Το κέντρο ελέγχου, γνώσης και κίνησης
Στον εγκέφαλο όλων των θηλαστικών υπάρχει ένα κέντρο συντονισμού των κινήσεων που ρυθμίζει την κίνηση και τη γνώση.
Στον εγκέφαλο όλων των θηλαστικών υπάρχει ένα κέντρο συντονισμού των κινήσεων που ρυθμίζει την κίνηση και τη γνώση.
Τα ολιγοδενδροκύτταρα είναι ειδικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα τα οποία παράγουν την ουσία που λέγεται μυελίνη.
Οι αυτιστικές τάσεις είναι συγκεκριμένες διαταραχές της ομιλίας, της κίνησης και της προσαρμογής στο περιβάλλον.
Αιώνες τώρα, ήδη από το 1783, είναι γνωστό ότι τα νευρικά κύτταρα επηρεάζονται από ηλεκτρικούς ερεθισμούς.
Χρησιμοποιώντας το φως μπορούμε να ελέγξουμε ποια γονίδια διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και υπό ποιες συνθήκες.
Τα κύτταρα-καθρέφτες αποτελούν βασική προϋπόθεση για κάθε είδους μάθηση αλλά κυρίως για την κινητική έκφραση της ομιλίας.
Στις ημικρανίες σχεδόν πάντοτε έχουμε προσβολή του οφθαλμικού βολβού ή περιοχών γύρω απ’ αυτόν.
Στην κλινική νευρολογία αυτό που πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα σε υπερήλικες ασθενείς είναι ο συνδυασμός διαταραχών που εμφανίζονται και αφορούν τις διαταραχές της νοημοσύνης, κίνησης και των αγγειακών συμπτωμάτων.
Κάποια στιγμή στη ζωή όλων παρουσιάζονται σημεία παθογένειας που σχετίζονται με την κίνηση και τη μνήμη.
Ταυτόχρονα με την αργή απώλεια μνήμης συνήθως συνυπάρχουν και άλλα προβλήματα όπως επιπλοκές στην κίνηση και στη βάδιση, κυρίως στους υπερήλικες.
Συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς προκύπτει ενοχλητική ακράτεια ούρων ή επιτακτική ανάγκη ούρησης και παράλληλα δυσκολία της κίνησης κατά τη βάδιση.
Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που ρυθμίζει τον ύπνο.
Ο θάλαμος είναι μια περιοχή του εγκεφάλου πάνω ακριβώς από τα βασικά γάγγλια που ρυθμίζουν την έκκριση της ντοπαμίνης.
Η διαταραχή της κίνησης και ο έλεγχός της από τα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου αποτελούν καθημερινές διαδικασίες.
Ο νωτιαίος μυελός είναι ο κύριος διαβιβαστής εντολών από το περιφερικό νευρικό σύστημα προς τον εγκέφαλο και αντίστροφα∙ κατά κύριο λόγο οι λειτουργίες του αφορούν την μεταβίβαση σημάτων που αφορούν την αισθητικότητα, τον πόνο και την κίνηση.
Η νόσος του πάρκινσον είναι μια πάρα πολύ χαρακτηριστική νευρολογική ασθένεια με διαταραχές της κίνησης, της έκφρασης και του νευροφυτικού συστήματος
Μια κλινική παρατήρηση που έχει γίνει σε πάρα πολλούς ασθενείς είναι ότι όταν τους ζητείται να σφίξουν τη γροθιά, σηκώνουν ταυτόχρονα και το σύστοιχο ώμο
Οι συγκινησίες του «καθρέφτη» είναι αμιγώς μια νευρολογική, παθολογική κλινική εικόνα απόλυτα χαρακτηριστική
Το απλό «κλείσιμο ματιού» ασυναίσθητα ή επίσης το ξαφνικό «ζάρωμα» του μετώπου σαν ακούσια κίνηση, δηλαδή χωρίς τη θέληση του ιδίου του ατόμου, τις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί ένα «απλό τικ»
Το σώμα και γενικά η κίνηση μας είναι γενετικά προγραμματισμένα, έτσι ώστε η τακτική υπερέκταση των άκρων μαζί με ένα προγραμματισμό ότι αφορά την άνοδο του καρδιακού ρυθμού να φέρνουν μια ισορροπία της κυκλοφορίας σε όλο το σώμα