Ερεθισμός του εγκεφάλου και γνωστικές λειτουργίες
Κατά τη διάρκεια μίας θεραπευτικής αγωγής των ασθενών με προβλήματα επιληψίας προέκυψαν νέες γνώσεις σε ότι αφορά τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Κατά τη διάρκεια μίας θεραπευτικής αγωγής των ασθενών με προβλήματα επιληψίας προέκυψαν νέες γνώσεις σε ότι αφορά τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Καινούργια στοιχεία και ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων της υπολογιστικής τομογραφίας και του εγκεφαλογραφήματος αποτελούν σημαντικά κομμάτια στις κρίσεις του κροταφικού λοβού.
Η μακρά αντιεπιληπτική έρευνα κυρίως με τις νευροφυσιολογικές καταγραφές του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος έχει δείξει ότι υπάρχει μία ειδική διαδικασία καταγραφής στον εγκέφαλο.
Όταν αναφερόμαστε στον πόνο πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται για μία αμιγώς εγκεφαλική λειτουργία.
Ένας τρόπος να προβλεφθούν οι επιληπτικές κρίσεις και να γίνει η σωστή προληπτική θεραπευτική τους αγωγή είναι η συλλογή νευροφυσιολογικών-ηλεκτροεγκεφαλογραφικών στοιχείων ή σε μακροχρόνια διαστήματα, δηλαδή διάρκειας ημερών, ή κατά περιόδους ανάλογα με την περίπτωση.
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τους επιστήμονες και ιδιαίτερα τους νευρολόγους τα τελευταία δέκα χρόνια ιδιαίτερα έντονα.
Χρησιμοποιώντας διακρανιακά μαγνητικά πεδία είναι δυνατόν να προκαλέσουμε λειτουργικές συμπεριφορές του νευρικού κυττάρου.
Πρόκειται για δύο διαγνωστικές μεθόδους που η μία συμπληρώνει την άλλη.
Ερεθίζοντας με μία εφαρμογή μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου ενώ έχουμε σταθεροποιήσει το κρανίο, παράγεται ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο αποπολώνει ή πολώνει τα νευρικά κύτταρα.
Όπως έχει ανακαλυφθεί οι αλλαγές που προκαλούνται στο ανθρώπινο σώμα ξεκινάνε κυρίως από την ύπαρξη του γήινου μαγνητικού πεδίου το οποίο επηρεάζει τη χημεία του σώματος, μεταφέροντας διάφορα σωματίδια εντός και εκτός της μεμβράνης του κυττάρου.
Αρκετά χρόνια τώρα είναι γνωστό ότι οι πιλότοι υπόκεινται τακτικά σε νευροφυσιολογικές εξετάσεις με την εφαρμογή ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Όσον αφορά τη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων μέχρι σήμερα ο εντοπισμός τους, η διαγνωστική τους κατανόηση και ο διαχωρισμός τους σε θεραπευτικές ομάδες αποτελούν μεγάλο πρόβλημα ώστε να εφαρμοστεί αναλογική τυπολογική θεραπεία.
Το ρίσκο για μία επιληπτική κρίση ή «αντίδραση» υπάρχει θεωρητικά σε κάθε εγκέφαλο.
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι διαγνωστικά, προγνωστικά και θεραπευτικά το κύριο μέσο ιατρικής χρήσης στις περιπτώσεις της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καθιερώθηκε από τις γερμανικές νευρολογικές κλινικές σαν το «απόλυτο» διαγνωστικό μέσο για τις επιληψίες.
Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια συζητήθηκε τα τελευταία χρόνια τόσο από ιατρικούς κύκλους όσο και από τα ΜΜΕ ιδιαίτερα έντονα και με διάρκεια.
Την τελευταία δεκαετία τονίζεται έντονα και ιδιαίτερα τελευταία και από νευροεπιστημονικές πηγές η θεωρία του «κοινωνικού φύλου» σε σχέση με το βιολογικό φύλο και κατά πόσο το πρώτο αποτελεί μία «τεχνολογική» μίμηση του δεύτερου.
Το σύστημα επιβράβευσης εντοπίζεται κυρίως στο μεσεγκεφαλικό όπου κατά κύριο λόγο δραστηριοποιείται η ντοπαμίνη.
Σήμερα η σωστή αντιμετώπιση της επιληψίας χωρίς τη συνδρομή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι αδύνατη.
Οι ιδιοπαθείς επιληπτικές κρίσεις, κατά κύριο λόγο «αφαιρέσεις», είναι δύσκολο να διακριθούν και να διαγνωστούν λόγω της σύντομης διάρκειάς τους και πολλές φορές «παρουσιάζονται» ακατανόητες για το περιβάλλον.