την προοδευτική εστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια και δημιουργείται κλινικά, μετά από διαταραχή απομυελινωτικού τύπου σε κάποιες περιοχές του κροταφικού λοβού.
Στην Βιονευρολογική, πολύ τακτικά βρίσκονται οι γιατροί μπροστά από το δίλλημα, εάν η ψυχική πίεση έχει ένα όριο και μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο ασθενής.
Ο ύπνος και σε ορισμένα άτομα που είναι επιγενετικά διαταραγμένα ή γενετικά προδιαθετημένα, όπως έχουν δείξει οι έρευνες μας στην Βιονευρολογική, είναι δυνατόν να παρουσιάσουν απότομες, βίαιες κινήσεις.
Πρόκειται για μια κατάσταση, όπου έχουμε δει στην έρευνα του ύπνου εδώ στην Βιονευρολογική, την διέγερση διαφορετικών «κομματιών» του εγκεφάλου και ιδιαίτερα του ανωτέρου τμήματος αυτού, όπως είναι ο προμετωπιαίος και ο βρεγματικός σε αντιστοιχία με τον οδοντωτό πυρήνα ή παρεγκεφαλίδα, τα οποία κατευθύνουν την κινητικότητα και υπάρχουν σε βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου.
Ο παράδοξος ύπνος αποτελεί ένα αντικείμενο διαγνωστικού ελέγχου στην καταγραφή του εικοσιτετράωρου εγκεφαλογραφήματος στην Βιονευρολογική.
Η αρχή μιας φαρμακοθεραπείας, γενικά για κάθε σωματική διαδικασία, αλλά ιδιαίτερα σε ότι αφορά εγκεφαλικά τραύματα και εκφυλίσεις, είναι υψίστης σημασίας.
Πάρα πολλές φορές, η έννοια της ισχυρής ή ελαφριάς εγκεφαλικής βλάβης, υπολογίζεται από τα συμπτώματα και όχι από τις ανατομικές ή λειτουργικές βλάβες που υπάρχουν στον εγκέφαλο.
Στην εκφύλιση, ανάπτυξη ακόμη και καταστροφή των νευρικών κυττάρων, πάρα πολύ μεγάλο ρόλο παίζουν οι συνάψεις που βρίσκονται μεταξύ τους.