Γιατί έχουμε καταστροφικά συναισθήματα;
Καταστροφικά συναισθήματα προκύπτουν από τον άνθρωπο, όταν η συνεργασία μεταξύ των μετωπιαίων λοβών του εγκεφάλου του που ελέγχουν το συναίσθημα, δεν είναι αρμονική
Καταστροφικά συναισθήματα προκύπτουν από τον άνθρωπο, όταν η συνεργασία μεταξύ των μετωπιαίων λοβών του εγκεφάλου του που ελέγχουν το συναίσθημα, δεν είναι αρμονική
Υπάρχουν εγκεφαλικές λειτουργίες που συντονίζονται από όλο σχεδόν το φλοιό του εγκεφάλου και μερικούς υποφλοιώδεις σχηματισμούς, δηλαδή ένα «συνολικό» εγκεφαλικό, «συλλογικό» έργο, το οποίο παράγει την αρμονία και τη λειτουργικότητα της έκφρασης της ανθρώπινης ζωής και των αισθημάτων
Γενικά, οι αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες του εγκεφάλου είναι από τα νοσήματα εκείνα που παρουσιάζουν τη λιγότερη νευρολογική «συμπτωματολογία»
Όλα τα στοιχεία της φύσης έχουν άμεση σχέση με το ανθρώπινο σώμα
Όταν μιλάμε για έρευνα συναισθημάτων, κατά κύριο λόγο, εννοούμε το χώρο της ψυχολογίας, δηλαδή, εκείνης της επιστήμης, η οποία ψάχνει, ερευνεί, ταξινομεί και δίνει λύσεις στην ψυχιατρική σφαίρα της κατάστασης του ατόμου
Στη Βιονευρολογική, πάντοτε το μεγάλο πρόβλημα μας είναι να μπορέσουμε να εντοπίσουμε, όσο γίνεται καλύτερα, σε ποιά θέση προκύπτει μια δυσλειτουργία ή λειτουργία του εγκεφάλου και αν αυτή είναι ελέγξιμη
Από τα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, άρχισε ένας «πόλεμος» θέσεως, μεταξύ των Νευροεπιστημών, σε ποιό μέρος του εγκεφάλου κάνει τί και οι περισσότεροι ισχυρίζονταν ότι το μεταιχμιακό σύστημα είναι αυτό που αποτελεί τη γεννήτρια των συναισθημάτων
Άπειρες φορές, έχει τύχει και στους ιδίους να μας αρέσει κάτι ή και να μη μας αρέσει, να προτιμάμε έναν τόπο από κάποιο άλλο
Στη Βιονευρολογική, λόγω της μεγάλης έκτασης των νευροφυσιολογικών και νευροψυχολογικών εξετάσεων που εφαρμόζονται σε κάθε ασθενή, πλέον δεν καταμετρώνται μόνο οι πράξεις που παρουσιάζει, που χρειάζεται να ερμηνευτούν για τη συμπεριφορά του, αλλά και οι νοητικές λειτουργίες οι οποίες μπορούν να απεικονιστούν με την ανάλυση των διαφόρων νευροκυμάτων που γίνονται από τις εξετάσεις που αναφέραμε
Η μελέτη των Νευροεπιστημών τα τελευταία χρόνια, κυριολεκτικά, άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο, όπου πλέον μας οδηγεί και μπορούμε να μπούμε με «καλώδιο» στη λειτουργία κάθε συστήματος και κάθε συναισθήματος από τον προμετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου προς όλο τον εγκέφαλο και τις διακλαδώσεις και τις επιρροές που έχει το καθένα από αυτά
Τα συναισθήματα μπορεί να τα αντιλαμβανόμαστε ιδεοσυγκρασιακά διαφορετικά ο καθένας, αλλά ταυτόχρονα στον εγκέφαλο, ανάλογα από τη θέση που προέρχονται, αφήνουν το «αποτύπωμα» τους, έτσι που μπορεί κανένας και να τα ξεχωρίσει και την ένταση τους και να μετρήσει και τις αυξομειώσεις τους και κυρίως να κάνει μια ορθολογισμένη παρακολούθηση της πορείας, όταν επεμβαίνει έστω και θεραπευτικά σε αυτά
Ο μετωπιαίος λοβός είναι το τμήμα του εγκεφάλου, πίσω ακριβώς από το μέτωπο, ένας για κάθε ημισφαίριο
Με έρευνες που έχουν γίνει και από ασθενείς εδώ στη Βιονευρολογική, έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει μια δυνατότητα στον εγκέφαλο να ξεχωρίζει τις «διαδρομές» των νευρωνικών τόξων που χρησιμοποιούνται για τη μια ή την άλλη γλώσσα
Μέχρι τώρα, μπορούσαμε στη Νευρολογία και Ψυχιατρική να παρακολουθήσουμε κάποια λειτουργία από αυτά που έλεγε ή δεν έλεγε ο ασθενής ή σε συνδυασμό με κάποια ευρήματα κλινικών εξετάσεων
Πριν από πολλά χρόνια, με τη συνεχόμενη αυξανόμενη ψηφιακή τεχνολογία, καθιερώθηκε μια «ορθοδοξία» πλέον των νευροφυσιολογικών εξετάσεων, βάση των οποίων μπορούσαν να μελετηθούν νοητικές λειτουργίες, εικόνες και μνήμη
Η αμυγδαλή είναι ένας σχηματισμός στο κάθε ημισφαίριο του εγκεφάλου που έχει περίπου μέγεθος καρυδιού, είναι στο πλάι και συντονίζει κυρίως τη μνήμη και το φόβο
Αποτελούσε πάντοτε για όλους τους νευρολόγους και νευροεπιστήμονες ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πεδίο, η διαφορετικότητα που παρουσιάζει κάθε άτομο από ένα άλλο και κυρίως εκείνο που είναι το θεμελιώδες ερώτημα είναι πώς μια κατάσταση στρες με την ίδια ένταση κάνει το ένα άτομο να καταρρεύσει φυσικά, ενώ το άλλο μπορεί να συνεχίσει την ίδια του τη ζωή και με βελτίωση για πολλά χρόνια
O μάχιμος κλινικός νευρολόγος βρίσκεται τακτικά ανάμεσα στο επικίνδυνο δίπολο ενός ανευρύσματος και μιας ισχαιμικής επιπλοκής
Οπωσδήποτε το μούδιασμα στο άκρο ή η ψευδαίσθηση ότι κάτι εκεί πέρα «έχει αποκοιμηθεί», μπορεί να είναι αποτέλεσμα και προσωρινό και διαρκείας μιας εγκεφαλικής δυσλειτουργίας
Από τα πολλά χρόνια ενασχόλησης με το εν λόγω αντικείμενο, έχουν δείξει, στη Βιονευρολογική και σε όλους εμάς, ότι το πιο ουσιαστικό μέτρο είναι η τακτική ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και η σύγκριση της με τις προηγούμενες του είδους, καθώς επίσης και εάν είναι δυνατόν οι μαγνητικές τομογραφίες, κυρίως ψηφιακού τύπου