Η παθολογική κατάσταση των πολλαπλών θρομβώσεων στον οργανισμό ή ακόμη της «καταστροφής» οργάνων που προκαλείται μετά από λήψη κάποιων φαρμάκων ή ιδιαίτερα ύστερα από κάποια νοσηρή κατάσταση χαρακτηρίζει ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο δευτερογενής μορφής.
Δυστυχώς όσο και αν έχει γίνει γνωστό ότι κάθε τρίτος πολίτης πάσχει από μια αλλεργία, οι αλλεργίες δεν έχουν αναλυθεί αρκετά για την παθογένεια τους, ιδιαίτερα όσον αφορά το νευρωνικό σύστημα.
Η «καινούργια μόδα» της προσπάθειας να βρεθεί κάποιο εμβόλιο για τη νόσο του Alzheimer οδήγησε στην έρευνα για τα μονοκλωνικά αντισώματα.
Από εργασίες και πειράματα που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό έχει αποδειχτεί ότι «έτοιμες» ανοσοσφαιρίνες με ήδη επιλεγμένα αντισώματα από μεταγγίσεις ασθενών και κατάλληλη επεξεργασία του ορού μπορούν να διεγείρουν την παραγωγή θετικής ανοσοποιητικής αντίδρασης στον εγκέφαλο ασθενών με τη νόσο του Alzheimer.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
Οπωσδήποτε ναι.
Ασφαλώς ναι.
Τα τελευταία χρόνια πολυκεντρικές έρευνες σε διάφορα μέρη του κόσμου και κυρίως στην Αμερική και Αγγλία έχουν «ριχτεί» σε μια προσπάθεια να βρουν κάποια προσέγγιση για τη νόσο του Alzheimer που διεθνώς καλπάζει.
Στη Βιονευρολογική διακατεχόμενοι από την πεποίθηση ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε μια συγκεκριμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, εδώ και πολλά χρόνια στη ρουτίνα της διάγνωσης, πέραν των άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων που θεωρούνται απαραίτητες όπως είναι το ηλεκτρομυογράφημα, εφαρμόζουμε και την εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Τα κριτήρια ΕlEscorial θεσπίστηκαν το 1998 προκειμένου να δώσουν έναν κλινικό «μπούσουλα», σε ότι αφορά την προσβολή του άνω, κάτω κινητικού νευρώνα από το ίδιο μέρος του σώματος.
Μελετώντας τα περιστατικά που έχουμε παρουσία συμπτωμάτων τόσο από τη νόσο του Hashimoto αλλά και από τον κινητικό νευρώνα, βλέπουμε ένα τεράστιο ρόλο που παίζει και η χρονική στιγμή της εμφάνισης των νοσημάτων.
Σίγουρα, ο συνδυασμός αυτών των δυο νοσολογικών καταστάσεων δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο▪ υπήρχε από παλιά και μάλιστα υπάρχουν βιβλιογραφικές ενδείξεις για την πιθανή συνύπαρξη των δυο αυτών νοσημάτων, αλλά δεν είχαν εκτιμηθεί ανάλογα διότι τα διάφορα διαγνωστικά στοιχεία που υπήρχαν τότε δεν ήταν επαρκή.
Η ερώτηση για αυτήν την ασθένεια είναι δύσκολο να απαντηθεί, διότι παίζει ένα τεράστιο ρόλο ποιος θα ασχοληθεί με αυτήν, σε τι ένταση, σε τι βάθος και τι θεραπευτικές δυνατότητες έχει
Η κλινική εμφάνιση της προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας δε «συμβαδίζει» με το χρόνο προσβολής, επειδή πλέον σε αναλογία πληθυσμού έχουμε πάρα πολλά άτομα τα οποία εμφανίζουν διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και ίσως έχουν προσβληθεί από τον ιό JC∙ είναι δυνατόν να υπάρχει η ασθένεια αλλά να μην εμφανίζεται κλινικά
Από τη δική μας πείρα δεν υπάρχει σχεδόν καμία περίπτωση τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη χρόνια αντιμετώπιση διαταραχών του ανοσοποιητικού συστήματος να μην προκαλέσουν, έστω και στο ελάχιστο, ένα ξεκίνημα μιας ελαφριάς μορφής προοδευτικής πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας
Διεθνώς το φάρμακο natalizumab έχει πλέον καθιερωθεί σαν βασική θεραπεία για τις περιπτώσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας
Μια πολύ επικίνδυνη ένδειξη υπερδοσολογίας και παρενεργειών του φαρμάκου natalizumab σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, ιδίως όταν το λαμβάνουν για πολύ καιρό, είναι η εμφάνιση μυοκλονιών σε όλο το σώμα με παράλληλη παρουσία ανοϊκών καταστάσεων, συμπτωμάτων από την όραση και την παρεγκεφαλίδα και πυραμιδικών και εξωπυραμιδικών συνδρόμων, δηλαδή διαταραχές της βάδισης
Στις πολλές θεραπείες που γίνονται σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας με διάφορα ανοσολογικά ή ανοσορυθμιστικά φάρμακα, όπως είναι το natalizumab, είναι δυνατόν να εμφανιστούν κάποιες παρενέργειες που περιλαμβάνουν μια προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια ή ακόμη και μια σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια
Αναμφισβήτητα το φάρμακο natalizumab μετά από χρόνια χορήγηση σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας δημιουργεί παρενέργειες που εμφανίζονται με τη μορφή της μιας ή της άλλης εγκεφαλοπάθειας
O Stanley Prusiner είναι ένα τιμημένος με Νόμπελ νευροβιολόγος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος το 1982 υπέθεσε ότι στη σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια η συγκέντρωση «ιστιδίων» και οι πλάκες που δημιουργούνται είναι συγκεντρώσεις παθολογικών πρωτεϊνών, τα λεγόμενα prions
Υπολογιστής καρδιακών παλμών
Υπολογιστής Body-Mass Index
Υπολογιστής κόστους καπνίσματος