Απάθεια και φαρμακευτική αγωγή
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Ένα από τα κυριότερα φαινόμενα που προκύπτουν από τη χρόνια οικονομική κρίση σε ατομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο είναι η απάθεια.
Η αμφισβήτηση σαν αποτέλεσμα μίας αντίδρασης σε κοινωνικά και ατομικά γεγονότα οδηγεί κατά κύριο λόγο σε πρώτο στάδιο σε μία απάθεια, η οποία μπορεί να οφείλεται σε πρόσωπα, καταστάσεις ή και φαινόμενα.
Τόσο η απάθεια όσο και η κατάθλιψη σαν συμπτώματα είναι ενδείξεις μίας ψυχιατρικής διαταραχής αλλά παράλληλα μπορεί να οφείλονται και σε οργανικές αιτίες.
Λοιμώδης μονοπυρήνωση και νευρικό σύστημα
Αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι ο τρόμος, η οργή, η αηδία, βρίσκονται και παράγονται και γίνονται βιώματα μέσω της λειτουργίας του μεταιχμιακού συστήματος.
Μία συνηθισμένη εικόνα που παρατηρείται ύστερα από καρδιακά εμφράγματα είναι η εμφάνιση μίας μικρής ή μεγάλης κατάθλιψης σε ασθενείς που υπέστησαν αυτά.
Πολλές ασθένειες μαζί μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Κάτι που από το παρελθόν είναι γνωστό και προκύπτει και με τα νέα στατιστικά δεδομένα είναι ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι αυτές που κατά πρώτο λόγο μπορούν να οδηγήσουν απότομα σε μία απόπειρα αυτοκτονίας.
Μακροχρόνιες έρευνες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν δείξει με τα αποτελέσματά τους ότι υπάρχει μία σειρά νοσημάτων, όπως είναι το πάρκινσον, οι επιληπτικές κρίσεις αλλά κυρίως η κατάθλιψη, που έχουν έναν σημαντικό «προπομπό».
Ήδη από την εποχή της αρχαιότητας (3ος αιώνας π.Χ.), ο μεγάλος Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης είχε αναφέρει τις συνέπειες της μελαγχολίας σε ότι αφορά τις διαταραχές του θεού του ύπνου, Μορφέα.
Σήμερα υφίσταται ένα δίπολο το οποίο αναγνωρίζεται πάρα πολύ τακτικά από τους γιατρούς που ασχολούνται με τα νευροψυχιατρικά δρώμενα και τις ασθένειες.
Μία πολύ ουσιώδης έρευνα ήρθε τον τελευταίο καιρό πάλι από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όπου διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, ιδιαίτερα κάτω των 35 ετών, έχουν περισσότερο άγχος σε σχέση με τους άνδρες.
Σε προχωρημένες ηλικίες τακτικά το πάρκινσον, η επιληψία και ο ύπνος συναντώνται στη συμπτωματολογία και επηρεάζεται πάρα πολύ το ένα με το άλλο.
Η αποκατάσταση του ύπνου είναι κάτι απολύτως απαραίτητο σε όλες τις μορφές των νευροψυχιατρικών διαταραχών όπου κυριαρχεί η αϋπνία ή ο κακός ύπνος.
Η επιλόχεια κατάθλιψη αποτελεί μία γνωστή κατάσταση η οποία συμβαίνει μετά τη γέννηση ενός μωρού σε κάποιες λεχώνες και είναι χαρακτηριστική για την κατάθλιψη, τον εκνευρισμό, την υπνηλία, τις διαταραχές της συγκέντρωσης και μερικές φορές και για τις τάσεις αυτοκτονίας.
Μέχρι τα τελευταία χρόνια, η επιλόχεια κατάθλιψη ήταν μία αμιγώς κλινική διάγνωση η οποία εντοπιζόταν, και αυτό όχι με όση προσοχή χρήζει, σε γυναίκες μετά τον τοκετό.
Η διάσπαση της προσοχής είναι οπωσδήποτε μία δυσλειτουργία που ανάλογα με το χρόνο ή την ένταση μπορεί να λάβει το παθολογικό σχήμα μίας κάποιας νόσου.
Η διαρκής συγκέντρωση της προσοχής, αυτό που οι Άγγλοι ερευνητές το έχουν ονομάσει «maintain alertness», είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί συνεργασία τόσο του πρόσθιου όσο και του βρεγματικού λοβού.
Με τη μέθοδο του διακρανιακού μαγνητικού ερεθισμού μπορούμε να τροποποιήσουμε τη λειτουργία των διαύλων των ιόντων στα εγκεφαλικά κύτταρα σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου.