Ύπνος, δρέπανο του εγκεφάλου και όνειρα
Το δρέπανο του εγκεφάλου αποτελεί το κέντρο των συναισθημάτων στον εγκέφαλο και βρίσκεται στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου.
Το δρέπανο του εγκεφάλου αποτελεί το κέντρο των συναισθημάτων στον εγκέφαλο και βρίσκεται στην περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου.
Ο οίκτος είναι ένα κοινό ένστικτο που το έχει ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος και αποτελεί μια «λειτουργία» που παράγεται στο νεοεγκέφαλo.
Τα ένστικτα γεννιούνται από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εγκεφάλου στο λεγόμενο παλαιοεγκέφαλο· είναι ουσιαστικά ηλεκτρικές εκκενώσεις στα διαστήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου.
Οι εξαρτήσεις είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πολιτισμένο κόσμο.
Θα μπορούσαμε να πούμε γενικά ότι η λειτουργία του εγκεφάλου χωρίζεται σε τρία τμήματα τα οποία αλληλοσυνεργάζονται και δημιουργώντας κατάλληλα νευρωνικά τόξα ρυθμίζουν τη ζωή για να έχει μια ομοιομορφία και εξέλιξη.
Η κατανόηση και η ρύθμιση της κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μαζών παραμένουν ακόμη μέγιστα προβλήματα του 21ου αιώνα· σαν ένα σύνθετο νευροψυχιατρικό ζήτημα μελετάται, βελτιώνεται και αναπτύσσεται καθημερινώς.
Οι κοινωνίες «μοιάζουν» πάρα πολύ μεταξύ τους, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια «ένστικτα» που είναι κοινά σαν εγκεφαλικές λειτουργίες.
Μέσα στον εγκέφαλο υπάρχει ένας σχηματισμός, το λεγόμενο «δρέπανο» του εγκεφάλου, η λειτουργία του οποίου είναι να σταθμίζει την ένταση των ενστίκτων και των αισθημάτων.
Προκειμένου να εκφραστεί ένας λόγος ή μια ιστορία από κάποιον άνθρωπο, πρέπει να ενεργοποιηθούν ορισμένα εγκεφαλικά κέντρα, που θα συνδυάσουν μνήμη, λόγο, έκφραση και πίστη
Στην εκφορά του λόγου και των πραγματικών γεγονότων και βιωμάτων του ατόμου προς τρίτους, υπάρχει μια συνεργασία των ημισφαιρίων του εγκεφάλου, αριστερά και δεξιά
Πολλές φορές παρατηρούμε, σε ασθενείς με νευρολογικά νοσήματα αλλά και κατά τα άλλα πολλές φορές σε υγιείς ανθρώπους, ότι «αναγκάζονται» να εξηγήσουν πράγματα που δεν υπάρχουν και είναι απόλυτα στη σφαίρα του μύθου
Υπάρχουν πολλές μορφές εμβοών, που ταλαιπωρούν τους ασθενείς και εμφανίζονται εντελώς στα ξαφνικά ή ύστερα από κάποιο σημαντικό επεισοδιακό γεγονός, το οποίο συνοδεύεται από έντονο στρες.
Ισχύει πλέον το «ρητό», ότι όποιος πάει πρώτη φορά στην όπερα ή θα ενθουσιαστεί και θα το ακούει για πάντα ή θα απογοητευτεί και δεν θα ξαναπάει.
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης των δυνατοτήτων των εξεταστικών μεθόδων, μεγαλώνει κάθε τόσο ο αριθμός των αυτοανόσων νοσημάτων.